عصر ایران؛ مهرداد خدیر- دوستی با اشاره به عنوان (تیتر) یکی از خبرهای پربازدید ما (طرفداران ترامپ: نشمارید/ طرفداران بایدن: همه را بشمارید) پرسیده است: جدای بحث های سیاسی و انتخاباتی و به لحاظ واژگانی،«شماردن» درست است و فعل امر و نهی آن ( بشمار و نشمار) یا شمردن با دو فعل امر و نهی (بشمُر و نشمُر)؟ و به عبارت دیگر باید نوشت: بشمارید یا بشمُرید؟
نزد من، زبان معیار همان است که سعدی در گلستان و بوستان نوشته و به همین خاطر ابایی از به کارگیری واژۀ «اولی تر» ندارم چون بارها سعدی به کار برده است و سعدی در بوستان «شماردن» آورده است:
ز خود بهتری جوی و فرصت شمار
که با چون خودی گم کنی روزگار
با این حال فردوسی در زبان بر سعدی حق تقدم دارد و در شاهنامه چنین سروده است:
یکایک بر او برشمُر هر چه هست
ز گنج و ز تاج و ز تختِ نشست
با این وصف پاسخ روشن می شود: چون سعدی از «شماردن» استفاده کرده و فردوسی از «شمُردن»، هر دو درست است!
شاید هم کسانی خُرده بگیرند که در این های و هوی و بحث بر سر شمارش ( شمردن) آرا این چه نکته‌ای است؟ (راستی همین که " شمارش" داریم و " شِمُرش" نداریم از ترجیح اولی حکایت می کند).
آری، اما پرسشی بود و پاسخی داده شد.
چندان که عُبید زاکانی می نویسد: «یکی پرسید قیمه به قاف کنند یا به غین؟ گفت: ای برادر! غین و قاف بگذار که قیمه به گوشت کنند.»
باشد که این شمارش یا شمردن هم گوشت را به قیمه‌های ما بازگرداند!
