محمدرضا رسولی
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران مرکز
شب هجران دوست ظلمانی است
ور بر آید هزار مهتابش
دکتر اصغر نعمتی را برای اولین بار در سالهایی که دانشکده ارتباطات و رسانه نهال تازه نورسی بود و همه تلاش می کردیم تا بزرگ شود و به بار نشیند در راهرو دانشکده ای که خیابان سزاوار برپا کرده بودیم هنگام رفتن به کلاس ملاقات کردم و به عمق آشنا شدم.
پیش از این از او بسیار شنیده بودم به عنوان استادی خوش نام و اهل کارآفرینی.
چندین مجله و کار نشر کارگاهی زیر بغل داشت و دانشجویانی که گرد او بودند و با شکیبایی پاسخ می داد.
این ارتباط با دعوت از او به تدریس درس هایی آمیخته با عرصه و نظر برای دانشجویان ارشد و دکتری مدیریت رسانه ادامه یافت .
دکتر نعمتی دانش آموخته ای عمیق از دانشگاه تهران بود و بی هیچ منتی اندوخته های علمی خود را با دانشجویانی که بسیار او را دوست داشتند در میان می گذاشت و بی شک یکی از استادان نمونه عرصه رسانه و ارتباطات بود.
او را میتوان یکی از شخصیتهای علمی و اجرایی اثر گذار در توسعه کاربری های ارتباطات و رسانه قلمداد کرد دکتر نعمتی در عمر پربرکت خود در شکل دهی به تولید ارتباطی از منظر نشر و محتوا در بازار کار اخلاقگرا و یگانه بود.
نقطه پیوند بین چهره های آکادمیک بود.
او با روحیه ایی اهل مدارا به ایجاد فرصت برای پرسشگری و بحث علمی با دانشجویان خود بود و با صبوری مثال زدنی قائل به ایجاد راهبری کاربری رسانه برای کشور بود به گونه ای که از هر فرصتی برای یاد دادن و به کارگیری دانشجویان در این زمینه بهره می برد.
دریغ که او نا به هنگام پرکشید و دوستان دانشجویان و همکارانش را در بهتی غمناک فروبرد.
نام دکتر نعمتی با تلاش ؛ خلاقیت ؛کارآفرینی و روزنامه نگاری خلاق؛ گره خورده است و با پایمردی این خصایص نیکو را به مثابه میراثی برای آیندگانی که در این عرصه تلاش می کنند هدیه کرده است و ثمره تلاش او برای آیندگان به یادگار خواهد ماند.
*در انتظار تصویر تو این دفتر خالی تا چند ورق خواهد خورد ای مرد بی تکرار.....*
*روانش مینوی و نامش جاویدان باد*
