ایزابل هیلتون – فایننشال تایمز
ترجمه : فاطمه مهتدی
سفر رهبر یک کشور، مراسمی با عناصر مختلف است. مقامات پیشتر مسیرهای پرسود سفر و مهمانی ها و فرصت های گرفتن عکس صحبت می کنند. آنها به دنبال مجموعه ای از دیدارهای دوستانه ، سیاسی و تجاری و سرمایه گذاری هستند.شرکت ها در مذاکراتی طولانی خود را در میان توافقات همکاری قرار می دهند و در آنها لحن زبان خاصی استفاده می شود تا احساس موفق بودن این توافقات را القا کند. چنین سفرهایی همچنین می تواند چیزهایی را نیز پنهان می کنند. سفر ترزا می نخست وزیر انگلیس به چین چیزی بیشتر از تقویت چهره یک بریتانیای جهانی بود و درعوض نشانگر تصویری دردناک از حمله به نخست وزیر از سوی هم حزبی ها و نمایندگان پارلمان بود که دلیلش موضع ترزا می درباره برگزیت بود. در مقابل پکن از فرصت برای پیشبرد موقعیت خود با بستن قرارداد تجاری با انگلیس استفاده کرد تا طرح جاده ابریشم را تقویت کند.دیوید کامرون نخست وزیر و جورج آزبورن وزیردارایی پیشین انگلیس بر داشتن رابطه ای طلایی بین انگلیس و چین تاکیید کردند اگرچه این رابطه به طور شخصی برای آنها سودمند بوده اما در سطح کشور پیچیده بوده است که شامل سرمایه گذاری و کالاهای صادراتی انگلیس بوده است ولی رویکرد چین در بخش صدور ویزا تا شفافیت سرمایه گذاری متقابل نبوده است. سفر خانم می چیز زیادی را آشکار نکرد به جزو توافق برای توافقات تجاری.نخست وزیر چین از دسترسی بهتر انگلیس به بازار چین و برداشتن منع ورود گوشت گوساله خبر داد و اگرچه دفتر نخست وزیری از پیشرفت همکاری خدمات خبر داد ولی رئیس جمهور چین دراینباره اشاره نکرد.او می داند که بریتانیا اکنون نیازمند است و چین نمی تواند صبر کند. پکن می داند که ترزا می به عنوان یک رهبر سیاسی درحال از دست دادن قدرت است همچنین تنش چین و آمریکا میتواند باعث ضرر انگلیس شود.بنابراین پکن می تواند از این امر به نفع خود استفاده کند.
