به گزارش ایلنا، اگر بخواهیم به مناسبتی، تیم منتخب نیمه دوم دهه نود را انتخاب کنیم، درباره پست‌های مختلف با نظرات متفاوتی روبه‌رو خواهیم شد. در هر پست دو سه بازیکن هستند که می‌توانند برای «بهترین بودن» با هم رقابت کنند اما در پست دروازه‌بانی، علیرضا بیرانوند بدون رقیب و یک سر و گردن بالاتر از بقیه، اکثریت مطلق آرا را به خود اختصاص می‌دهد. اگر کسی بخواهد گزینه دیگری را به بیرانوند ترجیح بدهد، احتمالاً می‌خواسته صرفاً نظر متفاوتی داشته باشد نه چیز دیگر. نیازی نیست که با سند و مدرک ثابت کنیم بیرو، بهترین دروازه‌بان حال حاضر فوتبال ایران است.
بیرانوند نه فقط به خاطر پنالتی‌هایی که از کریس رونالدو و در جام ملت‌های آسیا از عمان گرفته و یا نمایش درخشانش در بازی‌های فصل گذشته لیگ قهرمانان آسیا بلکه به خاطر روند بی‌تزلزلی که در دو فصل اخیر داشته و کم نقص بودنش شایسته کسب عنوان بهترین است.
بیرانوند از آن دروازه‌بان‌هایی است که می‌تواند روی کیفیت فنی مدافعانی که جلوی او بازی می‌کنند، تاثیر مثبت بگذارد. اگر با مدافعان وسط صحبت کنید، به شما خواهند گفت که وقتی یک دروازه‌بان مطمئن و با روحیه پشت سرشان قرار می‌گیرد، چقدر راحت‌تر بازی می‌کنند و این ویژگی مهمی است که بیرانوند دارد.
دروازه‌بانی پست منحصر به فردی است. گلرها در همه جای جهان به سرعت محبوب می‌شوند و در ایران این محبوبیت غلظت بیشتری دارد. در این سال‌ها نمونه‌هایی مثل ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده داشته‌ایم که بی‌تردید در جمع 5 بازیکن محبوب تمام تاریخ هستند اما فقط دو سه تا اشتباه کافی است تمام اندوخته‌ای که دروازه‌بان‌ها در چند سال به دست می‌آورند، در چند روز نابود شود. تماشاگران معمولا گل‌های مفتی را که تیم محبوب‌شان می‌خورد، به آسانی فراموش نمی‌کنند و اشتباه در پست دروازه‌بانی، خیلی سخت بخشیده می‌شود.
یکی از فاکتورهایی که از نان شب برای دروازه‌بان‌ها واجب‌تر است، «تمرکز» است. گلری که تمرکز نداشته باشد، اشتباه‌های جبران‌ناپذیری مرتکب می‌شود و این چیزی است که می‌تواند پاشنه آشیل بیرانوند در این فصل باشد و موقعیت ممتازش را به خطر بیندازد.
مساله جدی شدن پیشنهادهای خارجی بیرو، قطعا روی تمرکز او تاثیر منفی می‌گذارد. کسی هنوز به درستی نمی‌داند که بیرانوند چقدر مشتاق رفتن است؟ آیا واقعاً دل کنده و می‌خواهد به هر قیمتی و به هر پیشنهاد خارجی جواب مثبت بدهد یا نه. اما او هرچه زودتر باید تکلیفش را روشن کند. این پروسه هر چقدر طولانی‌تر شود، بیرانوند بیشتر به پرتگاه نزدیک می‌شود. او یا باید تصمیم بگیرد که در هر شرایطی حداقل یک فصل دیگر در پرسپولیس بماند و یا اینکه رضایت مدیران باشگاه را برای آزاد کردنش جلب کند.
اشتباه بزرگی که بیرانوند در بازی دوستانه مقابل سایپا مرتکب شد، سند محکمی نیست که براساس آن بگوییم تمرکز بیرانوند به هم ریخته. بزرگترین دروازه‌بان‌های دنیا هم از این گل‌های مفت کم نخورده‌اند. ولی اگر بیرانوند تکلیفش را با خودش روشن نکند و در حالی که پیراهن پرسپولیس را پوشیده، گوش به زنگ پیشنهادهای خارجی باشد، در طول این فصل باز هم گل‌های مشابهی خواهد خورد.
بیرانوند شماره یک تیم ملی را از علیرضا حقیقی تحویل گرفت. دروازه‌بان سابق پرسپولیس که با چند انتخاب اشتباه، بیرون گود مانده و در دو سال اخیر مهم ترین کاری که انجام داده، شکستن یک بینی بوده. گلرها به همان سرعتی که محبوب می‌شوند، گاه به همان سرعت فراموش می‌شوند.
