ندا قلی زاده فرایم
کارشناس مالی
از آنجا که مدیران عامل کلیدی در جهت ارتقای عملکرد سازمان ها به شمار می آیند تصمیماتی که آنها اتخاذ می کنند در شکست یا موفقیت سازمانشان تاثیرگذار است . مدیران خودشیفته دارای سیستم های ارزشی و سبک های مدیریتی بزرگ نما بوده و با تحسین شدن برانگیخته می شوند...چنین مدیرانی گاه روی تصمیمات غلط خود اصرار ورزیده و زمان و هزینه زیادی را صرف آن می نمایند که برای سازمان مشکل آفرین می شود و از آنجا که پیشرفت و عملکرد بهینه سازمان ها نقش مهمی در توسعه ملی ایفا می کند ، لذا در عصر رقابتی امروز، شناسایی میزان خودشیفتگی مدیران برای سازمان ها و پیشگیری از آشفتگی سازمان ها و کنترل آن جهت نیل به اهداف سازمان حائز اهمیت است .این گونه مدیران مسئولیت اشتباهاتشان را نمی پذیرند و چون نسبت به اعتبار بیرونی حساس هستند با ارائه اطلاعات مثبت غیر واقعی سعی در حفظ و ارتقای آن دارند. مدیران خود شیفته به بیش از حد تخمین زدن توانایی های و دستاوردهای خود اغراق می کنند و پیامدهای مطلوب را به خود نسبت داده و پیامدهای نامطلوب را به عوامل بیرونی نسبت می دهند.این مدیران استثمار دیگران را حق خود دانسته و توانایی همدلی با دیگران را ندارند و همواره فکر می کنند که اشتباه نمی کنند .آنها مهارت و توانایی های خود را در جهت فریب ، تحت نفوذ درآوردن و تهدید کارکنان به کار می گیرند و اکثرا نسبت به نیازهای واقعی خود ناآگاه و بی تفاوت هستند و اعتقاد دارند سزاوار عشق و محبت و ستایش و توجه و تمجید بیش از حد از طرف کارکنان هستند.در این گونه محیط های کاری نیازهای مشتریان و رضایت کارمندان گم می شود و آنها اغلب با خشم و غضب و حساسیت بیشتری نسبت به عوامل بیرونی واکنش نشان می دهند در نتیجه مشاهده این پرخاشگری از طرف کارکنان و مشتریان صدمات زیادی برای سازمان دارد.چنین رهبرانی راحت تر از انواع دیگر شخصیت ها می توانند به خرید و فروش شرکت ها ، بستن و انتقال تسهیلات و اخراج کارکنان و تصمیماتی که به طور حتم بسیاری از افرادرا عصبانی و ناراحت می کند بپردازند و بعضا کمتر از این کارها اظهار پشیمانی می کنند.
