به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا، در جلسه گذشته احمدرضا لشگریپور ضمن قرائت دفاعیات خویش ادعای شبنم نعمتزاده مبنی بر عدم اطلاع از امور مالی در شرکت توسعه دارویی رسا را رد کرد.
قاضی مسعودی مقام جلسه را با تذکر به متهمان آغاز کرد و گفت: متاسفانه متهمان صداقت را رعایت نمی کنند و هم چنان به اظهارات به دور از حقیقت اصرار می ورزند. به تازگی انباری در کرج از شما کشف و گزارش آن واصل شده است.
وی افزود: دفاعیاتی که بدور از واقعیت باشد قابل پذیرش نیست. هر یک از متهمان تقصیرات را به گردن دیگری می اندازند. حواشیای که مطرح میشود هیچ تاثیری در مسولیت کیفری شما متهمان ندارد. از شما می خواهم حقیقت را بگویید. ما واقعیت را کشف کردیم و باقی متهمان نیز در حال تعقیب اند و انبارها در حال کشف است و خروج کالاها از کشور رصد می شود.
وی در ادامه از متهم لشگری پور خواست به ادامه دفاعیات خود بپردازد.
متهم لشگری پور در جایگاه حاضر شد و ضمن اظهار بیاطلاعی از انبارهای کشف شده گفت: تا پایان سال ۹۶ ما ۲۲ انبار داشتیم و چیز بیشتری نبود. صحبت این بود که انبارهای خصوص گرفته شود اما من زیر بار آن نرفتم و از سال ۹۷ به بعد را مطلع نیستم.
قاضی پرسید: داروها را چه کسی جابهجا میکرد؟
لشگریپور پاسخ داد: من مطلع نیستم.
قاضی مسعودیمقام گفت: از مبلغ ۱۸۰ میلیارد فروش، چه میزان را شما فروختید؟
متهم گفت: عرض خواهم کرد.
قاضی پرسید: چه میزان تخفیف از داروسازها میگرفتید؟
متهم لشگری پور پاسخ داد: گاهی به صد در صد هم میرسید.
قاضی گفت: در این صورت چطور کسری کالا داشتید؟
متهم لشگریپور پاسخ داد: از سال ۸۰ که ویزیتور بودم این جوایز بود ولی خیلی کم. کم کم که تولیدات شرکتها و رقابت زیاد شد، شرکتها به سمت اعطای جوایز بالا رفتند.
وی افزود: در سال ۸۹ میثاقنامهای ابتدا برای آنتیبیوتیکها ایجاد شد، مبنی بر اینکه به هیچ عنوان جایزه و تخفیف ندهند.
متهم لشگریپور با بیان اینکه ما مبتکر جوایز نبودیم بلکه این تخفیفات وجود داشت، گفت: نهایت استفاده از تخفیفات را داروخانهها میبردند. جنگی میان میان تولیدکنندهها وجود داشت و این جنگ به پخشیها رسید.
متهم لشکری پور با اشاره به شرکتهایی همچون جابربن حیان که از آنها خرید می کردند گفت: بنده این صحبت ها را از باب طلبکار بودن بیان نمی کنم بلکه ما به این شرکت ها بدهکار هستیم. اگر مشخص شده که 180 میلیارد تومان تخفیف داده شده، این تخفیف از جیب داده نشده بلکه تخفیف گرفته شده و ما هم به مشتری های خود تخفیف داده ایم.
وی تاکید کرد: اگر قرار بوده طی 10 ماه، 20 درصد تخفیف بدهیم این تخفیف را از ریال فاکتور کم نمی کردیم، بلکه از موجودی خود می دادیم و این شد که موجودی ما کاهش یافت. وقتی می خواستیم به داروخانهها جایزه مازاد دهیم باید از موجودی خود استفاده می کردیم و این شد که موجودی ما کم شد.
این متهم تصریح کرد: حال این که این عدد الان کجاست؟ این عدد در تخفیف داروخانه ها ایجاد شده و من پولی نبردم. آن بدهی هم که برای من زدند 3.5 میلیارد است که اسناد آن را هم خواستم.
وی خاطرنشان کرد: تخفیف دادن این شرکت ها به کانال های توزیع بنا به شرایط روز بازار صورت می گرفت و اینگونه نبود که فقط ما تخفیف گرفته باشیم.
وی با اشاره به دیگر شرکت هایی که از آنها دارو می گرفتند گفت: ما دارویی می گرفتیم که به ازای خرید هر عدد از آن، دو قلم از همان دارو به ما اضافه می دادند. یعنی 200 درصد تخفیف می دادند و باید طی 300 روز مبلغ را پرداخت می کردیم و ما این 300 روز را به جایزه تبدیل می کردیم.
متهم لشکری پور اظهار داشت: یا اینکه وقتی رانیتیدین را می خریدیم به ازای هر خرید یکی هم جایزه می دادند و باید مبلغ آن را طی 420 روز تسویه می کردیم. شرکت دیگری بود به نام راموفارمین که شرکتی شربت ساز بود و به ازای هر سه دارو یک جایزه می داد و بازپرداخت هم حداکثر 300 روزه بود.
این متهم یادآور شد: درنتیجه این جایزه ها چیزی نبود که ما اعطا کرده باشیم بلکه ما زمان را به جایزه تبدیل کردیم. ما باید چک این شرکت ها را پاس می کردیم اما این شرکت ها اگر خودشان دچار بحران بودند که این جایزه ها را نمی دادند. می خواهم بگویم این شرایطی بوده که وجود داشته و ما به وجود آورنده این بحران نبودیم.
خبر درحال تکمیل است...