پستچی ها دیگر در نمی زنند!

بی شک برای شما هم پیش آمده که برای دریافت گذرنامه، مدارک خودرو، اسناد مالکیت و یا حتی یک هدیه کوچک  تولد در قالب بسته ای پستی منتظر صدای زنگ و آمدن پستچی باشید.

انتظاری که این روزها با وجود امکانات مدرنی مثل کد رهگیری و سیستم پیامکی و ... هر روز بیشتر از روز قبل طولانی می شود و در کمال ناباوری گاهی حتی پیامک تحویل بسته به گیرنده را هم روی صفحه موبایل خود دریافت می کنید اما نه زنگی فشرده شده و نه بسته پستی در کار است.

شاید برای کسانی که هنوز پست را با آن صندوق های زرد زیبا و پستچی های  خندان دهه شصت  به یاد می آورند این روزها و بعد از گذشت حدود 40 سال باز شدن یا پاره شدن بسته ها و یا حتی گم شدن مرسوله پستی باور کردنی نباشد. آن روزها پستچی ها را بیشتر اهالی محل قاصد خوش خبر و محرم اسراری می دانستند که گاه حتی بی چشمداشتی نامه های به مقصد رسانده را برای آنان که سواد خواندن یا چشم خوب دیدن نداشتند می خواند و از زبان مادران و پدران دلتنگ و همسران چشم به راه برای فرزندان و همسران رزمنده در جبهه های غرب و جنوب چند خطی می نوشت و پست می کرد. حالا اما وقتی پای درددل برخی می نشینی روایتهای عجیبی از پستچی ها از جمله درخواست شیرینی و پول نقد در ازای تحویل مدارک خودرو و یا برگشت زدن مرسوله بدون حضور در محل و با ادعای حضور نداشتن گیرنده در مقصد می شنوی که باورکردنی نیست.

صف بلند شهروندان پشت باجه معطله!

شاید کمی عجیب باشد در کشوری که زادگاه پست و چاپارخانه است این روزها ارسال و دریافت مرسوله پستی گاه به هفت خوان رستم می ماند و اگر سری به باجه های پستی مناطق مختلف شهر بزنید با انبوهی از شهروندان معترضی مواجه خواهید شد که کلافه در صف بلند پشت باجه معطله منتظر دریافت مدارک خود نظیر گواهینامه و کارت سوخت و ... هستند و متاسفانه حرف مشترکشان حضور در محل و مراجعه نکردن پست چی به آدرس گیرنده  است.

این در حالی است که پستچی ها بر اساس شرح وظایف خود باید دو بار به محل آدرس گیرنده مراجعه کرده و در صورت نبود گیرنده مرسوله را به باجه معطله فرستاده و یا برگشت بزنند.

با وجود اینکه این روزها برخلاف تمبرهای زیبا و ارزان قیمتی که گاه گنجینه افراد بودند هنگام ارسال مرسوله باید هزینه ای چشمگیر بپردازید و امکاناتی نظیر کد رهگیری مرسوله و بیمه و بسته بندی در فاکتورتان لحاظ می شود اما در عمل بعد از صف طولانی افراد باید خودتان مرسوله تان را در جعبه ای نه چندان با کیفیت بگذارید و نگران آسیب دیدن و شکستن و یا گم شدن با هزینه ای گران که گاه در هر دفتر هم متفاوت است رهسپار مقصذ کنید. حتما در کلیپ های فضای مجازی هم نحوه عجیب بار زدن مرسوله ها و جابه جایی آنها را  توسط کارکنان دیده اید و متوجه شده اید چرا بسته پستی شما شکسته و یا خیس و گل آلود و آسیب دیده به مقصد رسیده است!

