تحریریه نیوزویک
آینده امنیت سایبری به طور تنگاتنگی به چشم‌انداز فناوری اطلاعات و پیشرفت های فضای سایبری گره خورده است. هر چند امکان پیش‌بینی آینده هرگز به طور قطع وجود ندارد، اما آنچه غیرقابل انکار به نظر می‌رسد، این است که نقش فضای سایبری در آینده در زندگی کاری و شخصی افراد، پررنگ‌تر هم خواهد شد.
در حال حاضر، بخش عمده‌ای از سیستم‌های ارتباطی کلیدی ما به طور داخلی با هم در ارتباط بوده و به رایانه‌ها متصل هستند. در آینده، این ارتباط فشرده‌تر و تنگاتنگ‌تر هم خواهد شد. تصمیم‌های بیشتری به صورت خودکار اتخاذ خواهند شد. زندگی ما وابسته به دستیاران مجازی خواهد بود و تقریبا هر عملکردی در زندگی روزمره ما مرتبط با دستگاه هایی است که با استفاده از فناوری اطلاعات کار می‌کنند. خودروهای مجهز به سیستم‌های فناوری اطلاعات، رفت و آمدهای روزانه ما را تسهیل می‌کنند و تقریبا تمامی اطلاعات شخصی ما در فضایی مجازی ثبت می‌شود که کنترلی روی جریان داده‌ها و دستیابی به اطلاعات آن نداریم.
این پیچیدگی و اتصال این سیستم‌ها به طور مستقیم سطح آسیب‌پذیری آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برخی افراد معتقدند که برای محافظت از سیستم‌های خود باید انگیزه‌های هکرها را به درستی شناسایی کرد ولی در مقابل، عده‌ای دیگر معتقدند که این راهکار درست مقابله با این مساله نیست.
در سال‌های آینده سازمان‌های مورد حمایت دولت‌ها، تکنولوژی‌های مرتبط با حملات سایبری را به منظور پیشبرد اهداف دفاعی ارتقا می‌دهند، گروه‌های تبهکاری که با انگیزه‌های مالی فعالیت می‌کنند، همچنان به دنبال راه های برای کسب درآمد از حملات سایبری هستند، هکرها به استفاده از فضای سایبری برای انتقال پیام‌های خود ادامه می‌دهند، گروه‌های تروریستی نیز به استفاده از فضای سایبری روی خواهند آورد و مردم عادی بدون هیچ‌گونه انگیزه مشخص که به دنبال نشان دادن مهارت‌های فنی خود هستند نیز به گسترش «اکوسیستم» تهاجمی سایبری کمک خواهند کرد. همه اینها نشان می‌دهد که اهمیت قائل شدن برای امنیت سایبری به اندازه اهمیت دادن به امنیت فیزیکی مهم است. اگر امروز می‌دانیم که باید شب‌ها درها منزلمان را قفل کنیم، هنگام رانندگی کمربند ایمنی ببندیم، هنگام سوار شدن بر موتور سیکلت از کلاه ایمنی استفاده کنیم و، طی ۱۰ سال آینده لازم است همین درجه از اهمیت را برای حوزه سایبری حوزه قائل باشیم تا اطمینان حاصل کنیم که به لحاظ مجازی نیز در امان هستیم.
در حال حاضر، بخش عمده‌ای از سیستم‌های ارتباطی کلیدی ما به طور داخلی با هم در ارتباط بوده و به رایانه‌ها متصل هستند. در آینده، این ارتباط فشرده‌تر و تنگاتنگ‌تر هم خواهد شد. تصمیم‌های بیشتری به صورت خودکار اتخاذ خواهند شد. زندگی ما وابسته به دستیاران مجازی خواهد بود و تقریبا هر عملکردی در زندگی روزمره ما مرتبط با دستگاه هایی است که با استفاده از فناوری اطلاعات کار می‌کنند. خودروهای مجهز به سیستم‌های فناوری اطلاعات، رفت و آمدهای روزانه ما را تسهیل می‌کنند و تقریبا تمامی اطلاعات شخصی ما در فضایی مجازی ثبت می‌شود که کنترلی روی جریان داده‌ها و دستیابی به اطلاعات آن نداریم.
این پیچیدگی و اتصال این سیستم‌ها به طور مستقیم سطح آسیب‌پذیری آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برخی افراد معتقدند که برای محافظت از سیستم‌های خود باید انگیزه‌های هکرها را به درستی شناسایی کرد ولی در مقابل، عده‌ای دیگر معتقدند که این راهکار درست مقابله با این مساله نیست.
در سال‌های آینده سازمان‌های مورد حمایت دولت‌ها، تکنولوژی‌های مرتبط با حملات سایبری را به منظور پیشبرد اهداف دفاعی ارتقا می‌دهند، گروه‌های تبهکاری که با انگیزه‌های مالی فعالیت می‌کنند، همچنان به دنبال راه های برای کسب درآمد از حملات سایبری هستند، هکرها به استفاده از فضای سایبری برای انتقال پیام‌های خود ادامه می‌دهند، گروه‌های تروریستی نیز به استفاده از فضای سایبری روی خواهند آورد و مردم عادی بدون هیچ‌گونه انگیزه مشخص که به دنبال نشان دادن مهارت‌های فنی خود هستند نیز به گسترش «اکوسیستم» تهاجمی سایبری کمک خواهند کرد. همه اینها نشان می‌دهد که اهمیت قائل شدن برای امنیت سایبری به اندازه اهمیت دادن به امنیت فیزیکی مهم است. اگر امروز می‌دانیم که باید شب‌ها درها منزلمان را قفل کنیم، هنگام رانندگی کمربند ایمنی ببندیم، هنگام سوار شدن بر موتور سیکلت از کلاه ایمنی استفاده کنیم و، طی ۱۰ سال آینده لازم است همین درجه از اهمیت را برای حوزه سایبری حوزه قائل باشیم تا اطمینان حاصل کنیم که به لحاظ مجازی نیز در امان هستیم.
آخرین اخبار