«استقلال که در اثر پیروزی‌های پیاپی به خودباوری چشمگیری هم رسیده می‌توانست سپاهان را هم ببرد اما بدشانسی و مشکلات داوری مانع شد. با این حال در صورت ادامه این روند بعید است حتی مشکلات و موانع جانبی هم تیم استراماچونی را از نفس بیندازد.»
روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «بازی سپاهان و استقلال در هفته دوازدهم لیگ برتر در حالی با تساوی ۲-۲ به پایان رسید که تماشاچیان تلویزیونی این مسابقه، شاهد نبردی زیبا و باکیفیت بودند؛ یک بازی پرافت و خیز که به قول معروف کام‌بک در کام‌بک داشت و هر لحظه برنده‌اش عوض می‌شد.
از نظر فنی - همان طور که حتی امیر قلعه‌نویی هم اعتراف کرد - استقلال تیم دست بالا بود و شاید استحقاق این را داشت که با کسب هفتمین پیروزی پیاپی موقتا صدرنشین شود اما اهمال در خط دفاعی مانع از تحقق این مهم شد. با این همه استقلال در اصفهان سیمایی به‌شدت شبیه مدعیان داشت و حتی کامل‌تر از روز پیروزی بر تراکتور نشان داد. پیش از این مسابقه آندره‌آ استراماچونی گفته بود بی‌تاب است تیمش را در این آزمون بزرگ ببیند و متوجه شود استقلال نسبت به پنج ماه پیش چقدر پیشرفت کرده. حالا به نظر می‌رسد پایان انتظار سرمربی ایتالیایی بسیار شیرین بوده و او بیش از پیش می‌تواند به تیمش امیدوار باشد. استقلال که در اثر پیروزی‌های پیاپی به خودباوری چشمگیری هم رسیده، در همین بازی هم می‌توانست سپاهان را ببرد اما بدشانسی و مشکلات داوری مانع شد. با این حال در صورت ادامه این روند بعید است حتی مشکلات و موانع جانبی هم تیم استراماچونی را از نفس بیندازد.
هجومی، زیبا و البته سهل‌انگار
استقلال به بازی با سه مدافع خو کرده و این مساله سیر حرکتی تیم را روان‌تر کرده است. وسط زمین فرشید اسماعیلی موتور محرکه تیم است اما برگ برنده این روزهای استراماچونی را باید زوج خوب شیخ دیاباته و مهدی قائدی دانست؛ دو بازیکنی که با خصوصیات فیزیکی کاملا متفاوت، به‌خوبی همدیگر را تکمیل کرده‌اند و حالا بعد از رسیدن به درک متقابل، بهترین عملکرد را ارائه می‌کنند. زوج شیخ و مهدی در حالی تا اینجای فصل ۱۱ گل به ثمر رسانده‌اند که این عدد با تعداد گل‌های کل بازیکنان پرسپولیس برابری می‌کند. پس روشن است که نقطه قوت استقلال کجاست. آبی‌ها همچنین در استفاده از ضربات ایستگاهی هم عملکرد موفقیت‌آمیزی دارند که این مساله در طول فصل به آنها کمک کرده است. گل دوم استقلال در اصفهان که به سادگی هر چه تمام‌تر به ثمر رسید، یک مثال خوب در این مورد است. با این همه اما آبی‌ها همچنان در ساختار دفاعی‌شان عملکرد متزلزل و پراشتباهی دارند. آنها زیاد به رقبا موقعیت گل می‌دهند؛ حالا گاهی امثال تراکتور، پارس جنوبی یا نساجی از این موقعیت‌ها استفاده نمی‌کنند و گاهی تیمی همچون سپاهان در آخرین ثانیه‌های بازی زهرش را می‌ریزد. استقلال اگر سودای قهرمانی در سر دارد، باید در فاز دفاعی کمی جدی‌تر و کم‌اشتباه‌تر عمل کند.
همه تشنه کامیابی
همپای مسائل فنی اما استقلال در حوزه روحی و روانی هم شرایط خوبی دارد. در حقیقت چند سال ناکامی و تماشای موفقیت‌های رقیب دیرینه باعث شده استقلالی‌ها با انگیزه و عطش شدید به دنبال شکستن این طلسم باشند. فضایی که از این نظر در استقلال وجود دارد، شبیه اتمسفر پرسپولیس در فصل اول حضور برانکو است؛ روزهایی که همه قرمزها می‌خواستند مربی کروات قهرمان شود و به‌طور یکپارچه از او حمایت می‌کردند. امروز این یکپارچگی در اردوگاه استقلالی‌ها به چشم می‌خورد و استراماچونی در فضای امن ناشی از تحسین و حمایت گسترده پیشکسوتان و هواداران، فرصت تمرکز روی مسائل فنی را پیدا کرده است. در فوتبال مساله «خواست جمعی» بسیار مهم است و این اراده امروز در استقلال شکل گرفته؛ تیمی که ابتدای فصل بعد از کوچ برخی بازیکنان اسم و رسمدار، در موردش گفته می‌شد بزرگ‌تر ندارد اما حالا خیلی منظم و پرتلاش به پیش می‌رود.
فضایی که در موردش حرف می‌زنیم باعث شده خرده‌‌حواشی و اتفاقات داخل تیم هم به چشم نیاید. در سایه همین همدلی است که استراماچونی برخوردهای انضباطی‌اش را به طور سریالی پیش می‌برد و مثلا این بار سراغ دانشگر می‌رود. در همین فضاست که مصدومیت شدید داریوش شجاعیان به تیم آسیب نمی‌زند، نیمکت‌نشینی‌های دنباله‌دار مرتضی تبریزی جنبه بحران پیدا نمی‌کند و حتی برخی تنش‌های درون تیم هم به سرعت دفن می‌شود. به‌عنوان مثال مشاجره هفته قبل استراماچونی با مسئول تدارکات تیم که به قهر سرمربی ایتالیایی از تمرین انجامید، از آن دست اتفاقاتی بود که در شرایط عادی خیلی به چشم می‌آمد اما الان استقلالی‌ها از کنار هر اتفاق بدی به سرعت عبور می‌کنند چون میل به موفقیت در این تیم به بالاترین سطح ممکن رسیده است.»
