محمد صادق آذري
روزنامه نگار
بار ديگر مقام معظم رهبري سال جديد را با عنوان اقتصادي نامگذاري کردند تا به همه مسوولان و مردم تفهيم کنند که اقتصاد مشکل اول جمهوري اسلامي‌ايران است. بي شک نبايد فراموش کنيم که استکبار جهاني تحريمها را بهانه‌اي براي فشار به ايران قرارداده و اگر رهبر انقلاب بر حمايت از کالاي ايراني تاکيد مي‌کنند، به دليل آن است که با توان داخلي با اين حربه خارجي مقابله کنيم. يکي از مواردي که تاثير بسزايي در اقتصاد کشورمان دارد، صنعت پوشاک است که متاسفانه با وجود سابقه ديرينه کشورمان، بازار پوشاک کشورمان در اختيار ترکيه و چين قرار دارد. اين در حالي است که به دليل يك سري شرايط نامساعد، صنعت پوشاك كشور بزرگ و نام آور ايران حال و روز خوبي نداد و موانعي پيش رو دارد که پيشرفت توليد و توليدکننده كننده را با چالش‌هاي جدي رو به رو مي‌کند. از آنجا که تجربه نشان داده سياست گذاري‌هاي رهبر انقلاب همواره مورد بي مهري قرار گرفته، به نظر مي‌رسد که توليد ملي به ابزاري شعاري در بين سياسيون تبديل شده و هنوز تعريف دقيقي از توليد ملي وجود ندارد به همين دليل است که بي راهه مي‌رويم. اول از همه تمام موارد مرتبط با توليد ملي بايد ملي باشد، اين در حالي است که از پارچه تا نخ و دکمه در داخل کشورمان توليد نمي‌شود و بدتر اينکه از دستگاه‌هاي توليد شامل چرخ خياطي و برش تا سوزن به کشورمان وارد ميشود. بنابر اين در همين ابتدا دچار يك مشكل بزرگ هستيم كه ميتوان از آن به عنوان سونامي‌مواد اوليه چيني نام برد. به عبارت بهتر توليد كننده درهر صورت براي توليد حتي يک مانتو، به مواد اوليه چيني احتياج دارد. بنابر اين اگر پوشاک وارد کشور نشود و کارگر ايراني افتخار کند که کالاي ملي توليد کرده و مردم ايران هم کالاي خارجي را تحريم کنند و تنها کالاي ايراني بخرند، به افتخار مونتاژکاري نايل شده‌ايم و هرگز نبايد نام خودمان را توليد کننده بگذاريم. هنگامي‌که كيفيت و قيمت مواد اوليه خارجي در صنعت پوشاک خيلي بهتر از نمونه‌هاي اندک ايراني است، توليد كننده براي اطمينان خاطر، مجبور به تهيه و استفاده از آن ميشود. البته دلمان نمي‌خواهد مواد اوليه خارجي به ويژه از نوع چيني در صنعت پوشاک استفاده کنيم، اما بايد بپذيريم که مواد اوليه ايراني مرغوب نيست، تنوع رنگ ندارد، از طراحي به روزي برخوردار نيست و خلاصه اينکه جذابيتي ندارد که جايگزين کالاي قبلي شود. در مورد پارچه ايراني نيز هيچ تضميني وجود ندارد كه در حين مصرف آب نرود يا تغيير رنگ نداشته باشد و اين مسايل باعث ميشود مردم از خريد جنس ايراني واهمه داشته باشند و به جنس خارجي و چيني روي بياورند. متاسفانه مسوولان ما از واقعيتها گريزان هستند و هرگز حاضر نمي‌شوند دلايل را بپذيرند و ريشه‌اي به مقابله با آنها بپردازند. با وجود آنکه تمامي‌کشورهاي جهان به نقش ايران در منطقه اذعان دارند و کشورهاي همجوار مدتها مورد حمايت جدي و همه جانبه کشورمان بوده اند، چرا مسوولان توضيح نمي‌دهند که به چه دليل تركيه و چين بازار پوشاك کشورهاي همسايه و خاورميانه را در دست دارد و ما حتي به تسخير گوشه‌اي از آن فكر نمي‌كنيم؟ مسوولان بايد پاسخ دهند با وجود کمکهاي ايران به عراق و قطر و تعاملات گسترده با بسياري از كشورهاي حوزه خليج فارس، چرا اين کشورها حتي براي اداي دين، از صنعت پوشاك ايران حمايتي نميكنند و بازارهاي خود را در اختيار تركيه و چين قرار داده اند؟
