به سمت آسيايي‌ها برويم

با خروج آمريکا از برجام و تهديد خريداران نفتي به عدم همکاري با شرکت‌هاي ايراني و نيز ضرب‌الاجل شش ماهه تعيين شده براي آنها به منظور پايان و قطع همکاري، بازار نفت با تلاطم روبرو شده؛ البته اطمينان اروپايي‌ها به حفظ برجام و پايبندي به آن فعالان بازار انرژي را در دوگانگي و سردرگمي‌از آينده بازار قرار داده است. در اين ميان قيمت جهاني نفت در چند روز اخير تحت تاثير اخبار برجامي‌بوده و اظهار نظرهاي مسئولان مختلف کشورهاي تاثيرگذار و قدرتمند در بازار انرژي بر افزايش يا کاهش قيمت نفت موثر بوده است. به طور مثال عربستان و امارات از همان روز نخست پس از خروج آمريکا از برجام، با حمايت از اين اقدام رئيس جمهور آمريکا، متعهد شدند که در صورت اعمال تحريم‌ها تمام تلاش خود را براي به تعادل رساندن بازار انجام خواهند داد و سعودي‌ها نيز اطمينان خاطر دادند که کمبود عرضه نفت در پي کاهش صادرات نفت ايران با اعمال تحريم‌ها را جبران خواهند کرد.

در حال حاضر ايران پايبندي خود به برجام را مشروط به تضمين اروپايي‌ها کرده است کما اينکه همين تضمين نيز موجب شد تا قيمت جهاني نفت در آخرين روز کاري هفته گذشته به دليل حمايت قاره سبز از برجام، روند افزايشي خود را متوقف و کمي‌کاهش يابد. اما به دلايل مختلف از جمله تاريخ مناسبات کشورها با ايران و آمريکا به راحتي مي‌توان نتيجه گرفت که اروپا در آينده نزديک با آمريکا همگام خواهد شد و اگر بنا به انتخاب يک کشور از دو کشور ايران و آمريکا باشد، با توجه به منافعي که در آمريکا خواهند داشت، به سمت ينگه دنيا چرخش خواهند کرد بنابراين به نظر مي‌رسد در اين شرايط مناسب‌ترين واکنش ايران توجه هرچه بيشتر به بازار آسيا باشد، چراکه باز هم پيشينه تاريخي چنين اتفاقاتي به خوبي نشان مي‌دهد در دوران تحريم‌ها، کشورهاي آسيايي از جمله چين و هند و ... بيشترين مراودات را با ايران داشته‌اند و در آينده نيز کم‌‌ريسک‌ترين کار، نگاه ويژه آن به خريداران نفت و گاز آسيايي خواهد بود.