حسن صادقي
رئيس اتحاديه پيشکسوتان جامعه کارگري کشور
نگاهي به آينده بازار کار ايران اما و اگرهاي بسياري دارد. بازار کاري که بعد از انقلاب متأسفانه در چنبره حال و هواي انقلابي گري هيچگاه از يک ثبات برخوردار نشده و همچنان در مسير خوف و رجاء پيش مي‌رود. در اين بازار کار، گذشته از آن که اشتغال از رشد اقتصادي که يک اصل منطبق با اصول علم اقتصاد است، تبعيت ميکند، اما در بسياري از کشورهاي در حال توسعه اين شعار جواب نداده و صرفاً رشد اقتصادي و جذب منابع، راه گشاي شعار حل اشتغال کشورها نبوده مگر اينکه اين سرمايه تبديل به ابزار شده باشد و خودش را از حالت ماهوي به منصه ظهور رسانده باشد. اين رويکرد همان چيزي است که ايران امروز به آن نياز دارد، زيرا رشد اقتصادي صرفاً مبين ايجاد اشتغال نمي‌تواند باشد. به همين دليل اگر اين رشد در خدمت توليد و ايجاد ابزار و امکانات توليد نباشد، ما در مسير دور تسلسل و حرکت ديالکتيکي قرار گرفته‌ايم و بطلان اين رشد را همچون گذشته مي‌بايست شاهد باشيم. آنچه بايد ملاک ايجاد اشتغال و زايش شغل استمراري باشد، رشد سرمايه گذاري است نه صرفاً رشد اقتصادي. زيرا بسياري از درآمدهاي نفتي که اساس رشد شاخصهاي اقتصادي ماست، تبديل به دلار مي‌شود و در مکاني به نام بانک مرکزي آرام مي‌گيرد. اين در حالي است که در شاخص کلان اقتصاد، رشد را نشان ميدهد، اما اثرگذاري در رشد اشتغال و سرمايه گذاري که حاصل آن رونق بازار کسب و کار باشد را نمايان نمي‌کند. به همين دليل ملاک براي کشور در حوزه اشتغال، رشد سرمايه گذاري است و نمي‌تواند رشد اقتصادي باشد زيرا اگر چنين بود، مي‌بايست شاخصهاي رشد اقتصادي در کاهش نرخ بيکاري خود را نمايان مي‌کرد که نه تنها اين اتفاق صورت نگرفته، بلکه ما شاهد افزايش نرخ بيکاري هستيم. لذا اميدوارم مسئولين و سياستگزاران عرصه توليد و اشتغال بتوانند با اين موضوع که يک واقعيت غير قابل انکار است، کنار آمده و دولت و بخش اقتصادي کشور را ترغيب کنند تا رشد اقتصادي را در خدمت رشد سرمايه گذاري قرار دهند، تا انشااله شاهد رونق بازار کسب و کار و کاهش نرخ بيکاري در کشور باشيم.
نگاهي به آينده بازار کار ايران اما و اگرهاي بسياري دارد. بازار کاري که بعد از انقلاب متأسفانه در چنبره حال و هواي انقلابي گري هيچگاه از يک ثبات برخوردار نشده و همچنان در مسير خوف و رجاء پيش مي‌رود. در اين بازار کار، گذشته از آن که اشتغال از رشد اقتصادي که يک اصل منطبق با اصول علم اقتصاد است، تبعيت ميکند، اما در بسياري از کشورهاي در حال توسعه اين شعار جواب نداده و صرفاً رشد اقتصادي و جذب منابع، راه گشاي شعار حل اشتغال کشورها نبوده مگر اينکه اين سرمايه تبديل به ابزار شده باشد و خودش را از حالت ماهوي به منصه ظهور رسانده باشد. اين رويکرد همان چيزي است که ايران امروز به آن نياز دارد، زيرا رشد اقتصادي صرفاً مبين ايجاد اشتغال نمي‌تواند باشد. به همين دليل اگر اين رشد در خدمت توليد و ايجاد ابزار و امکانات توليد نباشد، ما در مسير دور تسلسل و حرکت ديالکتيکي قرار گرفته‌ايم و بطلان اين رشد را همچون گذشته مي‌بايست شاهد باشيم. آنچه بايد ملاک ايجاد اشتغال و زايش شغل استمراري باشد، رشد سرمايه گذاري است نه صرفاً رشد اقتصادي. زيرا بسياري از درآمدهاي نفتي که اساس رشد شاخصهاي اقتصادي ماست، تبديل به دلار مي‌شود و در مکاني به نام بانک مرکزي آرام مي‌گيرد. اين در حالي است که در شاخص کلان اقتصاد، رشد را نشان ميدهد، اما اثرگذاري در رشد اشتغال و سرمايه گذاري که حاصل آن رونق بازار کسب و کار باشد را نمايان نمي‌کند. به همين دليل ملاک براي کشور در حوزه اشتغال، رشد سرمايه گذاري است و نمي‌تواند رشد اقتصادي باشد زيرا اگر چنين بود، مي‌بايست شاخصهاي رشد اقتصادي در کاهش نرخ بيکاري خود را نمايان مي‌کرد که نه تنها اين اتفاق صورت نگرفته، بلکه ما شاهد افزايش نرخ بيکاري هستيم. لذا اميدوارم مسئولين و سياستگزاران عرصه توليد و اشتغال بتوانند با اين موضوع که يک واقعيت غير قابل انکار است، کنار آمده و دولت و بخش اقتصادي کشور را ترغيب کنند تا رشد اقتصادي را در خدمت رشد سرمايه گذاري قرار دهند، تا انشااله شاهد رونق بازار کسب و کار و کاهش نرخ بيکاري در کشور باشيم.
آخرین اخبار