به گزارش همشهری آنلاین به نقل از وب‌ام‌دی پژوهشگران دانشگاه واشنگتن در سنت‌لوئیس پس از اینکه شمار فزاینده‌ای از بیماران کووید در طول پاندمی از دست دادن حس بویایی و چشایی‌شان را گزارش کردند، بررسی را در این باره آغاز کردند.
این پژوهشگران با بررسی شمار روزمره موارد جدید کرونا ویروس و میزان بروز «اختلال بویایی مزمن» (COD) در بیماران (۵۲.۷ درصد) و درصد بهبودی آنها (۹۵.۳ درصد) در پژوهش‌های قبل به این نتیجه رسیدند که بیش از ۷۰۰۰۰۰ نفر و احتمالا تا ۱.۶ میلیون نفر در آمریکا به علت شیوع کرونا دچار اختلال مزمن بویایی شده‌اند.
این موارد اختلال بویایی شامل موارد «پاروسمی» یا احساس بوی ناخوشایند از چیزهایی مانند میوه تازه که به طور معمول بوی خوشایندی دارند، هم می‌شود. البته این پژوهشگران هشدار دادند که تخمین آنها هنوز ممکن است کمتر از حد واقعی باشد، چرا که پاندمی کرونا همچنان ادامه دارد.
از طرف دیگر بیماری‌های دیگر از جمله عفونت‌های تنفسی دیگر نیز ممکن است باعث اختلال تنفسی شوند. میزان تخمینی ۷۰۰۰۰۰ تا ۱.۶ میلیون اختلال بویایی مزمن بوسیله آنها بیانگر افزایشی ۵.۳ تا ۱۲ درصدی در افزایش شمار موارد این عارضه در آمریکا است.
این پژوهشگران همچنین به این نتیجه رسیدند که اختلال بویایی درازمدت گروه‌های سنی جوانتر را به میزان بیشتر مبتلا می‌کند، بنابراین بار بیماری در این گروه سنی بیشتر از سالمندان است.
این پژوهشگران که نتایج کارشان را در ژورنال «بیماری‌های گوش و گلو و بینی- جراحی سر و گردن جاما» منتشر کرده‌اند، به علت شمار بالای افراد دچار اختلال بویایی ناشی از کرونا و پیامدهای بالقوه آن بر سلامت و بهزیستی افراد این عارضه از لحاظ بهداشت عمومی نگران‌کننده است.
این پژوهشگران می‌گویند گرچه ممکن است اختلال بویایی نسبت به سایر پیامدهای درازمدت کووید-۱۹ بر ریه و قلب و مرگ ناشی از آن پیامدی جزئی به نظر برسد، اما اختلال بویایی می‌تواند بر جنبه‌های گوناگون زندگی تاثیر بگذارد. به جز تاثیر اختلال بویایی بر کیفیت زندگی، ایمنی فرد نیز ممکن است به خطر بیفتد، چرا که نمی‌تواند بوهای خطرناک یا بوی غذای فاسدشده را شناسایی کند.
افراد مبتلا به اختلال بویایی مزمن ممکن است نتوانند بوی دود آتش یا نشت گاز طبیعی را استشمام کنند. از طرف دیگر شغل فرد مثلا سرآشپزی یا آتش‌نشانی ممکن است به تشخیص بو ارتباط داشته باشد.
افراد مبتلا به اختلال بویایی مزمن همچنین ممکن است دچار کاهش اشتها و از دست دادن وزن شوند.
بالاخره اینکه ناتوانی در شناسایی بوها و رایحه‌ها بر کیفیت زندگی شخص تاثیر می‌گذارد و می‌تواند بهزیستی اجتماعی و سلامت روانی فرد را دچار اشکال کند، مثلا تشخیص ندادن بوی بدن باعث شود فرد نتواند به خوبی به امور بهداشت شخصی‌اش رسیدگی کند.
