استاد اقتصاد

یکی از مهمترین اهداف تحریم‌ها سرخوردگی جوانان از طریق تحمیل سیاست‌های اشتغال‌زدا و تورم‌زا بوده است و در حالی که حکومت‌گران ده‌ها خط قرمز تعریف کردند، خوب است که یکی از خط قرمزهای آنها هم سیاست‌های اشتغال‌زدا و تورم‌‌زا باشد. نگران این هستیم که برخوردهای عصبی و انفعالی به هزینه‌های تحمیل شده مردم و جامعه اضافه کنند و بدون اینکه دستاوردی داشته باشند چشم انداز نگران کننده‌تری را ایجاد کنند. تفکیک وجوه اقتصادی و غیر اقتصادی حیات جمعی یک تفکیک اعتباری و قراردادی است و حکومت‌گران باید آگاه باشند وقتی که بحران اقتصادی و سیاسی رخ می‌دهند همزمان دچار بحران‌های اقتصادی، بین‌المللی و فرهنگی هم می‌شویم. دسترسی به داده‌های اقتصادی به وضوح نشان می‌دهند که با بحران‌های ناشی از فساد و ناکارآمدی تصمیم‌گیران و سیاست گذاران اقتصادی مواجه هستیم و وقتی این بحران‌های سیاستگذاری را مورد بررسی قرار می‌دهیم، می‌بینیم که در سه دهه گذشته تصمیمات اقتصادی با شکست روبرو شدند و نکته تکان دهنده این است که در هر زمینه‌ای که تصمیم گیران و سیاستگذاران پرداخت بیشتری داشتند شکست‌خوردگی و فساد آفرینی در آن حوزه بیشتر بوده است. حکومت‌گران باید به این موضوع توجه داشته باشند خود شکن آیینه شکستن خطاست و اعتراضات امروز آیینه‌ای از نارضایتی‌ها، بی‌کفایتی‌ها و فسادهاست و می‌بینیم که هر یک از این موضوعاتی که سیاستگذار با شدت به آن ورود کرده فاجعه آمیزتر بوده است. باید در این آیینه خود را بینند و اصلاح کنند وگرنه شرایط بدتری پیش رو است. بخش اعظم فرودستان و دهک‌های با درآمد متوسط به زیر خط فقر رفتند و مطالبات مردم به رسمیت شناختن آنها است، مردم مطالبات به حق مشارکت دارند که این مطالبات حق مسلم شهروندی است. پشت کردن به عدالت اجتماعی و ساقط کردن دهک‌های درآمد متوسط و تحمیل مشارکت زدایی، ریشه‌های اصلی اندیشه‌ای و نهادی این بحران است و تا زمانی که ریشه آن اصلاح و از بین نرود اعتراضات باقی می‌مانند. در یک ربع قرن گذشته دهک متوسط و فرودستان به رسمیت شناخته نشدند و در نتیجه آرام آرام و به تدریج پدیده به رسمیت نشناختن کسانی که این جمعیت را به رسمیت نمی‌شناسد ایجاد شد که این روند به نفع هیچ کسی نیست. باید به تجربه بشاراسد نگاه کنند، در آغاز اعتراضات سوریه اگر بشاراسد حتی پنج درصد مطالبات مردم را مورد اعتنا قرار می‌داد سوریه با بازی هر سر باخت مواجه نمی‌شد. در شرایطی که حکومت سوریه در مدت طولانی و 50 درصد سرزمین خود قادر به اعمال حکمرانی نبود به پایگاه طمع قدرت‌های بزرگ دنیا تبدیل شد.