به گزارشهمشهری‌آنلاین به نقل از فارس، یک مقام ارشد دولت ارمنستان روز دوشنبه گفت، ایجاد یک کریدور به جمهوری آذربایجان از طریق ارمنستان خط قرمز ایروان است.
به نوشته خبرگزاری «پان آرمنین» «آرمن گریگوریان» دبیر شورای امنیت ملی ارمنستان در گفت‌وگو با «رادیو آزادی» گفت: «هیچ بحثی در مورد ایجاد یک کریدور به جمهوری آذربایجان از طریق ارمنستان صورت نگرفته است.»
گریگوریان در پاسخ به این سئوال که آیا ترکیه این موضوع را پیش شرط مذاکره با ارمنستان می‌داند، گفت: «بارها گفته‌ایم که ارمنستان درباره کریدور بحث نکرده و نخواهد کرد.
وی گفت: «جمهوری آذربایجان و همه کشورهایی که با ارمنستان سر و کار دارند به این مسئله واقفند.»
نخست وزیر ارمنستان نیز اخیرا در یک نشست مطبوعاتی گفت، ارمنستان با ارائه جاده‌ای به جمهوری آذربایجان بدون کنترل و عوارض گمرکی موافقت نخواهد کرد.
«نیکل پاشینیان» نخست وزیر ارمنستان در پاسخ به این سئوال که چرا امکان دستیابی به توافق در ارتباط جاده‌ای وجود ندارد و آیا باکو خواسته جدیدی مطرح کرده که برای ارمنستان غیرقابل قبول است، گفت: «قبل از نشست بروکسل خطوط قرمز از منظر ارمنستان را در نظر گرفته بودم. طبق آن ما هیچ پیشنهادی را نمی‌پذیریم.»
وی افزود: «توافقی که در مورد ارتباطات ریلی در بروکسل حاصل شد، در واقع پایان مذاکرات سوچی بود و آنچه ما در آنجا ثبت کردیم این بود که گمرک و کنترل مرزی در هر دو طرف عمل خواهد کرد که برای ما و برای جمهوری آذربایجان قابل قبول است .»
نخست وزیر ارمنستان تاکید کرد که موضع ایروان در مورد جاده ها بدون تغییر باقی مانده است.
وی افزود: «اول موضوع مقررات قانونی است. اگر در مسائل حقوقی به توافق برسیم، بقیه مسائل فنی هم حل می‌شود. در بیانیه سه جانبه آمده است که باید جاده‌ای وجود داشته باشد که مناطق غربی جمهوری آذربایجان را به نخجوان وصل کند اما من می‌خواهم نگاه را تغییر دهیم زیرا این در دیدگاه مبتنی بر باز شدن ارتباطات منطقه‌ای اتفاق می افتد».
پاشینیان گفت: «تفاوت این است که ما این را نه تنها به‌عنوان یک جاده مستقیم که بخش‌های غربی آذربایجان را به نخجوان متصل می‌کند، بلکه یک جاده ترانزیتی بین‌المللی جدید می‌بینیم که ارمنستان نیز به آن علاقه‌مند است».
وی افزود: «در این شرایط است که ما ساخت جاده جدیدی را که از نظر ما مسیر احتمالی ارتباط بین‌المللی خواهد بود، منتفی نکرده و می‌پذیریم. هدف ما گسترش پروژه شمال-جنوب به شرق-غرب نیز یعنی نوعی چهار راه است که اهمیت آن مسیر را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.»
