کورش شرفشاهی
هرگز فکرش را هم نمی کردیم که دوباره عکس گوگوش را بر صفحه روزنامه کیهان ببینیم. اما به نظر می رسد که تابوهای انقلاب را کسانی می شکنند که می بایست نماد انقلاب باشند! وقتی مطلب کیهان را می خوانی، تازه متوجه می شوی که مساله تسویه حسابهای جناحی است و شجریان را بهانه کرده اند تا به دولت یازدهم بتوپند. نگرانی از بیکاری فردی که سفره اش خالی است و برای پرکردن شکم بچه اش به نماینده مجلس، فرماندار، بخشدار و... مراجعه کرده اما نتیجه ای نداشته است. برادر رییس جمهور و عده ای دیگر به دیدار زندانی آزاد شده می روند. گیردادن به روزنامه دولت که بیت‌المال را صرف طراحی پوستر رنگی شجریان و مصاحبه مفصل با او می‌کند و اینکه روزه دار پس از 17 ساعت باید صدای کسی را بشنود که به فسق خود اعتراف کرده است. خدا وکیلی اینکه بتوان این همه موضوع را به شقیقه ربط داد توانی استادانه می خواهد و البته جایی می خواهد که بتوانی این حرفها را بزنی بدون آنکه نگران تبعات بعدی آن باشی. واقعا برخی از جملات فقط و فقط می تواند در شان ادبیات کیهانی باشد. «به صف کردن پیاده نظام رسانه‌ای و مزدوران اجاره‌ای»، «بافتن کلاه گشاد برای مردمی که می خواهند صدای این پیرمرد را بشنوند»،«دیدن عکس‌های او در آغوش فلان خواننده بدنام و فلان مجری بد کردار» و بازهم سراغ دیدار با زندانی تازه آزاد شده رفتن و آن را سوژه ای برای ادامه آسمان و ریسمان کردن. نویسنده در ادامه سراغ وعده های دولت می رود و اینکه مردم فراموش شده اند.
در این بین گفتن و البته شنیدن چند نکته ضروری به نظر می رسد. اگر یادمان باشد، همین چند سال قبل محمود احمدی نژاد به واسطه درگذشت جانسوز هوگو چاوز به ونزوئلا رفت و از شدت تالمات روحی، خود را در آغوش مادر تازه درگذشته انداخت. چرا آن زمان این صحنه عکس روز کیهان نشد، نمی دانیم. آیا رفتن یک خواننده در آغوش یک خواننده دیگر به نظام بیشتر آسیب می زند یا در آغوش کشیدن مادر یک کشور دیگر به وسیله رییس دولت جمهوری اسلامی ایران با اهداف نظام مغایرت دارد. مثال دیگر بزنیم. اگر یک خواننده با رییس جمهور آمریکا دست بدهد به باور شما برای جهانیان پیام دارد یا رییس جمهور ایران با رییس جمهور آمریکا دست بدهد!
نکته دیگر مشکلات اقتصادی کشور است که به وفور به آن اشاره شده است. اما انصاف هم چیز خوبی است. چرا در بین این همه آسمان و ریسمان بافتن ها، یادی از درآمدهای میلیاردی ناشی از فروش نفت در دولت احمدی نژاد نکردید و پاسخ ندادید که این دلارها کجا رفت؟
چرا حضور معاون اول دولت احمدی نژاد در زندان، بازداشت یکی دیگراز معاونان دولت قبل، فساد سه هزار میلیار تومانی و زندانی شدن بسیاری از مسوولان دولت قبل، بابک زنجانی و صدها و هزاران مشکل دیگر برجای مانده از دولت قبل را به شقیقه ربط ندادید؟
شما که نگران واردات واگن دست دوم هستید، چرا در دولت اصولگرای نهم و دهم که هر جنس بنجلی حتی دسته بیل وارد می شد و کارخانه ها یکی پس از دیگری تعطیل می شد، فریادی نکشیدید و عرق شرم بر پیشنانیتان ننشست؟
چرا به میراث دولت اصولگرای احمدی نژاد اشاره ای نکردید؟ چرا تورم 45 درصدی را فراموش کرده اید؟ چرا خانه نشینی متخصصان را از یاد برده اید؟
شما که نگران آمارها هستید، چرا دستکاری آمار بیکاری در دولت احمدی نژاد را از یاد برده اید؟ وقتی در دولت قبل اعلام کردند هر کس که در هفته یک ساعت کار کرده باشد، دیگر بیکار محسوب نمی شود، چرا فریاد وامصیبتا سر ندادید که با یک ساعت کار در هفته نمی توان به اندازه ای درآمد به دست آورد که خرج یک خانواده را تامین کرد؟
بدتر از همه در این آسمان و ریسمان بافتن، تاکیدات مقام معظم رهبری در مورد اهمیت فرهنگ را از یاد بردید و تنها به مسایل اقتصادی پرداختید، آنچنان که گویی ادبیات کمونیستی را می شنویم و همه چیز بر پایه اقتصاد استوار است. واقعا برخی رسانه های معلوم الحال خودشان هم سرگردان هستند و آنقدر ناشیانه وارد برخی مباحث می شوند که نمی فهمند چه موقع باید به میخ بزنند و چه موقع به نعل.
اما نکته دیگر اینکه در فرمایشات مطرح شده آمده است که عده ای نگران شنیدن صدای شجریان، آن هم پس از 17 ساعت روزه داری هستند. بنابر این به طور غیر مستقیم پذیرفته شده که هنوز صدای شجریان شنونده دارد و اگر باور ندارید، می توانید یک نظر سنجی در این مورد به راه بیندازید که آیا روزه دارانی که 17 ساعت به فرمان خدایشان عمل می کنند، تمایلی به شنیدن این صدا دارند؟ البته بهتر بود در این آسمان و ریسمان کیهانی پیشنهاد می کردید در این مدت که صدای شجریان را از صدا و سیما حذف کرده اید، حداقل یک نفر را تربیت می کردید تا بتواند مانند شجریان بخواند و بهانه ای بر این اعمال نظر شخصی داشته باشید.
