کمیسیون برجام و چند نکته اخلاقی

رقابت در هر عرصه ای سبب ساز پیشرفت است اما در عین حال برای آنکه بتوان میوه مطلوبی از نهال رقابت چید باید جوانمردی و اخلاق را رعایت کنیم.
«محوریت اخلاق در رفتارهای انسانی» اصلی موکد در قرآن است و رقابت به عنوان یکی از شاخص‌های رفتار انسانی از این قاعده مستثنی نیست. در سیره بزرگان مذهب تشیع نیز الگوی رعایت اخلاق در رفتارهای سیاسی همواره چون نگینی می درخشد.
به واقع این جمله آشنا که «هدف، وسیله را توجیه نمی کند» در همه لحظات زندگی معصومان و خاندان عصمت و طهارت به عنوان یک الگو برای ما به یادگار مانده است.
به عنوان نمونه رفتار اخلاقی مسلم بن عقیل در جریان معروف خودداری از کشتن غافلگیرانه ابن زیاد به عنوان یک نمونه روشن از نگاه اخلاقی به حوزه سیاست و رقابت‌های آن مطرح است. این رفتار متعالی و نمونه‌هایی از این دست درس‌های بزرگی برای سیاستمداران ایرانی دارد. افرادی که هر یک نوع خاصی از نگاه را به مسائل دنبال می کنند و قطعا دل در گروی پیشرفت کشور دارند. اما خروجی آنچه از رفتارهای اخیر در کمیسیون برجام مشاهده شد نوعی از شتابزدگی، هیجان، دید بدون عمق و رفتار نه چندان متناسب با شان چنین جلسه مهمی را در پیشانی رفتارهای برخی افراد مهر می زند.زبان بدن برخی از این افراد، لحنی که دارند، الفاظی که استفاده می کنند و نیز کم تحملی در شنیدن انتقادهای دلسوزانه از عملکرد دولت گذشته در حوزه استیفای حق هسته ای سبب شده است تا کمیسیون برجام که قرار بود به محلی برای ارزیابی فنی و حقوقی بدل شود از کارکردهای خود فاصله بگیرد و بیش از اندازه در دام رقابت‌های سیاسی بیفتد.این رقابت از آن رو تعبیر به دام شد که مصالح کلان ملی و اهداف عالیه نظام اسلامی را تحت الشعاع منافع خرد حزبی قرار می دهد و به نوعی فرصت بینش حق جویانه، همراه با معرفت و متاثر از اخلاق را از برخی افراد می گیرد.کمیسیون برجام را فرصتی طلایی برای کشور بدانیم و با همدلی و همزبانی و گرایش به اخلاق دینی از دام خواهش‌های نفسانی درونمان برائت بجوئیم و در همان خطی حرکت کنیم که مصلحت کشور در آن است.