پرونده پیش از انقلاب سرمایه گذاران را ببندید

تجارت آنلاین - سرویس اقتصادی: در میان ایرانیان خارج از کشور افراد ثروتمند بسیاری وجود دارند که جمع ثروت آنها به میلیاردها دلار می رسد، از همین رو همواره دولتها در صدد بودند از این پتانسیل به نفع اقتصاد کشور استفاده کنند، از دولت خاتمی تا دولت رییسی هر رییس جمهور بنا به شرایط کشور، این موضوع را مطرح کرده و از سرمایه داران ایرانی خارج از کشور دعوت کرده اند که در داخل کشور سرمایه گذاری کنند؛ در آخرین این موارد آیت‌الله سید ابراهیم رییسی در نخستین گفت‌وگوی زنده تلویزیونی با مردم، خطاب به سرمایه‌گذاران و کارآفرینان گفت: امروز می‌توان در جای‌جای ایران عزیز برای سرمایه‌گذاری مطمئن و تضمین شده اقدام کرد. برای همین به دنبال فعال کردن اقتصاد گردشگری و اقتصاد دریا هستیم و ایرانیان خارج کشور بدانند که زمینه برای سرمایه‌گذاری آنها به طور کامل فراهم است و دستگاه‌های دولتی برای جذب سرمایه‌گذاری آمادگی دارند. ایرانیان در اولویت سرمایه‌گذاری هستند و در این رابطه نگرانی وجود ندارد و می‌تواند بستر خوبی برای رشد سرمایه گذاری در کشور باشد.
به گزارش تجارت آنلاین؛ این در حالی است که سرمایه ایرانیان خارج از کشور بیش از چهار هزار میلیارد دلار تخمین زده می‌شود که چیزی حدود ۲۰ برابر متوسط تولید ناخالص ملی کشور است. اما آیا دعوت زبانی برای ورود سرمایه به کشور کافی است؟ یک مثل قدیمی میان تجار باب است که می گوید: سرمایه ترسوست. به این معنا که سرمایه گذار در جایی که احساس امنیت نکند و سود تضمین شده دریافت نکند وارد نمی شود. به این قضیه باید مسائل و پرونده های سرمایه داران خارج از کشور در پیش از انقلاب را اضافه کنیم، بسیاری از ایرانیان موفق دنیا افرادی هستند که با سقوط رژیم شاه ، بخشی از سرمایه خود را رها و بخش دیگر سرمایه های خود را از کشور خارج کردند و پس از فروکش کردن هیجانات اوایل انقلاب که برای بازگشت به کشور اقدام کردند با توقیف املاک، کارخانجات و دارایی های خود مواجه شدند و همین امر، سبب شد آنها که عمدتا در مسائل سیاسی کاره ای نبودند از بیم جان هرگز به بازگشت به کشور فکر نکنند. حال آنکه بسیاری از آنها در جوامع بین المللی مدافع سیاستهای حاکمیت ایران بودند اما این جرات را پیدا نکردند که به کشور برگردند. به همین جهت لازم است به آنها اطمینان داده شود که پرونده های احتمالی آنها به واسطه گذشت زمان بسته شده و دارایی های آنها به ایشان عودت داده می شود و ضمانت داده شود که برای خود و خانوادیشان مشکل قضایی ایجاد نمی شود.
از سوی دیگر با درنظر گرفتن نیاز کشور به تکنولوژی برای ایجاد زیر ساختهای قوی و اجرای پروژه های عظیم در حوزه نفت و گاز و صنایع سنگین به سرمایه گذاری نیاز داریم، این سرمایه را از دو جهت می توان تامین کرد، اول با حفظ سرمایه های داخلی و دوم با جذب سرمایه گذار خارجی که هر دو فقط در شرایطی به دست می آید که امنیت و سود سرمایه تضمین شده باشد. لذا برای بهره گیری از این دو نوع سرمایه باید برنامه بلندمدت داشت، باید به سرمایه گذار فعلی بازار این اطمینان را داد که ورود سرمایه گذار جدید به معنای گرفتن بازار از دست آنها نیست و قرار نیست سرمایه گذار خارجی رقیب آنها باشد بلکه فضا برای فعالیت سرمایه گذاران قدیمی همچنان باز و امن است. در این راستا بهترین کار این است که سرمایه گذار جدید را به سمت فعالیتهایی هدایت کنیم که سرمایه گذار ایرانی در آنها ضعف دارد و یا با مشکل تامین تکنولوژی یا مواد اولیه مواجه است؛ نه صنایعی که به صورت کامل در کشور جا افتاده و سرمایه گذار فعلی می تواند گلیم خود را از آب بیرون بکشد.