بی‌شیرشتر،دیدارعرب!

هنوز بسیاری ایرانیان، اعراب را همان نگاه تحقیرآمیز قرنها پیش و با همان تک بیت مشهور منسوب به حکیم فردوسی (ز شیر شتر خوردن و ..) می نوازند و البته در مجامع عرب نیز از این گونه برخوردها دیده می شود. "ستیز نژادی" مشکل جهان امروز است چه جنگها و خصومت‌های ملی و منطقه ای به همین بهانه جان میلیون‌ها انسان را گرفته و بذر خشونت و ناراستی را در جهان "غرب" افشانده است اما جهان "عرب" نیز علیرغم ظهور اسلام و پیام‌های روشنفکرانه برابری و برادری این دین آسمانی، عجم را دشنام داده و دشمن می شمرده است.
اینکه سرمنشاء ستیز فارس و عرب کجا بوده و چه کسی آتش بیار این معرکه است محتاج بررسی‌های دیگری است اما روشن است که در عصر کنونی دیگر از نبردهای تبعیض نژادی چندان خبری نیست و "اطلاعات" و "ارتباطات" جهانی شدن را ندا می دهد. حالا ملیت‌های گوناگون از عرب و فارس و اروپایی و آمریکایی و سیاه و سفید و زرد  در شرکت‌ها و سازمان‌ها و نهادهای کشورهای مختلف در کنار هم کار می کنند و می توان گفت حداقل دیگر "نژاد"، "مساله" مردم و کشورها نیست. با این وصف هنوز به لطف برخی "روشنفکران" و "تاریک اندیشان" با تفاخر مفرط به "گذشته" و هجمه به دیگران از قافله علم و فن و هنر -که پرشتاب پیش می رود-  تا حد زیادی عقب مانده ایم. در حالی که اغلب متون ادبی، عرفانی و علمی ما مودت و شفقت و محبت را نوید می دهند برخی کسان همچنان بر طبل خشونت کور می کوبند. به نظر می رسد حالا بایستی سفیران شایسته  و نمایندگان علم و فرهنگ ایران  با تدبیر و حکمت کشور را به جهان پیوند دهند. خدمتگزاری به مردم و رسالت اصلی "روشنگری" است. نگاهی به اطراف وضعیت زندگی، موفقیت و شرایط منطقه و جهان موید این نکته است که دیگر برخی ضرب المثل‌ها هم باید تغییر کند. شاید بجای نه شیر شتر نه دیدار عرب؛ باید زمزمه کرد: هم شیر شتر هم دیدار عرب یا بی شیر شتر، دیدار عرب... .