بازنشستگی، زمینه ساز افسردگی

روزنامه نگار

هنگامی که انسان پا به عرصه کار و تلاش می گذارد، به فکر روزگاری است که توان انجام کار ندارد اما ناچار است به زندگی خود ادامه دهد. بنابر این می بایست یا به اندازه ای کسب درآمد کرده باشد که با آن سرمایه گذران زندگی کند یا از خدمات شرکتهای بیمه استفاده کند و در ایام اشتغال با پرداخت حق بیمه، مستمری بازنشستگی را بگیرد و بقیه عمر را عاقبت به خیر شود. این یک فرمول معمولی است اما این فرمول در کشور ما برای حقوق بگیران جواب نمی دهد. امروزه بازنشستگی برای یک ایرانی معنا و مفهومی ندارد. زیرا به اندازه ای مستمری نمی گیرد که بتواند زندگی آبرومندی را در ایام پیری داشته باشد. بازنشستگی در کشورهای پیشرفته به مهنای داشتن زمان فراغت برای برآورده کردن آرزوهای دوران گذشته است. اما در ایران بازنشستگی در بهترین حالت، مسافرکشی تعریف می شود تا بتوان کمبودهای زندگی را جبران کرد البته اگر توان انجام این کار را داشته باشند. در حالت دیگر برای تفریح به پارکها پناه می برند و روزشان را می کشند تا به شب برسند و سر بر بالین بگذارند. البته بازنشستگانی داریم که به کارهای سختی رو می آورند که بهترین آنها، آبدارچی یا کارگر خدماتی در یک شرکت است که آن هم زمینه ساز تحقیر و توهین به شخصیت بازنشسته است. شاید گفتن چنین جملاتی هر انسانی را به سیاه نمایی متهم کند، اما اگر به آمارها توجه کنیم، واقیت ها بسیار تاسف آورتر است. امروزه سازمان تامین اجتماعی بیش از سه میلیون و 500 هزار بازنشسته دارد که بیش از 60 درصد آنها حداقل بگیر هستند و تا 80 درصد بازنشستگان کمتر از دو میلیون تومان در ماه حقوق می گیرند. بازنشستگان بخشهای دیگر نیز حال و روز بهتری ندارند. به نوعی که بازنشستگان فولاد که ماه هاست مستمری نگرفته اند، جلوی مجلس شورای اسلامی، ریاست جمهوری و دیگر بخشها تجمع می کنند. بازنشستگان کشوری نیز وضعیت بهتری ندارند به نوعی که سخنگوی دولت هنگام تصویب بودجه اعلام میکند بنا داریم حقوق بازنشستگان را به بیش از یک میلیون تومان برسانیم. این آمارها زمانی با افتخار اعلام می شود که خط فقر در کشور ما یک میلیون و 700 هزار تومان اعلام شده و اگر خط فقر را ملاک بگیریم، بیش از 60 درصد بازنشستگان ایرانی، ‌فقیر هستند و این آمارها تاسف بار است زیرا ضعف مالی زمینه ساز افسردگی است و بسیار تاسف آور است که سالمندان جامعه ما بازنشسته باشند. نکته دیگر اینکه کشور ما به سوی سالمندی حرکت میکند و اگر این روال معیشتی ادامه داشته باشد، در آینده با مردمی رو به رو خواهیم شد که دچار افسردگی هستند. البته اگر به آمار مرگ و میر توجه کنیم، می بینیم که درصد بالایی از کسانی که به بازنشستگی می رسند، در سالهای اول جان به جان آفرین تسلیم می کنند که نکته ای جالب توجه و البته تاسف آور است.