مسعود يوسفي
روزنامه نگار
yousef44@yahoo.com
هر از گاهي فريادي و فغاني از يک گوشه کشور بلند ميشود، همه نگاهها را به خود جلب ميکند، تيتر يک خبرگزاريها و مطبوعات داخلي و خارجي ميشود و باز خاموش ميشود. حاصل اين بانگ و واويلاي چند روزه، تنش، بي ثباتي، نگراني و رسوخ تبعات ويرانگر اين نگرانيها به درون لايههاي مختلف اجتماع، و صد البته صيد ماهيهاي درشت از اين آب گل آلود و اوضاع آشفته به وسيله تعدادي آدم انحصارگرِ از خدا بي خبر و مفسد اقتصادي است. اگر ايجاد رفاه و پيشرفت کشور با غوغاسالاري و آشوب و بلوا دست ميداد که ميبايست هر کشوري که غوغايي تر و پر سر و صداتر بود، پيشرفته تر از ساير کشورها ميشد. در حالي که اين طور نيست و بر عکس، کشورهايي که از آرامش و آسايش بيشتري برخوردارند و از غوغاسالاري و فرياد و فغان به دور هستند، آبادتر و توسعه يافته تر و ثروتمندتر و بالاخره خوشبخت تر هستند. سوييس نمونه عيني چنين جامعهاي است که مردمش در کمال آرامش روزگار ميگذرانند و خوشبخت تر از همه مردميهستند که در کشورهايي همچون ايران و منطقه بحران زده خاورميانه زندگي ميکنند. همين است که اين روزها وقتي يک نمايند مجلس، بي خيالي و آرامش رييس جمهور را در قبال معضلات و مشکلات رنج آفرين اقتصادي و معيشتي مردم ميبيند خطاب به او ميگويد: آقاي روحاني مگر شما رييس جمهور سوييس هستيد يا ايران؟