حسن صادقی
قائم مقام خانه کارگر
چندگانگی در عمل و سخن برخی نمایندگان مجلس از جمله محمدرضا پورابراهیمی نماینده کرمان در مجلس شورای اسلامی جای تعجب دارد؛ زیرا وی دو سال پیش هنگام نوشتن و تصویب برنامه ششم توسعه، تأکید بر کار شایسته و عمل به تعهدات در قبال...کار شایسته در کشور داشت اما اظهارات اخیر ایشان کاملاً با مفهوم کار شایسته در تعارض است. ایشان میفرمایند سختترین قانون کار دنیا را ایران دارد و با اصلاح سادهای در قانون کار، جذب نیرو به راحتی صورت میگیرد؛ صرفنظر از اینکه هر قانونی پس از سالها اجرا نیاز به بازنگری دارد. قانون کار میبایست با هدف بهبود و بهتر شدن نسبت به گذشته به نفع کارگران ایران اصلاح شود و بنده هم بهطور جد با این موضوع موافق هستم.
امّا سؤال از آقای پورابراهیمی این است شما که با نیّت کاهش تعهدات کارفرما نسبت به کارگر ایرانی این موضوع را مطرح میفرمایید پس چگونه در برنامه ششم توسعه به " کار شایسته و عملیاتی کردن آن در ایران" رأی دادهاید؟ آیا نمیدانید در کار شایسته مهمترین رکن، حفظ کرامت انسانی، شأن و منزلت کارگر و پرداخت دستمزد مناسب بدون تحمیل توافق یکجانبه به کارگر است؟ آیا واقعاً به عنوان یک نماینده که سالهاست در مرکز قانونگذاری کشور در بالاترین حوزه قانونگذاری فعالیت میکنید، نمیدانستید و به کار شایسته رأی دادید؟ پس آگاه بودید و رأی دادید؛ زیرا برای یک نماینده مجلس بسی جای تأسف دارد که ناآگاهانه به موضوع و مفهومی که به آن اِشراف و آگاهی کاملی ندارد، رأی دهد. حال سؤال اینجاست که چرا امروز نقض موضوع "کار شایسته" اظهارنظر میکنید؟ مگر این نیست که اجرایی کردن استانداردهای مقاولهنامه "کار شایسته" در گِرو تأیید نمایندگان است؟ به زعم بنده سازمان بینالمللی کار (ILO) میبایست قبل از تدوین ابعاد و مؤلفههای کار شایسته ابتدا با حضرتعالی وارد بحث و گفتگو میشد و از شما کسب تکلیف میکرد. مبحث بعدی اینکه در خصوص تأمین اجتماعی هم افاضاتی فرموده اید؛ از جمله اینکه در حال حاضر یک واحد صنفی کوچک برای بکارگیری فرزند خود مشکل دارد زیرا تأمین اجتماعی موضوع بیمه او را مطرح میکند. آقای پور ابراهیمی برای یکبار هم که شده قوانینی را که خودتان تصویب میکنید، مطالعه کنید. بر اساس قانونی که مجلس تصویب کرده کارگاههای خانوادگی از شمول بسیاری از مزایای حمایتی قانون کار و تأمین اجتماعی مستثنی شده و حتی فرزندانی که در کارگاههای خانوادگی مشغول فعالیت هستند، حق گرفتن بیمه بیکاری را ندارند چه رسد به پرداخت حق بیمه؛ پس این افاضات شما اندکی عجیب به نظر میرسد. نمایندگان مجلس در ابتدای دهه هشتاد، با این شعار پیش آمدند و حاصل پیگیریها منتج به اجرایی شدن ماده 191 قانون کار مبنی بر خروج کارگران واحدهای زیر 10 نفر از شمول قانون کار شد. از آن تاریخ تا به امروز حدود 14 سال میگذرد؛ بفرمائید دستاورد آن در عرصه اشتغالزایی چه بوده یا شاید دستاوردی داشته و ما بیخبر هستیم. در خصوص موضوع توافق بین کارگر و کارفرما بنده با شما موافقم؛ زیرا در قانون کار این توافقات محترم شمرده شده و مفاد توافق مثلاً در حوزه دستمزد نمیبایست کمتر از حداقل حقوق باشد. یعنی بخشی از مفاد کار شایستهای را که مجلس به آن رأی مثبت داده بود را رعایت کنند.