 این اتفاق ها در حالی می افتد که “شرکت پست جمهوری اسلامی ایران” تا سال 1394 تنها شرکت پستی ایران بود و در این سال به منظور کاهش هزینه های شرکت پست، و افزایش سطح خدمات رسانی خدمات پستی از انحصار دولت خارج شد و دو اپراتور خصوصی نیز شروع به کار کردند. ازین زمان، این شرکت به نام “شرکت ملی پست” تغییر نام یافت و البته برخی معتقدند با توجه به شرایط کنونی شاید نباید این اتفاق می افتاد.

در دفاتر پستی چه خبر است؟

اگر این روزها به یکی از مناطق پستی تهران سر بزنید متوجه خواهید شد با وجود افزایش چشمگیر قیمت خدمات پستی کیفیت خدمات رسانی کاهش چشمگیری یافته است. فرقی نمی کند در منطقه پستی 18 در جنوب تهران، منطقه پستی 13 در مرکز و یا منطقه پستی 19 در شمال تهران باشید. کوچک بودن سالن ها و نبود امکانات مناسب برای نشستن، اخلاق نامناسب برخی کارکنان، بی توجهی به خواست مراجعان و اتلاف وقت آنان و نبود شیوه نامه و راه ارتباطی با پستچی هایی که هیچگاه انگار در مناطق پستی حضور ندارند از جمله مشکلاتی است که مراجعان پست با آن مواجه اند.  

علاوه بر این ها فروش برخی از محصولات و خدمات بخش خصوصی در دفاتر پستی یکی دیگر از مشکلاتی است که گاه دامن مراجعان ناآگاه را  می گیرد و به گمان اجباری بودن خرید محصول برای دریافت مرسوله های برگشت خورده و یا گم شده مجبور به خرید تگ ها و برچسب ها و حتی بیمه های مختلف می شوند!!!

"پریسا – خ "یکی از مراجعانی است که بعد از دوبار خرید انواع برچسب ها و تگ ها کنار باجه معطله منطقه پستی آزادی تازه متوجه می شود که در هر بار مراجعه به منطقه پستی برای دریافت کارت سوخت و کارت خودرو و سند و .... لازم نیست برچسب بخرد و هزینه ای بپردازد!

این مراجعه کننده می گوید: هر بار برای گرفتن مدارک خودرو یا کارت و گواهینامه به باجه معطله می رفتم خانمی که پشت میزی کنار مسئول باجه بود 12 قطعه برچسب به من می داد و من هر بار گمان می کردم پست خرید آنها را اجباری کرده است.

ماجرای عجیب دادن شیرینی برای دریافت بسته پستی!

"امیر– ک" یکی دیگر از شهروندان است که برای دریافت مدارک خود با درخواست پول از سوی پستجی منطقه خود مواجه شده و تحت عنوان شیرینی مجبور به پرداخت وجه شده است.

نیم نگاهی به نظرات کاربران و مراجعه مناطق پستی تهران نشان دهنده نارضایتی بیشتر شهروندان از خدمات پست است و رکورددار تعداد نظرات منفی و روایت تجربه ناخوشایند مراجعان منطقه پستی 19 تهران و دفتر پستی خیابان دربند است که اغلب مراجعان آن با .جمله "پستچی و نامه رسان و نیرو نداریم و خودتان باید برای گرفتن مرسوله بیایید" آشنا هستند.

کاربران به دفتر پستی دربند از 5 امتیاز  1 امتیاز داده اند و پاسخگو نبودن مسئولان دفتر،  قطعی همیشگی سیستم ، نبود کارتن بسته بندی ، درخواست وجه و ... را از مشکلات این دفتر دانسته اند.

سروش – ف در خصوص دفتر پستی خیابان دربند منطقه پستی 19 توصیه جالب و عجیبی دارد و می نویسد: مطمئن باشید که بسته شما در این اداره پست هیچوقت به دستتان نمیرسد. تلفن که هیچوقت جواب نمی دهند. مسئولهای توزیع هم فقط چون جی پی اس دارند، نزدیک محل دریافت می شوند ولی به هیچ عنوان زنگ در خانه را نمی زنند. انتظار دارند از صبح نشسته باشید در  کوچه که مرسوله خود را  دریافت کنید.
میتوانید در سایت شرکت پست از دفتر شکایت کنید. البته شکایت من به آنجا رسید که خودم باید بروم و مرسوله را حضوری بگیرم. نمیدانم پس چرا پست وجود دارد اگه قرار است حضوری بروم.

