کورش شرفشاهی
روزنامه نگار
دلمان میخواهد سیاست، ورزش، فرهنگ، دانش، گردشگری، اقتصاد و خلاصه همه چیزمان مطابق با نظم و قاعده سالمی باشد که نظم مورد قبولی بر آن استوار است اما با کمال تأسف این گونه نبوده و همه چیزمان متفاوت است. در شرایطی که رکود بر اقتصاد جهان سایه انداخته و همه بخشهای اقتصادی را فلج کرده، کشور ما با استقبال عجیب و البته سؤال برانگیزی رو به رو است. امروزه تمامی تولید کنندگان خودرو در جهان با مشکل فروش رو به رو هستند اما در کشور ما مردم پول به دست در به در به خودروسازان مراجعه میکنند اما خودرو به اندازه نیاز تولید نشده و تفاوت قیمت کارخانه با بازار آزاد بیش از دو برابر است! این رابطه عجیب و سؤال برانگیز را در بخشهای بسیاری مشاهده میکنیم. یکی از این بخشها که باعث تعجب جهانیان شده، بورس است. در شرایطی که بازارهای بورس جهانی به پایینترین اندازه خود رسیده و نگران سقوط بیشتر هستند، تالار شیشهای در کشورمان رونق وحشتناکی دارد بدین معنا که نه تنها نمادها قرمز نشده، بلکه با استقبال ویژهای رو به رو شده است. تأسف آورتر زمانی است که هنگام بررسی افزایش قیمت سهام، با نام شرکتهایی رو به رو میشویم که وجود خارجی ندارند یا تعطیل هستند یا سودی برای آنها متصور نیست. وقتی سهام شرکتهای پتروشیمی که در اندازه کلنگ زنی مطرح است، اما سهام آن در بورس معامله میشود، جای تعجب دارد. هنگامی که سهام شرکتهایی مانند هپکو با مشکلات آنچنانی که هنوز تکلیف مالک آن معلوم نیست، تولید ندارد و رییس قوه قضاییه دستور لغو خصوصی سازی آن را میدهد، در بورس عرضه و سهام آن با قیمت خوبی به فروش میرسد، حق داریم شوکه شویم. سؤال اینجاست که چرا باید چنین سهامی عرضه شود؟ اما اکنون مساله دیگری رخ داده و بورس به استقبال سهام اولیها آمده است. افرادی که با سرمایههای خرد در اندیشه کسب درآمدهای کلان هستند. این افراد تازه کار به هیچ عنوان نمیدانند کجا پا گذاشتهاند. این افراد هنوز تجربه تلخ سپرده گذاری در مؤسسات مالی و اعتباری را به یاد دارند که وارد بورس بازی شدهاند. بسیاری از آنها هنوز فراموش نکردهاند که تابلو به دست مقابل بانک مرکزی، مجلس شورای اسلامی، ریاست جمهوری و دستگاه قضا تجمع میکردند تا شاید بتوانند پول خودشان را بگیرند. براستی با کدام استدلال این معاملات در بورس اتفاق می افتد؟ چگونه است که هر سهمی عرضه شود، یک نفر آن را میخرد؟ آیا قیمت واقعی سهام همانی است که امروز عرضه میشود یا قیمت واقعی مدتی بعد نمایان میشود؟ جالبتر اینکه کارشناسان، نمایندگان مجلس، مسوولان ناجا و صاحب نظران هشدار میدهند که بی گدار به آب نزنید، اما همچنان بورس رکورد می زند. نگرانی اصلی از کلمه مافیاست. اکنون معلوم نیست چه دستهایی در کار است که نماد بورس را بدین اندازه سبز نگه داشته و خدا به فریاد خرده سرمایه دارانی برسد که سهام در سراشیبی سقوط قرار میگیرند. آنگاه کسانی که زیان میکنند، سهامداران خردی هستند که برگههای سهام را خریده و به گمان اینکه سهام مانند دلار یا سکه است، در گوشه و کنار مخفی کردهاند. آنگاه گوشهایی که هشدارها را نشنیدهاند، تاوان سنگینی خواهند داد.
