چرا به زیارت کربلا و نجف نرفتیم؟

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، «سیدمحمدعلی بصری»، از آزدگان دوران هشت سال دفاع مقدس که در شهر بوشهر حضور دارد در خاطره‌ای با اشاره به انصراف از زیارت کربلا و نجف روایت می‌کند:یک هفته پیش از عید سال ۱۳۶۴ اسیر شدم؛ عید‌های اسارت به‌ویژه نخستین عید شباهت‌های زیادی با شرایط کرونایی امسال ما داشت.حدود چهار سال از اسارتم می‌گذشت که صدام دستور داد اسرای ایرانی را به کربلا و نجف ببرند. حدود سه ماه پیش از آن در «کمپ ۷ رمادی» به دلیل عزاداری امام حسین (ع) به‌شدت کتک خورده بودیم؛ حال صدام می‌خواست تبلیغ کند که اسرای ایرانی را به زیارت برده است. گفتیم نمی‌رویم و نرفتیم و کتک‌های زیادی هم به خاطر سرپیچی از دستور صدام خوردیم.این کار عواقب سختی برای ما داشت، اما پافشاری کردیم و نرفتیم چرا که هدف بزرگ‌تری داشتیم. هدف بزرگ‌تر ما این بود که می‌خواستیم از ارزش‌ها و اعتقادات‌مان دفاع کنیم. می‌خواستیم به ابزار تبلیغاتی دشمن تبدیل نشویم. ۶۶ ماه در یک چهاردیواری مخوف با آن همه شکنجه و گرسنگی و دوری از خانواده تاب آوردیم و به دلیل اینکه ابزار پروپاگاندای (تبلیغات) دشمن نباشیم حاضر نشدیم به کربلا و نجف برویم که آرزوی زیارتش را داشتیم.چندین ماه است که پزشکان ما تأکید می‌کنند راه جلوگیری از انتشار ویروس کرونا ماندن در خانه است و می‌گویند سفر نروید. متأسفانه تا امروز عده‌ای از مردم عزیز ما به خاطر ابتلای به این ویروس فوت کرده‌اند و تعدادی از پزشکان و پرستاران عزیزمان هم شهید شده‌اند، اما متاسفانه برخی به اوضاع توجهی نمی‌کنند.مردم باید به توصیه‌های بهداشتی عمل کنند. از جامعه پزشکی و پیراپزشکی که این روز‌ها جانفشانی می‌کنند تشکر می‌کنم و همچنین از کسانی که صبر پیشه کردند و در خانه‌های خود ماندند تا باری بر دوش پزشکان و کادر درمانی اضافه نکنند.