این امر در زمان بروز حوادث مختلف، بیشتر آشکار می شود. حوادث تروریستی اخیر در پاریس، مصداق بارز این ادعا بود.
کشته شدن حدود 150 نفر و زخمی شدن بیش از 300 نفر در نوع خود حادثه ای دردناک و تاسف آور است که توجه رسانه ها به آن ضرورتی انکارناپذیر محسوب می شود؛ ضرورتی که از رسالت رسانه در اطلاع رسانی نشات می گیرد.
از این منظر توجه رسانه های جهان به موضوع حملات تروریستی در فرانسه، موضوعی عادی و در راستای رسالت رکن چهارم دموکراسی محسوب می شود. اما این تنها یک روی سکه است. روی دیگر سکه زمانی آشکار می شود که نگرش رسانه ها به حوادث مشابه در نقاط دیگر جهان را با حوادث فرانسه مقایسه کنیم.
اگر نگوییم هر روز، لااقل به طور میانگین هر هفته یکبار شاهد بروز یک حادثه تروریستی در ابعاد وسیع با تعداد زیاد جان باختگان در منطقه خاورمیانه هستیم.
طی سالهای اخیر کشورهای مختلفی همچون
افغانستان، عراق، پاکستان، یمن، فلسطین و لبنان و بویژه سوریه و در مقاطعی
کشورهایی همچون مصر، آبستن حوادث تکان دهنده ای بوده که مرگ هزاران نفر را در پی
داشته است.
در آخرین مورد، درست دو روز پیش از حوادث تروریستی در فرانسه، شاهد
حادثه ای تروریستی در لبنان بودیم که تعداد زیادی قربانی گرفت.
اما نگرش رسانه ها به این حوادث کاملا متفاوت بود. حوادث پاریس در شرایطی با بزرگنمایی رسانه ای همراه شد که هر چند روز یکبار، حادثه ای با همین ابعاد در یکی از کشورهای خاورمیانه و حتی آفریقا رخ می دهد و همین رسانه ها با توجهی به مراتب کمتر از کنار آن عبور می کنند. این تبعیض در نگرش به حوادث مشابه، طبیعتا روی مخاطبان رسانه ها هم تاثیر می گذارد و افکار آنها را به این سمت سوق می دهد که در دو حادثه مشابه تروریستی با ابعاد یکسان، اگر یکی در قلب اروپا رخ دهد مهمتر است. اما به راستی این تبعیض رسانه ای حاصل چیست؟
به نظر می رسد یکی از دلایل این موضوع، تملک اغلب رسانه های تاثیرگذار دنیا توسط کشورهای غربی است.اغلب رسانه های جهان از چند رسانه مرجع در آمریکا و اروپا به عنوان منبع خبری مستقیم یا غیرمستقیم خود استفاده می کنند و با توجه به نفوذ بالای رسانه های غرب در جهان، هر حادثه ای که توسط آنها پوششی وسیع تر پیدا کند، بیش از سایر حوادث مورد توجه رسانه های دیگر حتی در سایر نقاط جهان قرار می گیرد.
حتی برخی رسانه های پرتیراژ و پرنفوذ عربی منطقه خاورمیانه همچون روزنامه الشرق الاوسط یا شبکه تلویزیونی الجزیره نیز نتوانسته اند در مورد حوادثی که مستقیما به کشورهای منطقه ارتباطی ندارد نفوذ عمیقی در جهان داشته باشند و به همین دلیل همچنان رسانه های غربی منبع خبری اصلی سایر رسانه ها و شکل دهنده به افکار عمومی در دنیا هستند.
در چنین شرایطی ضرورت بهره گیری از رسانه های قدرتمند بین المللی به منظور هدایت افکار عمومی، بیش از پیش احساس می شود.
طبیعتا نفوذ فکری در رسانه های قدرتمند غربی کار راحتی نیست و به همین دلیل لازم است به ایجاد رسانه هایی قدرتمند در منطقه بویژه توسط ایران اندیشید و به جای توجه به توسعه کمی شبکه های تلویزیونی و ماهواره ای، به توسعه کیفی آن و ارتقا سطح نفوذ این شبکه ها و همچنین تقویت روزنامه ها و رسانه های مکتوب به منظور توزیع بین المللی – همچون برخی روزنامه های پرتیراژ کشورهای عربی – توجه کرد. در این صورت شاید ما نیز بتوانیم در شکل دهی به افکار عمومی دنیا از طریق ابزارهای رسانه ای موفق باشیم.