روزنامه نگار
بار ديگر مقام معظم رهبري سال جديد را با عنوان اقتصادي نامگذاري کردند تا به همه مسوولان و مردم تفهيم کنند که اقتصاد مشکل اول جمهوري اسلامي‌ايران است. بي شک نبايد فراموش کنيم که استکبار جهاني تحريمها را بهانه‌اي براي فشار به ايران قرارداده و اگر رهبر انقلاب بر حمايت از کالاي ايراني تاکيد مي‌کنند، به دليل آن است که با توان داخلي با اين حربه خارجي مقابله کنيم. يکي از مواردي که تاثير بسزايي در اقتصاد کشورمان دارد، صنعت پوشاک است که متاسفانه با وجود سابقه ديرينه کشورمان، بازار پوشاک کشورمان در اختيار ترکيه و چين قرار دارد. اين در حالي است که به دليل يك سري شرايط نامساعد، صنعت پوشاك كشور بزرگ و نام آور ايران حال و روز خوبي نداد و موانعي پيش رو دارد که پيشرفت توليد و توليدکننده كننده را با چالش‌هاي جدي رو به رو مي‌کند. از آنجا که تجربه نشان داده سياست گذاري‌هاي رهبر انقلاب همواره مورد بي مهري قرار گرفته، به نظر مي‌رسد که توليد ملي به ابزاري شعاري در بين سياسيون تبديل شده و هنوز تعريف دقيقي از توليد ملي وجود ندارد به همين دليل است که بي راهه مي‌رويم. اول از همه تمام موارد مرتبط با توليد ملي بايد ملي باشد، اين در حالي است که از پارچه تا نخ و دکمه در داخل کشورمان توليد نمي‌شود و بدتر اينکه از دستگاه‌هاي توليد شامل چرخ خياطي و برش تا سوزن به کشورمان وارد ميشود. بنابر اين در همين ابتدا دچار يك مشكل بزرگ هستيم كه ميتوان از آن به عنوان سونامي‌مواد اوليه چيني نام برد. به عبارت بهتر توليد كننده درهر صورت براي توليد حتي يک مانتو، به مواد اوليه چيني احتياج دارد. بنابر اين اگر پوشاک وارد کشور نشود و کارگر ايراني افتخار کند که کالاي ملي توليد کرده و مردم ايران هم کالاي خارجي را تحريم کنند و تنها کالاي ايراني بخرند، به افتخار مونتاژکاري نايل شده‌ايم و هرگز نبايد نام خودمان را توليد کننده بگذاريم. هنگامي‌که كيفيت و قيمت مواد اوليه خارجي در صنعت پوشاک خيلي بهتر از نمونه‌هاي اندک ايراني است، توليد كننده براي اطمينان خاطر، مجبور به تهيه و استفاده از آن ميشود. البته دلمان نمي‌خواهد مواد اوليه خارجي به ويژه از نوع چيني در صنعت پوشاک استفاده کنيم، اما بايد بپذيريم که مواد اوليه ايراني مرغوب نيست، تنوع رنگ ندارد، از طراحي به روزي برخوردار نيست و خلاصه اينکه جذابيتي ندارد که جايگزين کالاي قبلي شود. در مورد پارچه ايراني نيز هيچ تضميني وجود ندارد كه در حين مصرف آب نرود يا تغيير رنگ نداشته باشد و اين مسايل باعث ميشود مردم از خريد جنس ايراني واهمه داشته باشند و به جنس خارجي و چيني روي بياورند. متاسفانه مسوولان ما از واقعيتها گريزان هستند و هرگز حاضر نمي‌شوند دلايل را بپذيرند و ريشه‌اي به مقابله با آنها بپردازند. با وجود آنکه تمامي‌کشورهاي جهان به نقش ايران در منطقه اذعان دارند و کشورهاي همجوار مدتها مورد حمايت جدي و همه جانبه کشورمان بوده اند، چرا مسوولان توضيح نمي‌دهند که به چه دليل تركيه و چين بازار پوشاك کشورهاي همسايه و خاورميانه را در دست دارد و ما حتي به تسخير گوشه‌اي از آن فكر نمي‌كنيم؟ مسوولان بايد پاسخ دهند با وجود کمکهاي ايران به عراق و قطر و تعاملات گسترده با بسياري از كشورهاي حوزه خليج فارس، چرا اين کشورها حتي براي اداي دين، از صنعت پوشاك ايران حمايتي نميكنند و بازارهاي خود را در اختيار تركيه و چين قرار داده اند؟
آخرین اخبار