به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از آذربایجان شرقی، شهید «رحمت‌الله اوهانی» در سال 1338 در یک خانواده مذهبی در شهرستان مرند پا به عرصۀ وجود نهاد و پس از حضور در صحنه‌های مختلف به عضویت رسمی سپاه پاسداران در آمد و راهی جبهه شد و سرانجام در سال 1365 جامه شهادت را بر تن کرد و آسمانی شد.
وصیتنامه شهید:
بسم الله الرحمن الرحیم
«الَّذِینَ آمَنُوا وَ هَاجَرُوا وَ جَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَاللَّهِ ۚ وَ أُولَٰئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ»
«کسانیکه ایمان آورده و هجرت و جهاد نمودند در راه خدا با مالها و جانهایشان درجة عظیمی در پیشگاه خداوند دارند و ایشان از رستگارانند»
به نام او که همه چیزم از اوست،سلام بر تو ای روح خدا و سلام بر شما عزیزانی که درس شهادت را در دانشگاه کربلا آموختید و بی پروا چون کبوترهای آزادی از دشت های خون و آتش با فریاد الله اکبر به سوی معشوق پر کشیدید در بهار سرخ شهادت بر بالهای ابر نشسته از این دیار بر کبریا شتافتید.
«وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ»
«کسانیکه در راه خدا کشته می شوند مرده مپندارید بلکه آنان زنده هستند و نزد خداوند خویش روزی می خورند»
برای بنده افتخار بزرگی است که در راه خدا قدم برداشته ام و از مکتبی پاسداری می کنم که به حقانیّت آن آگاه هستم.
امروز می خواهم به ندای هل من ناصر ینصرنی و به امام عزیزم لبیک بگویم و عازم عملیات می گردم که دست امپریالیزم غرب و کمونیزم شرق که امروز از آستین صدام تکریتی بوسیله مزدورانش که در کربلای ایران بیرون آمده قطع نمایم.
و حال ای امت مسلمان ما را شهیدان کربلای غرب و جنوب کشور صدا می‌کنند که برای چه نشسته اید هان ای ملّت، ما در برابر این شهیدان مسئولیتی به عهده داریم که باید این مسئولیت به نحو احسن و بطور جدی عمل شود و حتّی اگر بضرر جان و مال خودمان تمام شود باید از آن خونهای شهیدان خودمان دفاع نمائیم تا اینکه نگذاریم شرق و غرب برای انقلاب عزیزمان آسیبی رسانند.
هدف و منظور جهاد آزاد نمودن کربلای معلّی حسین(ع) و به اهتزاز در آوردن پرچم اسلام و صادر نمودن انقلاب اسلامی برای ملل مسلمان جهان بالاخص ملت عراق می باشد و روزی در جنوب و روزی در غرب کشور در دفاع از ناموس مسلمانان پاره پاره می گردید و در غرب بریده شدن سرتان و شکنجه های دیگر ملحدان کردستان جان می سپارید یا اسیر می شوید، راستی به چه می‌مانید که هنگام ساخته قله‌های پیروزی سوار بر اسب شهادت این چنین مظلومانه میروید.
خط سرخ شهادت را ادامه می‌دهید گویی که از فتح ستاره ها می آیید اما افسوس که اینک در فقدان شان لاله های آتشین جهل باره و زمین چاک چاک می‌گردد اکنون که به پیشگاه باری تعالی راه یافتید همواره از او برای ما آرزوی شهادت طلب نمایید تا شاید ما نیز به خیل شهدا بپیوندیم و سلام بر شما ای امّت جگر سوخته، ای امتّی که بدنهای پر از خون شده فرزندانتان در سرزمین اسلام که تلافی خون دیگر شهداء را می خواستند از صدامیان بگیرند به خون خودشان آغشته شدند اما باشد، هر چند تا مردهای زمانه شهید مظلوم بهشتی و باهنر و رجایی و دیگر شهدای عزیزتان را در آتش زغال و پاسدارانتان و بسیجیان را زنده زنده در آتش سوزاندند ولی صبور باشید که خدای شما زنده و جاوید است و او از شما حمایت می کند در روز قیامت فقط بر آن باشید و فراموش نکنید خداوند بر همة چیز توانا و قدرتمند است و حال تقوا و مقاومت را اخذ نمایید و هر چند تا بحال هم که متقی و استوار بوده اید چند برابر نمایید.
بندة گناهکار شهادت می‌دهم بر وحدانیت خداوند یکتا و حقانیت رسول اکرم(ص) و جانشین ایشان امیر الممنین(ع) و بر یازده اولاد علی(ع) که با اعتقاد به کلام الله مجید و علاقه و عشق به ولایت فقیه و برای رضای خداوند متعال و شوق به شهادت و ادامه را حسین ابن علی(ع) قدم به جبهه می گذارم از اوایل جنگ تا به حال با کفار بعث می جنگم تا با خواست خدا و برای رضای خدا به درجه رفیع شهادت که رسیدن به این درجه بسیار بسیار دشوار است اما این مژده بر من حق است اگر خداوند از تقصیراتم بگذرد به لقاءالله خواهم رسید، خودم می دانم که من شهید خواهم شد.
بنده حقیر این مسئله را می‌دانم که به فیض شهادت نائل خواهم آمد و هیچ شک و تردیدی ندارم اما پدر و مادر عزیز و ارجمندم ابراهیم را که می‌شناسید همان ابراهیم بت شکن که برای رضای خدا اقدام به قربانی کردن فرزند برومندش نمود و خود خنجر را بر گلوی او گذارد.
