شهردار تهران و میر نوروزی

رقابتهای انتخاباتی ظاهرا طی یک مدت محدود انجام می شود. در این مدت سخنرانی و تبلیغ و مناظره و پوستر و حرف و حدیثها پابرجاست تا روز انتخابات، اما اگر انتخابات به درستی و بی حرف و حدیث انجام شود ظاهرا کار تمام است، هواداران می روند دنبال زندگی شان، کاندیدای پیروز می رود جایی که باید برود و دیگر کاندیداها هم همین طور ... اما این وسط استثناهایی هم وجود دارند؛ کسانی که تا سالها هنوز در همان ایام انتخابات بسر می برند. مثلا برادر قالیباف شهردار تهران که ده، دوازده سال است که دنبال ریاست جمهوری است و حتی در سال 92 خیلی هم به صندلی ریاست جمهوری نزدیک شده بود، اما در مناظره آخر گرفتار "حمله گازانبری" شد، به نظر می رسد هنوز هم در همان حال و هوای انتخابات مانده و یک قدم از 24 خرداد 92 جلو نیامده است؛ چنگالهای گاز انبر هنوز هم هست و او باید دست و پا بزند تا رها شود و به عموم مردم همیشه در صحنه بفهماند که بهترین گزینه برای جلوس روی صندلی رییس دولت اوست. برای همین هم هر چند روز یکبار، با مناسبت یا بی مناسبت، با بهانه یا بی بهانه، با مقدمه چینی و بسته بندی خوشگل یا بی مقدمه و فله ای، حرفهایی می زند که فقط بدرد تبلیغات انتخاباتی می خورد؛ مثل اینکه" امروز از بي عملي و سوءمديريت بيشتر از فشار دشمن رنج مي بريم"(1 تیر 1394). "بی‌برنامگی و ضعف مدیریت در این دولت و دولت پیشین از تحریم‌ها هم مؤثرتر است" (20 خرداد 1394) ."انرژی مسئولان به‌ جای حل مشکلات صرف مسئله‌سازی‌هایی می‌شود که هدف از آن گریزناپذیرنشان‌دادن توافق به هر قیمت است "(20 خرداد 1394) و....
در همین راستا، یکی از سایتهای خبری نوشته که کاش می شد حسن روحانی برای چند روز، مثلا در روزهای تعطیل، قالیباف را روی صندلی ریاست جمهوری بنشاند تا مشکلات بشریت کلا حل شود!
در این زمینه متاسفانه دست همه بسته است و این از مشکلات جوامع مدرن است، اما در سنتهای ما چنین چیزی امکان پذیر بوده : در ایران قدیم رسم بود در ایام عید نوروز فردی از میان مردم را بعنوان پادشاه یا امیر یا حاکمی موقتی به نام "میر نوروزی" انتخاب می‌کردند و فرمانرویان و حکام محلی، برای یک یا چند روز زمام امور شهری را به عهده‌اش می‌سپردند. در مدت امارت موقتی میر نوروزی ظاهراً عنان اختیار را به دست وی سپرده و اوامر او را رعایت کرده و لازم الاجرا می‌دانسته‌اند. پس از انقضای ایام نوروز پادشاهی او نیز به پایان می‌رسیده‌ است.
می گویند این مراسم خیلی جذاب و فرحبخش بوده است!
اینجاست که آدم به فکر می افتد احیای بعضی مراسم قدیمی چقدر می تواند مفید باشد؛ خوب، پس شهرداری تهران دست به کار شود و برای این کار هم پیشقدم شود که هم برای مردم خوب است و هم برای شهردار!