پستچی هایی که در نمی زنند!

محمد – ط هم نظری شبیه به سروش دارد و نوشته است: پستچی بدون مراجعه به محل بسته را 2دقیقه پس از تحویل از پست بایگانی کرده و نوشته بود گیرنده در محل نبود درحالی که محل مربوطه برج مسکونی دارای حراست ولابی من 24ساعته میباشد.

یکی دیگر از مراجعان این دفتر هم نوشته است : بسته‌‎​‎‎​ من دیروز به دست نامه رسان تحویل داده شده ساعت 9 صبح و ساعت 4 بعد از ظهر در سایت گذاشتن که به علت شناخته نشدن گیرنده عودت‌‎‌​‌​ داده شد. خب یعنی چی!!! خانواده من کاملا دیروز خانه بوده اند و چطور ممکن است که نامه رسان آمده باشد . فقط دوست دارید برای مردم‌‎​‎‏‏ دردسر درست کنید. الان من باید مرخصی بگیرم بروم بسته را از پست تحویل بگیرم. مردم را علاف نکنید.

مشکل دیگر رفتاری زننده است که این روزها در بسیاری از اوقات دیده می شود.

فروغ – س مدعی است: نامه رسان منطقه هربار تقاضای وجه دارند یعنی ما بجز هزینه ارسال که پرداخت کردیم باید به ایشان هم حق الزحمه بدیم؟ چرا؟

خواندن این روایت ها و نظرات آن هم درباره نهادی ریشه دار و تاریخی به نام پست با آن جعبه های زرد و پاکت نامه های کاغذی و تمبرهای زیبا که همه با آن خاطره داریم کام همه را تلخ می کند و در  بازار رقابتی امروز شهروندان را  به استفاده از خدمات این شرکت بی میل می کند.

رنگ باختن خاطره قشنگ صندوق های بزرگ زرد دهه شصت  

آب پاکی را هم انگار یکی از مراجعان ناراضی می ریزد روی دست ها و می نویسد: تمام اداره پست ها اذیت میکنن، بسته من یکماه میشه به دستم نرسیده... دوتا دفتر پستی عوض شده بعدش اینجا پیگیری میکنم نوشته "تحویل داده شد" ولی تحویل نگرفتم! آخرش زنگ زدم گفتم با پیک بسته رو بفرستید.
دوستان گرامی با این دفاتر پستی به نتیجه نمیرسید،به نظرم با پیک یا  ..... تحویل بگیرید بهتره. موفق باشید!

مرضیه – ه یکی از این مراجعان معترض است که ادعا می کند پستچی ها اگر هزینه و شیرینی نگیرند دفعه بعد بسته ها را تحویل نمی‌دهند و عدم حضور در محل می زنند!

شیرین - س هم یکی دیگر از همین مراجعان ناراضی است که می گوید: متاسفم که برای چندمین بار ،بسته من پاره شده ومحتویات داخلش برداشته شده و ناقص بدستم رسیده است. صابون بهداشتی واقعا چه ارزشی دارد که برداشته شده است؟ من نمیدانم چه کسی مسئول است اما هر بار هم که به پستچی گفتم گفتند برو شکایت کن. از چه کسی واقعا من باید شکایت کنم ؟

بی شک همه ما که با آن صندوق های زرد کوتاه قامت و تپل دهه شصت و هفتاد بزرگ شده ایم هنوز هم عاشق پت و تمبر و زنگ نامه رسان هستیم و و ته دلمان هنوز هم با وجود سرویس های متنوع رقبا می خواهیم به پاس همین خاطره ها مشتری پست باشیم اگر فقط کمی بیشتر پست هم هوای مشتریانش را داشته باشد ....