کد خبر: ۹۰۶۷۶
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۳۹۸ - ۱۴:۵۴

مهدی رضا خانی

روزنامه نگار

این روزها اخبار منتشره در مورد معافیت های خاص برای بعضی از حِرَف و اقشار جامعه در بودجه پیشنهادی دولت به مجلس برای سال ۹۹ مخالفت هایی را برانگیخته است که از چند منظر قابل بررسی و توجه است. هرچند دولت مختار است که با استفاده از ابزار مالیات سیاست های اقتصادی خود را اعمال نماید و با افزایش یا... کاهش مالیات برخی از اقلام و مشاغل به تقویت یا مهار آنها مبادرت ورزد. اما بنظر می رسد برای رسیدن به هدف مورد نظر از اعمال سیاست های مالیاتی به نگاه دقیق تر و جامع تر ی نیاز است.

معافیت مالیاتی هنرمندان این شبهه را ایجاد می کند که این معافیت با شهرت و قدرت نفوذ ایشان رابطه ای دارد. و این برای جامعه، سیاست گذاران و بویژه هنرمندان به عنوان قشر فرهیخته و الگوی جامعه پسندیده نیست.

در شرایطی که دو شاخص تبعیض و رانت در جامعه ما سوال برانگیز شده اند چنین تصمیماتی ممکن است موجب تقویت نگاه منفی به سیاست گذاری های کلان کشور گردد. هرچند به مذاق قشر برخوردار از معافیت خوش آید.

علاوه براین مالیات بر درآمد مهمترین و اصلی ترین رکن مالیات هم به سبب دامنه مشمولین و هم منابع حاصل از اجرای آن می باشد. بنابراین نگاه عمیق و همه جانبه به تصمیمات در این مورد و تبعات آن ضروری بنظر می رسد.

در شرایطی که دولت بدنبال کمک به اقشار کم درآمد جامعه است و از طریق پرداخت یارانه های نقدی در صدد تقویت آنها می باشد انتظار این است که سایر سیاست ها از جمله سیاست های مالیاتی درهمین راستا اتخاذ گردد و با افزایش مشمولین معافیت مالیاتی بر مبنای میزان درآمد به تحقق اهداف حمایت از اقشار کم درآمد کمک نماید.

معافیت براساس درآمد به علت اینکه همه اقشار و طیف های مالیات دهندگان را در بر می گیرد و هم پرداخت مالیات به میزان برخورداری و یا عدم برخورداری از امکانات ارتباط مستقیم پیدا می کند و هم شائبه تبعیض و رانت را به خود نمی گیرد به نظر می رسد که به عدالت نزدیک تر است.

نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار