اما سرنخ این "جنگ سهم" که مازاد عرضه 3 میلیون بشکه ای را به دنبال داشته کجاست؟ به گفته مهدی عسلی مدیرکل اوپک و مجامع انرژی وزارت نفت، کنفرانس دسامبر 2011(آذر 1390) و اشتباه تاریخی ایران سرنخ باخت موقت در "جنگ سهم"ی است که بازیگران آن قصد کوتاه آمدن از آن را ندارند.
او می گوید که دولت دهم در کنفرانس دسامبر 2011 در خصوص پذیرش طرح عربستان برای کنارگذاشتن سیستم سهمیه بندی برای اعضا و در نظر گرفتن یک سقف 30 میلیون بشکه ای تولید اوپک به بهانه آوردن عراق به درون سیستم سهمیه بندی دچار یک اشتباه تاریخی شده است: "این طرح ضمن آن که نتوانست عراق را داخل سهمیه بندی آورده و تولید او را مقید کند عملا دست عربستان، کویت و دیگر همپیمانان آنها را باز گذاشت تا با افزایش تولید، سهم بازار نفت ایران را که گرفتار تحریم شده بود بدون آنکه ظاهرا تخلفی از مصوبات اوپک کرده باشند باز بگذارد."
عسلی این پرسش را مطرح کرده است که چرا کسانی که آن زمان با دفاع از سیاست ایران آن اشتباه تاریخی را مرتکب شده و مسبب بسیاری از مشکلات امروز شده اند، امروز نعل وارونه می زنند و کسوت منتقد سیاست های نفتی دولت یازدهم را بر تن کرده اند: "با وجود سیستم سهمیه بندی اوپک دست کم در ظاهر از کشورهای عضو از جمله عربستان درخواست می کرد به سهمیه های تولید خود در چارچوب اوپک (عربستان حدود ٨ میلیون بشکه در روز) پایبند باشند اما اکنون این امکان وجود ندارد."
جنگ نفتی که امروز شاهد آن هستیم به عقیده بسیاری از کارشناسان نشات گرفته از تصمیمات سیاسی است تا اقتصادی، چرا که امروز کشوری مانند عربستان که تولید خود را از مرز روزانه 10 میلیون بشکه گذرانده است، نه تنها به لحاظ اقتصادی سودی برایش نداشته بلکه این جنگ متضمن زیان های گزاف در بخش تامین بودجه برای عربستان شده است تا جایی که پیش بینی ها از کسری بودجه 106 میلیارد دلاری سعودی ها در آینده ای نزدیک حکایت دارند.
حالا حصول توافق هسته ای میان ایران و شش قدرت جهانی دو پدیده یعنی "جنگ سهم" و افزایش صادرات نفت ایران را رو در روی هم قرار داده است.
اینکه بسیاری از کارشناسان افزایش صادرات ایران را تهدیدی مضاعف برای قیمت نفت می دانند، موضوعی است که بسیار به آن پرداخته شده است- هرچند هستند کارشناسانی که معتقدند افزایش یک میلیون بشکه ای نفت ایران در بازه شش ماه تا یک سال در بین 93 میلیون بشکه نفتی که روزانه در دنیا تولید می شود، رقمی نیست که بتواند قیمت نفت را تحت تاثیر خود قرار دهد- اما بحث اصلی این جاست که این جنگ و تقابل تا کی می تواند ادامه پیدا کند و چه زمانی عربستان و همپیمانانش از موضع خود عقب نشینی می کنند.
البته در این بین دو عامل دیگر وجود دارند که آتش زیر خاکستر شده اند؛ کاهش رشد اقتصادی چین و افزایش تولید نفت عمان.
