حسین نورانی‌نژاد
فعال سیاسی
در حالی دلار روند رو به رشد و غیر قابل کنترلی در پیش گرفته که تاثیر بالا رفتن قیمت دلار بر زندگی مردم و ادامه آن چالش جدی اقتصاد کشور شده است. این وضعیت تا زمانی ادامه خواهد داشت که توسعه و معیشت مردم در اولویت برنامه‌های مسئولان نباشد. در تمام این سال‌ها همواره اهدافی وجود داشت که مقدم بر توسعه بود مسلم است که هر دولتی یک سری منافع، خطوط قرمز و خواسته‌هایی دارد. وقتی همه این موارد می‌خواهد دسته‌بندی شود، باید مقدم بر بهبود مستمری شرایط معیشت مردم باشد. متوسط رشد اقتصادی در بعد از انقلاب حدود ۲ درصد است و در مقابل همیشه تورم دو رقمی داشتیم که در کنار آن تعداد زیادی از مردم به زیر خط فقر سقوط می‌کنند. اما هنوز امر توسعه به اولویت نخست دولت‌ها بدل نشده، زیرا اگر غیر از این بود، شکل دیگری از سیاست خارجی و داخلی را داشتیم. تمام این ابزارها باید در خدمت اقتصاد، رشد، اشتغال قرار بگیرد. ولی به نظر می‌رسد که این امر هنوز در اولویت نیست. آقایان شعار می‌دادند که به راحتی می‌توان دلار را به زیر ۱۵ هزار تومان آورد یا به راحتی می‌توان اشتغال ایجاد کرد. معلوم شد همه این‌ها حرف‌های غیر جدی بود و هیچ پاسخی هم به آن داده نمی‌شود و این موارد باعث می‌شود امیدواری روز به روز کمتر شود. با پایداری این وضعیت بی ثبات، شرایط زندگی برای مردم سخت‌تر خواهد شد و در آمار هم دیدیم که تورم رو به بالا چه طور خودش را در سفره مردم نشان می‌دهد. به طور مثال آن‌هایی که درآمد رو به بالایی دارند و می‌توانند تهیه کنند اگر مصرف‌شان بیشتر نشده باشد، در همان اندازه باقی مانده اما تمام بار قدرت خرید روی دوش طبقه متوسط و محروم افتاده و خیلی بیشتر از نصف نمی‌توانند دو قلم و سایر اقلام کالای مورد نیاز را تهیه کنند که شرایط بسیار بغرنجی است. نکته مهم دیگر این است که چشم‌انداز امید هم توسط دولت فراهم نمی‌شود. روزی می‌توانیم این چشم انداز را داشته باشیم که سیاست داخلی و خارجی در خدمت اقتصاد باشد. اما به نظر می‌رسد که فعلا اینگونه نیست. وقتی خبر امضای برجام به گوش مردم می‌رسد با اینکه در عمل هیچ اتفاقی رخ نداده، اما فشار روانی در بازار خودش را نشان می‌دهد. درست است که نمی‌شود تمام مسائل سیاسی را در اقتصاد دخالت داد اما نمی‌توان تاثیر بسیار جدی سیاست خارجی را بر اقتصاد رد کرد. ما تحت تحریم هستیم و این تحریم‌ها ظالمانه است اما باید اراده‌ای در مسئولان باشد که سیاست خارجی و بهبود معیشت را در اولویت خودش قرار دهند. باید یک سازوکاری از سیاست‌ها اعمال شود؛ خروج از توهم، واقع‌بینی نسبت به عرصه سیاست، بهبود روابط در سیاست خارجی، تنش زدایی و حل مسئله برجام و تحریم‌ها باید در اولویت‌های سیاست باشد.
