خبرگزاری تسنیم- صنعت هوانوردی کشور در حالی وارد قرن جدید شمسی شده که به علت تحریم های ظالمانه استکبار جهانی دچار آسیب‌های متعدد اقتصادی، تکنیکالی و روحی ( برند) شده است. صنعت هوانوردی گاهی با ورود چند هواپیمای سالخورده دچار شعف می شود و گاهی با زمینگیری همین هواپیماهای سالخورده تازه وارد دچار سرخوردگی می شود اما باید به یاد داشت که مدیریت صحیح می تواند هرگونه ضریب خُسران و خطا را کاهش دهد لذا در نوشتار پیشرو تمام تمرکز بر‌مدیریت و بینش مدیریت خواهد بود.
سال 1401 شمسی سالی است که جهان و به تبع آن کشورمان‌از سیطره ویروس کرونا رهایی نسبی پیدا کرده و صنعت هوانوردی می تواند توان سابق خود را به دست آورد که خوشبختانه با توجه به فرهنگ سفر جامعه ایرانی و آزادسازی های گردشگری در کشور، صنعت هوانوردی کشورمان بسیار زودتر از سایر کشورها با حجم بالای مسافر در تعطیلات نوروز مواجه شد.
مدیریت یک شرکت هواپیمایی تابع چند عامل در هم تنیده است که باید در کنار یکدیگر رشد و توسعه یابد. بهبود نیروی انسانی و فرهنگ سازمانی، بهسازی ناوگان و توجه به بازار هدف، 3 عامل مهمی است که رمز توسعه شرکتهای هوانوردی در سال جدید خواهند بود که متناسب با اندازه و جغرافیای شرکتها متغیر خواهد بود.
در بحث بهبود نیروی انسانی با شاخصه های جذاب بهره وری و تبدیل نیروی انسانی به سرمایه های انسانی روبرو هستیم. پالایش نیروی انسانی و توجه ویژه به آموزش، می تواند به تقویت کیفی سرمایه های انسانی هوانوردی ختم شود. البته تدوین و نگارش رفتار و فرهنگ سازمانی و به تبع آن احترام به پرسنل به عنوان نخستین ذینفع و یا همان نخستین مشتری، می تواند به افزایش تعصب برند و سازمانی و در نهایت به رشد رضایت مشتری بیانجامد.
در حوزه بهسازی ناوگان، باید به تناسب تایپ و مسیر پروازی با توجه به استراتژی بازرگانی اقدام شود. باید با جایگزینی نگاه برآیندی و نظارت بر سطح کلان بازار هدف به حذف برخی مسیرها و البته جایگزینی تایپهای هواپیما اقدام کرد. دارایی یک شرکت هواپیمایی به مالکیت یک یا دو هواپیما از یک نوع و تایپ مخصوص نیست بلکه دارایی یک شرکت به کسب بازار و درآمد برآیندی است.
در حوزه توجه به بازار هدف باید به زیرساخت‌های مهمی با نام بازارسازی، بازاریابی و بازارداری توجه داشت. مارکت و بازار ثابت صنعت هوانوردی ما سبب شده تا رقابت شرکتها با قیمت و ساعت پرواز صورت گیرد در صورتی که با تدوین استراتژی جامع بازرگانی که براساس توان عملیاتی و نوع هواپیماها شکل می گیرد می توان به بازارها و مقاصد پروازی جدیدی دست یافت که مغفول واقع شده و باعث تعطیلی یا نیمه تعطیلی چندین فرودگاه کشور شده است.
در حوزه بازارداری با ضعف شدیدی مواجه هستیم؛ در بخشهای رضایت مشتری، باشگاه مشتریان و کسب سهم حداکثری از مسافران وفادار اقدام چشمگیری صورت نگرفته درصورتیکه بخش اعظمی از موفقیت ایرلاینهای منطقه مرهون توجه ویژه به مسافران وفادار است. باید اذعان داشت صنعت هوانوردی نیازمند تغییر بینش و توجه به مواردی است که توسط سایر شرکتهای هواپیمایی منطقه آزموده شده و مورد بهره برداری قرار گرفته است.
علیرضا دانشپور- کارشناس حمل‌ونقل
انتهای پیام/
