به گزارش تجارت آنلاین و به نقل از ایسنا، عضو شورای ملی زعفران از صادرات بیش از 166 میلیون دلار زعفران طی 10 ماهه امسال خبر داد و گفت: به دلیل نبود صنایع تبدیلی و تکمیلی، دلالان و واسطه های بین المللی زعفران بیش از سه برابر تاجران ایرانی سود میبرند.
علی حسینی اظهار کرد: در حال حاضر آرامش نسبی در بازار زعفران حاکم شده و دلالانی که در ابتدای فصل توانستند بخشی از محصول را از کشاورزان خریداری کنند، ناکام شدهاند.
وی با اشاره به رشد صادرات زعفران در 10 ماهه امسال گفت: از فروردین تا دی ماه بیش از 116 تن زعفران به ارزش 166 میلیون و 491 هزار و 133 دلار به کشورهای مختلف صادر شده که در مقایسه با مدت مشابه پارسال 15.38 درصد از نظر وزنی و 14.4 درصد از نظر ارزشی افزایش دارد.
این عضو شورای ملی زعفران دلیل رشد صادرات زعفران نسبت به سال گذشته را با ثبات بودن قوانین کشور دانست و گفت: اگر هر روز یک دستورالعمل جدید صادر نشود و تاجران و تولیدکنندگان زعفران را به حال خود بگذارند تا بتوانند بازاریابیشان انجام دهند شاهد رشد و توسعه بازار داخلی و خارجی زعفران خواهیم بود.
حسینی تصریح کرد: از سویی دلالان داخلی برای منافع خود در پی آسیب زدن به تولیدکنندگان و تاجران هستند و از سوی دیگر به دلیل نبود سیستم مناسب تجارت در بازار بین المللی، صنایع تبدیلی و تکمیلی مناسب و صادرات هدفمند شاهدیم که دلالان بین المللی و واسطههای دیگر کشورها زعفران ایرانی را به نام خود بسته بندی و صادر میکنند که در پی آن بیش از سه برابر گردش مالی این محصول در ایران سود میبرند.
وی افزود: اگر ظرفیت و پتانسیل گردش مالی زعفران را حدود 500 میلیون دلار در سال برآورد کنیم سود دلالان و واسطههای خارجی حدود یک میلیارد و 500 میلیون دلار میرسد.
این عضو شورای ملی زعفران تاکید کرد: باید با دلالان و واسطههای بین المللی زعفران در کشورهای مختلف وارد مذاکره شویم تا بتوانیم بخشی از ارزش افزوده این محصول را نصیب ایران کنیم. از سوی دیگر اگر بتوانیم با جمعآوری مناسب محصول و کاهش ضایعات در تولید کمی و کیفی این محصول اثرگذار باشیم، بخش عمده ای از منابع کشور هدر نمی رود.
حسینی تصریح کرد: مدیریت بازار زعفران پس از صادرات کار سادهای نیست که بتوان یک شبکه در هم تنیده و مسنجم در کشورهای هدف ایجاد کرد و سودی که تاکنون آن ها از صادرات مجدد زعفران می بردند را به جیب زد. بنابراین باید برای رسیدن به این هدف باید رایزنیهای لازم از طریق دولت و مسئولان عالی رتبه با کشورهای هدف انجام شود؛ به گونه ای که ابتدا باید با شبکه های موجود در کشورهای مختلف مشارکت و سپس نسبت به راه اندازی شبکه توزیع مویرگی قدرتمند اقدام کنیم که البته به زودی و سادگی امکان پذیر نیست.