همشهری آنلاین_ فاطمه عسگری‌نیا: به درخواست اهالی این محله همراه با «پروانه‌نژادبهرام» عضو شورای شهر تهران از این بوستان بازدید کردیم.
در ظاهر بوستانی محلی و کوچک است، اما وارد که می‌شویم سرسبزی و سرزندگی فضای سبز زیبایش چشم هر بیننده‌ای را نوازش می‌دهد. اینجا یکی از معدود بوستان‌های مناسب‌سازی شده برای معلولان است و وجود لوازم ورزشی ویژه معلولان گواه این امر است. اما در کنار تمام این ویژگی‌ها و زیبایی‌ها وجود آسیب‌های اجتماعی در آن باعث شده تا مردم محله رغبت چندانی برای حضور در این فضا نداشته باشند.
«صفیه علائی» یکی از شهروندان ساکن در محله انبار نفت می‌گوید: «اهالی این محله در هیچ نقطه‌ای از محله آرامش و آسایش ندارند. آنها به دلیل فعالیت بنکداران نه می‌توانند در پیاده‌راه‌های محله قدم بزنند، نه از شدت ترافیک موجود امکان تردد راحت در خیابان‌ها را دارند. در این بوستان هم امنیتی وجود ندارد که بخواهیم در آن حضور پیدا کنیم.» او ادامه می‌دهد: «صبح زود و ظهروشب ندارد. هر ساعت که به بوستان بیاییم وضع همین است و شاهد گروه‌های چند نفره معتادان بی‌خانمان هستیم که یا روی نیمکت‌ها خوابیده‌اند یا مشغول مصرف موادند. به خاطر همین هیچ یک از اهالی به‌رغم میل باطنی نمی‌توانند از این فضا بهره‌مند شوند.»
«محمد بهرامی» یکی دیگر از شهروندان محله انبار نفت می‌گوید: «این بوستان از ۳ طرف بسته است و این روزها حکم یک جای دنج را برای معتادان دارد. هرکدام بی‌دغدغه در گوشه‌ای از این بوستان سرسبز زندگی می‌کنند و دیوارهای سوخته حکایت از زندگی شبانه آنها در این نقطه از شهر دارد.»
- ظرفیت خوبی که قابل استفاده نیست
«سهراب خلیلی» شورایار محله انبار نفت هم با اشاره به مسائل و مشکلات پیش روی این بوستان می‌گوید: «ظرفیت تفریحی خوبی در محله داریم، اما بلااستفاده مانده است. علت این امر هم سایه سنگین آسیب‌های اجتماعی بر بوستان هاشمی است.»
او با اشاره به حضور معتادان متجاهر در بوستان هاشمی می‌گوید: «با اجرای هر باره طرح پاکسازی شوش از وجود معتادان، این جمعیت به سمت محله انبار نفت و بوستان‌های آن روانه می‌شوند. این موضوع باعث نارضایتی اهالی شده و بارهاوبارها از سوی شورایاری در مراجع ذی‌صلاح پیگیری شده، اما مشکلات همچنان پابرجا هستند.»
او با بیان مشکلات پیش روی محله انبار نفت به دلیل فعالیت بنکداران و آشفتگی محله بر ضرورت اصلاح وضعیت بوستان‌های محل برای استفاده اهالی تأکید می‌کند و می‌گوید: «مردم این محله به کمی آرامش و استراحت نیاز دارند و این بوستان‌ها تنها امید مردم محله هستند.»
شورایار محله انبار نفت در ادامه با تأکید بر ضرورت اصلاح این مشکلات می‌گوید: «در برخی از محله‌ها که بوستان و فضای سبز وجود ندارد، مدیریت شهری باید هزینه‌های هنگفتی برای ایجاد چنین فضاهایی کند. این در حالی است که ما این ظرفیت را داریم، اما مردم نمی‌توانند از آن بهره‌مند شوند.» خلیلی با اشاره به اینکه فضای فعلی بوستان هاشمی جزء میدان میوه و تره‌بار قدیم بوده است، اظهار می‌کند: «این فضا مدت‌ها بلااستفاده بود تا اینکه با پیگیری‌های شورایاری به بوستان تبدیل شد، اما به جای اینکه محل امنی برای مردم شود به مأمنی برای معتادان متجاهر تبدیل شده است.»
- بوستان در قالب پروژه کوچک محلی محصور می‌شود
شهردار ناحیه ۴ منطقه ۱۱ ضمن تأیید مشکلات موجود بوستان هاشمی می‌گوید: «این بوستان یکی از بوستان‌های زیبا و بزرگ ناحیه ۴ است که از ۳ طرف محصور است و در نظر داریم با محصور کردن بوستان امنیت را بالا ببریم.»
«محمدرضا فراقتی» با اشاره به محصور کردن بوستان هاشمی‌در قالب پروژه‌های کوچک‌مقیاس محلی می‌افزاید: «با توجه به شرایط حاکم در محله انبار نفت به دلیل فعالیت بنکداران ساماندهی آنها و بهبود شرایط این بوستان می‌تواند به ارتقای کیفیت زندگی شهروندان کمک کند و ما به‌طور جدی این مسئله را دنبال می‌کنیم.»
- محصور کردن تنها راه چاره نیست
«پروانه‌نژادبهرام» حین بازدید از بوستان هاشمی از این بوستان به‌عنوان یکی از زیباترین بوستان‌های شهر تهران یاد می‌کند و می‌گوید: «در محله انبار نفت ظرفیت ارزشمندی نهفته است که با انجام چند کار کوچک توسط مدیریت شهری می‌تواند به جایگاه واقعی خود برگردد.»
او با تأکید بر ضرورت اصلاح نورپردازی و روشنایی بوستان اظهار می‌دارد: «یک بوستان استاندارد ضمن برخورداری از دسترسی آسان برای همه اقشار جامعه اعم از معلولان و سالمندان باید از بسترهای امنیتی لازم هم برخوردار باشد تا بتواند انتظارات شهروندان را برآورده کند.»
این عضو شورای اسلامی شهر تهران ادامه می‌دهد: «شهرداری با اصلاح نورپردازی، هرس ویژه شمشادها و درختان برای خالی کردن آنها و جلوگیری از تبدیل این فضاها به پناهگاه معتادان و همچنین راه‌اندازی کسب‌وکارهای متناسب می‌تواند بستر حضور مردم در این بوستان را بیش از پیش فراهم کند.»
نژادبهرام می‌گوید: «به جای محصور کردن بوستان می‌توان این محل را به مرکز برگزاری رویدادهای مختلف تبدیل کرد و با استقرار کانکس‌های ویژه فروش غذا بستری فراهم کرد که مردم بیش از گذشته در این بوستان تردد کنند. با حضور مردم در این بوستان آسیب‌ها کم‌کم مهاجرت می‌کنند.»
