نادر عربی
مدیرکل توسعه شرکت عمران شهرهای جدید
میزان رشد زیاد جمعیت کشور(سالانه6/3درصد) در دهه ۶۰ و برآورد جمعیت ۱۳۰ میلیون نفری ایران در سال ۱۴۰۰ همزمان با سطح نازل کیفیت محیط‌زیست شهرها و تشدید نیاز به احداث مسکن در کل کشور، لزوم جستجوی راه‌حل‌هایی را برای استقرار و توزیع صحیح جمعیت و فعالیت در سطح کشور... با دید آمایشی، بیش از پیش ضروری ساخت. هزینه‌های گزاف توسعه شهرهای موجود در فضاهای پیرامونی به‌ویژه موانع توسعه فیزیکی شهرها و وجود اراضی کشاورزی مرغوب و باغ‌ها، در کنار افزایش قیمت زمین و مسکن در بافت‌های مرکزی شهرها و هزینه‌های زیاد تأمین خدمات در این مراکز با افزایش تراکم جمعیتی، عملا پاسخگویی به تأمین مسکن همه خانوارهای متقاضی را در شهر مادر بسیار پرهزینه و دور از دسترس نشان داد و جذابیت‌های متعدد در سیاست توسعه شهرهای جدید در قالب وجود هوای پاک، محیط‌زیست سالم و نبود ازدحام و شلوغی در سایه وجود طرح‌های از پیش تعیین‌شده و اندیشیده، رویکرد ایجاد شهرهای جدید را بیش از پیش ضروری ساخت. در این راستا، شرکت عمران شهرهای جدید نسبت به مکان‌یابی ۲۵ شهر با سقف جمعیتی حدود ۷/۶ میلیون نفر و طراحی تعداد ۲۰ شهر با جمعیت حدود ۵/۴ میلیون نفر تا افق ۱۴۰۰ در مساحت محدوده ۴۶ هزار هکتار اقدام کرد. از این تعداد ۱۸ شهر جدید با ۳/۴ میلیون نفر جمعیت مصوب، به مرحله اجرا درامد و طبق نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت شهرهای جدید به ۷۶۶ هزار نفر رسیده است و در صورت تکمیل پروژه‌های مسکن مهر و اسکان جمعیت در این واحدها، پیش‌بینی می‌شود کل جمعیت در شهرهای جدید به رقمی در حدود دو میلیون نفر بالغ شود که با اهداف جمعیتی مورد نظر، هنوز فاصله بسیار زیادی دارند.... برنامه‌های تأمین مسکن در کشور با استفاده از پتانسیل شهرهای جدید در امکان برخورداری خانوارها از مسکن مناسب از طریق ایجاد و گسترش شهرک‌ها و شهرهای جدید، بر پایه هماهنگی کامل مجموعه مؤلفه‌های اثرگذار بر ایجاد آن مراکز سکونتی استوار باشد و کلیه نیازهای اساسی اسکان در این برنامه‌ها پیش‌بینی و پا‌به‌پای هم، پیش رود. پویایی مدیریت این مراکز سکونتی از شروع تا پایان مدنظر قرار گیرد و از اقدامات نابخردانه، باری‌به‌هر جهت و ایجاد تخریب و تکرار فعالیت‌ها اجتناب شود. همپوشانی طرح‌های تأمین مسکن در کشور با طرح‌های نسل نوین شهرهای جدید، می‌تواند فواید بسیاری را حاصل نماید. تأمین مسکن اقشار مختلف درآمدی، بدون ایجاد گتوهای انسانی، خلق محیطی پایدار حائز سرمایه‌های اجتماعی، تامین حمل‌و‌نقل سریع و ارزان برای شهرهای جدید، برخورداری از کیفیت محیطی و کیفیت زندگی بالای سکونت، پیش‌بینی فرصت‌های اشتغال و نقش اقتصادی برای شهرهای جدید، متکی بر ظرفیت‌های محلی و منطقه‌ای، یکپارچگی در سیاست‌گذاری و مدیریت توسعه شهری(محدود کردن گسترش بی‌رویه شهرهای نابسامان موجود)، ایفای نقش فعال در تأمین خدمات و زیرساخت‌ها در قالب مشارکت عمومی و خصوصی، نظام مدیریتی نوین در شهرهای جدید و غيره، همگی از محاسن این همپوشانی است.
منبع: پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی
آخرین اخبار