اما پدر تو خود برای من آموختی امام حسین(ع) با یار و انصار خویش خودش را به اسلام تسلیم نمود و به خواست دین خدا از همه چیز گذشت و به درجه شهادت رسید و چگونه امامان ما با خون خودشان درخت تنومند اسلام را آبیاری نموده اند و حال شما پدر و مادر عزیزم فرزند عزیز خودت نعمت الله را چون علی اکبر حسین(ع) فدای اسلام نمودی و من هم امیدوارم مرا نیز مثل جناب قاسم فدای اسلام و برای خداوند قربانی بدهی انشاءالله.
پدر تو خودت ثمره عمرت را را به اسلام بخشیدی که شاید خداوند از گناهان و تقصیرات شما بگذرد. عزیزان صبر را از علی(ع) بیاموزید و از رهبر انقلابمان امام عزیز بیاموزید که در غم فرزندشان در مرگ امیدش که چگونه صبر نمود و از امام حسین(ع) یاری ورزید سعی کنید پیامهای قرآن را برای همة ملّتهای مستضعف جهان و بر مسلمانان واقعی برسانید.
پدر شکر خداوند را فراموش نکن و بر این نعمتهای خدا شکرگزار باش تا اینکه صبر شما مشتی بر دهان یاوه گویان باشد.
«اللهم انى اسئلک الراحة عند الموت والمغفرة بعد الموت والعفو عند الحساب»
خدایا برای امام عزیز که مرادی از تبار رسول اکرم (ص) و ایشان مثل آنها زندگی نموده و همانند آنها توده‌های میلیونی ایران را به امّت اسلام به دل ساخت و هم او بود که بعد از هزار و چهار صد سال حکومت اسلامی را بنا نهاد و عمر و زندگانی خویش را برای به ثمر رسانیدن این انقلاب صرف نمود، عمری پر برکت و با عزت عطا بفرما انشاءالله تا همه شاهد آن باشند که روزی پرچم را به دست پر برکت امام زمان (عج) یاور شیعیان بسپارد انشاءالله.
اما پیام کوتاهی به امام بزرگوار، که ای امام، فرزندان تو تا آخرین قطره خون خودمان از اسلام عزیز دفاع خواهیم نمود و نمی‌گذاریم این خونهای گرانقدر شهداء بدست ابر جنایتکاران بیافتد و اجازه نخواهیم داد انقلاب اسلامی کوچکترین آسیبی را ببیند و این عهد و پیمان را از اوائل جنگ با خدا بسته ام و اگر هم لیاقت کشته شدن در راه خدا را داشته و کشته شدم به آرزوی دیرینه خود رسیدم چون خودم مشتاق شهادت در راه خدا هستم و شما ای مادر مهربانم از بابت من می‌دانم سختی ها و مشقتهای زیادی را متحمل شدی اما تعجب نکن همة اینها به خاطر اسلام بوده است.
و این مسئله را می دانم که همیشه نسبت به مسائل شرعی حساس بودی و هر موقع برایم مسئل شرعی را گوشزد می نمودی این را بدان که نماز و دعاهایت و قرآن خواندنت در مواقع صبح و عصر و قبل از ظهر و بعد از ظهر در ما علاقة بسیاری بوجود آورد اگر بنده نیز به مقام شهادت نائل آمدم مثل موقع شهادت آن یکی برادرم صبور و مقاوم باش و اصلاً ناراحت نباشید زیرا هدف اصیلم رسیدن به لقاءالله بوده است چون بسیاری از مادران مثل شما هستند و پاره های تنشان را فدای اسلام نموده اند و مادرم از تو می خواهم شیرت را بر من حلال کنی و از گناهانم صرف نظر کنی و مرا حلال نمایی.
و شما ای برادرانم می خواهم تا آخرین قطرة خونتان از اسلام عزیز دفاع کنید و پشتیبان ولایت فقیه باشید و نگذارید امام تنها بماند و به فرامین امام گوش فرا دهید و همیشه خواری باشید بر چشم دشمنان اسلام، این را می‌دانم که همیشه اینطور بودید و الان هم هستید این را می‌دانم که اسلحة مرا به زمین نخواهید گذاشت.
وصیّتی که به برادرانم دارم و همیشه این مسئله را نیز می‌گفتم و حال هم می‌گویم همیشه تقوا را پیشة خود سازید و برای جامعة اسلامی مفید و ارزشمند باشید.
وصیتی که به خواهرم دارم و او را می‌شناسم که همچون شیر زن زینب کبری(س) در جامعه حرکت می کند اینست که بدان که بعد از شهادت من رسالت تمام شهداء را در گردن داری.
از تو می خواهم فرزندان خودت و فرزند مرا مثل بچّه‌های خودتان بزرگ کنی و در خط اسلام به آن تربیت بدهی تا اینکه در آینده در جامعه مثمر ثمر و مفید باشند.
از تمامی آنهایی که مرا می‌شناسند اعم از دوستان و آشنایان اگر ذرّه‌ای از من بدی دیده اند از آنان نیز حلّیت می طلبم و خداحافظی می‌نمایم و آخرین سخنان من این است که نماز جمعه ها و صفوف دعاهای کمیل و توسل را گسترده نمایید و به افراد تماشاگر و بی طرف بگویید دیگر تا کی در خواب و خیال خواهید بود.
والسلام
وصیت بنده فقط این جمله زیرمی‌باشد، تنها آرزویم این است که درموقع ظهور امام زمان در رکاب وی با دشمنان و کفار بجنگم به این مسئله خودم، امیدوار هستم.
مشتاقان حسین (ع) باید از راه کربلا گذشته و جانهای خود را به روی قبرش بیاندازند.
انتهای پیام/
