نیما بهدادی مهر
تئوری ائتلاف قدرت‌ها نظریه ای راهبردی است که در جریان‌های
منازعه طلبانه امروز نقش آفرینی مهمی را در توازن قوا دارد. این توازن قوا
که تحت تاثیر یک همگرایی مقطعی با دورنمایی از راهبردهای ائتلافی برای
رسیدن به یک نفع چند جانبه میان کشورهای ذی نفع صورت می گیرد این روزها در
قالب توافق هسته ای ایران و 6 قدرت جهانی قابل تحلیل است.ایران اسلامی که
همواره به عنوان نمادی از مقاومت در مقابل جبهه کفر و استکبار در نظر آمده
است در مقطعی کارویژه اصلی خود در استکبار ستیزی را به دلیل نوع نگاه دولت
نهم و دهم به نظم بین المللی وتلاش در چالش کشیدن این نظم مورد اقبال
کشورهای جهانی به کناری نهاد و خود داعیه دار رفتاری شد که با فهم و ادراک
جهانی از آرمان‌های ایران ناهمخوان بود.
به واقع اگر افتخار و عزتی که حاصل نگاه دینی امام راحل و دولت دوران جنگ بود به عنوان نمادی اصیل از گفتمان مقاومت اسلامی و استکبار ستیزی در نظر آوریم و تلاش قابل تقدیر دولت سازندگی در برقراری ارتباط سازنده با جهان را پیش زمینه مناسب راهی بدانیم که به ارائه دیدگاه خلاق گفت و گوی تمدن‌ها انجامید، متوجه اشتباه راهبردی دولت نهم و دهم در زیرسوال بردن آن دستاوردها می شویم.
به واقع دولت نهم و دهم در حالی دستاوردهای دولت‌های قبل از خود را زیر سوال برد که در طول 8 سال سکانداری کشور کارنامه قابل دفاعی در حوزه سیاست داخلی و خارجی از خود نمایش نداد و با رعایت نکردن آداب گفتمانی در تحلیل وقایع روز سبب انزوای ایران در عرصه بین المللی شد.
به واقع بحث مقاومت و استکبار ستیزی در نگاه این دولت به اشتباه تفسیر شد و نتایج هیجان زدگی در سیاست خارجی و داخلی در دولت دهم سبب آشفتگی داخلی و بحران در روابط خارجی شد.
تحریم‌های خرد کننده نیز پاسخی به این هیجان زدگی در سیاست خارجی بود. هیجانی که به جای استفاده اصولی از قدرت منطقه ای ایران سودای مدیریت جهانی را در سر می پروراند و بدیهی است این رفتار سودایی بدون منطق جایگاهی در عالم سیاست و قدرت امروز ندارد.
اکنون رفتار سنجیده دولت ایران و پذیرش جایگاه اصولی خود در نظم بین الملل سبب شد تا با استفاده از گفتمان صلح و امید و در مذاکره با جبهه قدرت جهانی بتواند زخم‌های حاصل از سیاست هیجانی گذشته بر زندگی مردم را تا حدودی ترمیم کند و امید را به خانه مردم ایران بازآورد.
امیدی که تا لغو کامل تحریم‌ها مردم ایران را چشم انتظار باقی می گذارد تا ببینند رای آنها به تدبیر و امید راهگشای کدام گره زندگیشان بوده است. بی شک نگهداشتن سرمایه امید در باور عمومی نیازمند همدلی و همزبانی مسئولان کشور است تا در پرتو تعالیم قرآن و با دوری از بازی‌های سیاسی تلاش خود را در رضایت جامعه به کار گیرند.
به واقع اگر افتخار و عزتی که حاصل نگاه دینی امام راحل و دولت دوران جنگ بود به عنوان نمادی اصیل از گفتمان مقاومت اسلامی و استکبار ستیزی در نظر آوریم و تلاش قابل تقدیر دولت سازندگی در برقراری ارتباط سازنده با جهان را پیش زمینه مناسب راهی بدانیم که به ارائه دیدگاه خلاق گفت و گوی تمدن‌ها انجامید، متوجه اشتباه راهبردی دولت نهم و دهم در زیرسوال بردن آن دستاوردها می شویم.
به واقع دولت نهم و دهم در حالی دستاوردهای دولت‌های قبل از خود را زیر سوال برد که در طول 8 سال سکانداری کشور کارنامه قابل دفاعی در حوزه سیاست داخلی و خارجی از خود نمایش نداد و با رعایت نکردن آداب گفتمانی در تحلیل وقایع روز سبب انزوای ایران در عرصه بین المللی شد.
به واقع بحث مقاومت و استکبار ستیزی در نگاه این دولت به اشتباه تفسیر شد و نتایج هیجان زدگی در سیاست خارجی و داخلی در دولت دهم سبب آشفتگی داخلی و بحران در روابط خارجی شد.
تحریم‌های خرد کننده نیز پاسخی به این هیجان زدگی در سیاست خارجی بود. هیجانی که به جای استفاده اصولی از قدرت منطقه ای ایران سودای مدیریت جهانی را در سر می پروراند و بدیهی است این رفتار سودایی بدون منطق جایگاهی در عالم سیاست و قدرت امروز ندارد.
اکنون رفتار سنجیده دولت ایران و پذیرش جایگاه اصولی خود در نظم بین الملل سبب شد تا با استفاده از گفتمان صلح و امید و در مذاکره با جبهه قدرت جهانی بتواند زخم‌های حاصل از سیاست هیجانی گذشته بر زندگی مردم را تا حدودی ترمیم کند و امید را به خانه مردم ایران بازآورد.
امیدی که تا لغو کامل تحریم‌ها مردم ایران را چشم انتظار باقی می گذارد تا ببینند رای آنها به تدبیر و امید راهگشای کدام گره زندگیشان بوده است. بی شک نگهداشتن سرمایه امید در باور عمومی نیازمند همدلی و همزبانی مسئولان کشور است تا در پرتو تعالیم قرآن و با دوری از بازی‌های سیاسی تلاش خود را در رضایت جامعه به کار گیرند.
آخرین اخبار