کورش شرفشاهی
روزنامه نگار
هر روز مردم از تصمیمات مسوولان بیشتر در شوک فرو می روند و بدتر اینکه هرچقدر مشکلات بیشتر می شود، مسوولانی که سهمی از مدیریت نداشته اند و یک باره به پست و مقامی رسیده اند، اظهاراتی می کنند که باعث خنده افراد خوش ذوق و خشم محرومان و طبقات فرودست جامعه می شود. یکی از این موارد
طرح پیشنهادی برای ساخت مسکنهای ۲۵ تا ۴۰ متری است. از هنگامی که این موضوع مطرح شده، اظهار نظرهای گوناگونی عنوان می شود. برخی دولتمردان را مخاطب قرار داده و سوال می کنند وقتی خودتان در خانه های رویایی سکونت دارید، چگونه به خودتان اجازه می دهید این پیشنهاد را مطرح کنید؟ البته گرانی مسکن دلایل فراوانی دارد اما تا زمانی که به مسکن به عنوان یک کالای سرمایهای نگاه شود و نگاه کالای مصرفی به آن نداشته باشیم مشکلات این حوزه همچنان پابرجاست. مشکل دیگر رشد سرسام آور نقدینگی است به نوعی که هر از چندگاهی در بخشی از اقتصاد متبلور می شود و اکنون با رسیدن نقدینگی به ۲۶۰۰ هزار میلیارد تومان، این پولها به سمت بازار مسکن، طلا و ارز رفته و نابسامانی و افزایش قیمت را رقم زده است. بنابر اعتراف تمامی مسوولان و کارشناسان در تمامی دولتها از جمله دولت روحانی، زمین بخش عمدهای از هزینه مسکن را در بر میگیرد. از طرف دیگر شاهد افزایش قیمت مصالح ساختمانی هستیم که توان ساخت تولید کنندگان را کاهش داده است. همه این موارد نشان می دهد که باید زمین ارزان قیمت در اختیار تولید کنندگان قرار داده شود تا هزینه زمین از قیمت ساختمان برداشته شود از سوی دیگر باید تسهیلات مناسبی برای ساخت مسکن به انبوهسازان اختصاص داد. با وجود این همه راهکار، ساخت واحدهای کوچک و محدود کردن محرومان در محرومیت باید به عنوان آخرین راهحل ساماندهی بازار مسکن باشد. متاسفانه اشکال در این است که دولت برای مدتها خواب بوده و هیچکدام از راههای خانه دار کردن مردم را دنبال نکرده اما یکباره سراغ ساخت واحدهای کوچک میرود و این امر کارشناسی شده ای نیست. به عبارت بهتر نامناسب ترین راه را برگزیده اند تا خودشان را از پیمودن راههای منطقی اما سخت تر رهایی بخشند.
