خیابان‌های قدیمی تهران گنجینه‌ای غنی از تاریخ هستند. کوچه‌هایش راوی داستان‌ها و سرگذشت‌های مختلفی است و محله به محله‌اش داستان و حکایتی عجیب دارند. اما به واسطه بی‌مهری و بی‌توجهی مردم دوران ما کم‌کم هویتش خاک‌آلود شده و برخلاف تمام جاذبه‌هایش، دیاری است که درگذر از سنت به مدرن شدن، کمتر کسی است که روایت‌های این شهر را بداند و به آن احترام بگذارد.
تهران تاریخی کهن دارد و ری روزگاری صاحب تمدن درخشانی بود اما اکنون‌گویی سابقه تاریخی تهران با تغییرات بسیاری که در معماری و شکل بافت‌های شهری صورت گرفته به دست فراموشی سپرده شده است. شهری که روزگاری به شهر باغ‌ها و چنارستان نامیده می‌شد و باغ‌های فرحزاد، رودخانه‌های درکه و دربند، باغ‌های قلهک و... تصویرگر ذهن‌ها از این شهر بود، به واسطه ۲قرن توسعه بی‌رحمانه به شهری با انواع آلودگی‌های زیست‌محیطی تبدیل شده است و هرگاه از تهران نام برده می‌شود آنچه تصور می‌شود دیگر زیبایی‌ها و هویت تاریخی نیست بلکه ترافیک، آلودگی هوا و... جلوه می‌کند.
بدیهی است توجه به تهران به منزله یک هویت و فرهنگ، بسیار اساسی و مهم است. و انتخاب روز تهران، انتخابی مبارک برای تلاش و برنامه‌ریزی برای حفظ و معرفی هویت تاریخی و فرهنگی شهر تهران است. زمانی که تهران مطرح می‌شود فقط یک شهر و کالبد نیست، بلکه یک مفهوم فرهنگی است. تهران را باید فراتر از یک شهر دید و بازتعریفی دوباره از آن کرد.
در مراسم نکوداشت تهران باید به دنبال این باشیم که چه کنیم تا تهران جایگاه پیشین خود را به دست آورد. تهران را باید شناخت و درک کرد تا براساس این دریافت‌ها، برای آینده این شهر برنامه‌ریزی شود. تهران را باید بشناسانیم تا احساس تعلق و هویت شهروندان آن نسبت به شهر خود تقویت شود.
