امام حسین(ع) خط قرمز ما هم هست

پارچه ها و تراکت ها برافراشته می شوند. فحوای هر یک مشخص است و در نظر اول دغدغه های درونی و ارزشی حاملانشان را فریاد می زنند.  روبروی وزارت ارشاد در روزهای آخر ماه مهمانی خدا شلوغ بود. گروهی به اکران یک فیلم معترض بودند. نگاهشان درست بود. آنچه بر تراکت ها نشسته بود هم نمایی زیبا داشت. حراست از آرمان کربلا‎؛ اما حرکتشان زیبنده نبود.  اعتراض خیابانی و قانون شکنی رویه ای نادرست است که از همان اوایل انقلاب اسلامی گروهی آن را بنا نهادند. این گروه معترض از همان دهه 60 تاکنون هراز گاهی سر یک موضوع به خیایان ها می آمدند و می آیند اما نمود بیشتر فعالیت های آنها نقد به رویه فرهنگی دولت های مختلف است. برای این گروه فرقی نمی کرد و نمی کند که دولت مستقر برادر فکری آنهاست یا در جریان مقابلش قرار دارد؛ آنها به دنبال دغدغه های شخصی خود بوده و هستند و گویا جریان فرهنگ و هنر بیشتر به نظرشان می رسد زیرا قاطبه این گروه در مقابل فساد ننگین اقتصادی توسط برخی محاربان با خدا در دولت گذشته سکوت کردند. دوستان باور کنید امام حسین(ع) خط قرمز ما هم هست به همین دلیل تنها زیر علم او سینه می زنیم نه زیر علم هوا و هوس های سیاسی و منافع جریانیمان. نگذارید تا اگر دغدغه ای هم دارید با این گونه رفتارهای به ظاهر هیجانی زیر سوال برود. مرادتان نیک است و دغدغه تان در حراست و حفاظت از آرمان کربلا شایسته تقدیر اما جای دفاع از این ارزش مقدس نه در کف خیابان که در بستر وجود خودمان است. وقتی که حسینی بیندیشیم و منافع جریانی و سیاسی را داخل ارزش های دین نکنیم.  برادرانی که به دلیل اکران فیلم رستاخیز قلبتان به درد آمد بیایید از این زاویه به فیلم نگاه کنیم و آن را تنها یک تلاش برای نگاه از دریچه ای متفاوت به قیام عاشورا بدانیم.  قبول داریم که فیلم به لحاظ توپوگرافی مشکل دارد و نینوا دشتی فراخ بوده که در همان نمای زیبای ظهر عاشورا در سکانس به یاد ماندنی فیلم روز واقعه ثبت شده است و ربطی به این دشت جاندار کوهپایه ای در فیلم رستاخیز ندارد. همگان می دانیم که در عاشورا چه گذشت و تک تک سکانس های قتال آن را از بریم. هر کداممان به دلیل عشق پرحرارتی که به اباعبدالله(ع) و یاران پاک ایشان داریم از بچگی در هیات ها و مساجد مشق رزم و تقوا در خوان گسترده عاشورا کرده ایم. بدیهی است هنگام اکران فیلمی با این موضوع شوری درونی در تطابق لحظه لحظه فیلم با تاریخ مسلم عاشورا در ذهن هر کداممان جاری می شود اما باید از شور استنباطی به شعور ادراکی برسیم. زیرا عرصه ای که بر آن می تازیم یک هنر تخصصی است. هنری است که باید به روح جاری در آن آشنا باشیم و ملزومات و جوهره آن را بشناسیم. چنین است که از اعتراضات هیجانی و گاه بدون پشتوانه فکری به سوی یک اعتراض مدنی همراه با فکر می آییم و دیدگاهمان را در بندهای قانون دنبال می کنیم نه در خط های سفید خیابان.