کورش شرفشاهی
روزنامه نگار
وضع مدیریت در کشور ما با تمام دنیا فرق می کند. در تمام نقاط جهان مدیران و مسوولان هستند که وضعیت را اداره می کنند اما در کشور ما وضعیت موجود مدیران را در مسیر قرار می دهد. مفهوم این مطلب این است که مدیران کشور ما توان پیش بینی ندارند، به شرط آنکه اثبات شود خودمدیران عامل آشفته بازار نباشند. یکی از چالشهای کشور ما بحران تورم و گرانی است و هنگامی که گرانی استارت می زند، هیچ کس جلودارش نیست. تاسف اورتر اینکه کافی است تنها یک کالا استارت گرانی را بزند تا همه کالاها و خدمات به تاسی از آن گران شوند و هنگامی که از مسوولان سوال می کنیم، دلیل این دومینوی گرانی چیست، انواع آسمان و ریسمان را به هم می بافند اما آنچه در نهایت باید اعتراف کنند و با کمال شرمساری بار مشکلات را بر دوش بی کفایتی مدیریتی خودشان بگذارند، شانه خالی می کنند. اما نکته مهمتر اینجاست که دود ناکارآمدی و سومدیریت و گرانی و تورم به چشم خودشان نمی رود
بلکه اقشار آسیب پذیر در پیشانی آسیب پذیری قرار می گیرند. قیمت دلار تنها در مدت یک هفته از ۹ هزار تومان گران شد و البته مفهوم اصلی این است که پول ملی به همین میزان بی ارزش شد.
اکنون در فضای مجازی سخنرانی انتخاباتی حسن روحانی رییس دولت تدبیر و امید دست به دست می چرخد آنجا که از گرانی لحظه ای در دولت احمدی نژاد انتقاد می کند و می گوید چه معنایی دارد که مردم صبح از خواب بیدار شوند و ببینند ارزش پول توی جیبشان نصف شده است.
البته مردم دفاعیات اسحاق جهانگیری در مناظره های ۹۶ را نیز فراموش نکرده اند و آنها نیز در فضای مجازی دست به دست می چرخد. وعده های رویایی در مورد رشد اقتصادی، حل مشکلات مردم، بهبود شرایط اقتصادی و بسیاری موارد دیگر که امروز نه تنها به نقطه ضعف بلکه به ابزار انتقاد در دست مخالفان و عامل سرافکندگی حامیان روحانی تبدیل شده است. امروز حسن روحانی و تمامی حامیانش می دانند که سکان مدیریت کشور از دستشان در رفته و عده ای دلال فرصت طلب صبح که از خواب بیدار می شوند برای تمامی کالاها و خدمات قیمت تعیین می کنند. براستی دولت تدبیر و امید می تواند پاسخ بدهد که در تعیین قیمت دلار، سکه، لوازم خانگی، حبوبات، مرغ، گوشت، خودرو، تخم مرغ و... چه نقشی به غیر از تماشاچی دارد؟ امروزه هرگاه که حسن روحانی، اسحاق جهانگیری، علی ربیعی به عنوان شاخص های دولت تدبیر و امید تریبونی به دست می آورند، تنها یک حرف دارند و از کرونا سخن می گویند اما هیچیک از آقایان خبر از سفره های خالی و شکم های گرسنه مردمی ندارند که تاوان سومدیریت ها را می دهند.