سن خیلی ها قد نمی دهد تا روزهایی را به یاد بیاورند که جدیدترین خودروهای آمریکایی در خیابانهای تهران در حال تردد بودند؛ خودروهایی که مهمترین ویژگی شان این بود که اگر صاف می رفتی توی دیوار، خم به ابرو نمی آوردند، چه برسد به اینکه مثل پورشه زرد رنگ معروف در تصادف با درخت، تا صندوق عقب جمع شود و دو نفر کشته شوند ... اما کی از آینده خبر دارد؟! اصلا بعید نیست که روزهایی برسد که دوباره سر و کله خودروسازهای آمریکایی در ایران پیدا شود؛ زیرا شرکتهای خودروساز آمریکایی برای حضور و سرمایهگذاری در بازار ایران ابراز علاقه کردهاند و منتظرند تا بیانیه لوزان به یک توافقنامه تبدیل شوند و به بازار ایران ورود کنند.
اتفاقا چند روز پیش معاون وزیر صنعت، با بیان اینکه منعی برای ورود خودروسازان آمریکایی به صنعت خودروی ایران وجود ندارد، ۷ پیش شرط شراکت ایرانی-آمریکایی را اعلام کرده که عبارتند از همکاری مشترک، ایجاد و توسعه واحدهای صنعتی، سرمایهگذاری، ایجاد پلت فرم و طرح توسعه آن، عمقبخشی ساخت داخل و اینکه استفاده از توانمندی قطعهسازان داخلی در رابطه با توسعه صنعت خودرو رعایت شود. اما اگر راستش را بخواهید با توجه به بازار خودرو ایران و داستانهای قشنگ آن و بلاهایی که طی سالهای گذشته سر مصرف کنندگان آمده، به نظر می رسد که برای خودروسازان آمریکایی باید هفت پیش شرط دیگر گذاشت که خدای ناکرده، زبانم لال، رویم به در و دیوار، اگر آنها را رعایت نکنند کلا سیستم تشکیلات خودروسازی و خودرو فروشی در کشور گل و بلبلمان به هم می ریزد. این پیش شرطها اگر چه از طرف کسی بیان نمی شود ولی خیلی مهمتر از پیش شرطهایی است که معاون وزیر گفته ؛ و ما در راستای اطلاع رسانی لازم است که آنها را به اطلاع برادران خودرو ساز آمریکایی برسانیم . این شروط از قرار زیر است:
1- تحت هیچ شرایطی ارزان نفروشید.
2-با کیفیت تولید نکنید.
3-تحویل پیش از یکسال نداشته باشید. بگذارید مشتری دنبال شما بدود، نه اینکه شما دنبال مشتری باشید!
4-نرخ سود فروش اقساطی کمتر از دو برابر نرخ تورم نباشد.
5- هر وقت باید ارزان کنید، گران کنید و هر وقت که باید گران کنید، گرانتر کنید.
6- غلام حلقه به گوش قطعه سازها باشید.
7- در یک کلام: مطیع و فرمانبردار محض خودروسازهای داخلی باشید و مبادا بازار آنها را به هم بریزید!