کورش شرفشاهی
روزنامه نگار
«بال زدن یک پروانه در نقطهای از جهان، میتواند طوفانی را در نقطهی دیگری بیافریند» مطلب بال زدن پروانهای زنگ خطری برای تمام کسانی است که معتقد هستند هر اتفاق کوچک یا بزرگی میتواند بدون هیچ مشکلی رخ دهد و از بین برود. پرواز پروانهای باور بیانگر آن است که نمیتوان از کنار تمام وقایع و اتفاقات به سادگی گذشت اصرار عنابستانی نماینده سبزوار در مجلس یازدهم بر عبور از مسیر ویژه بی.آر.تی، مقاومت سرباز راهور را به دنبال داشت و این مقاومت قانونی با سیلی قانونگذار روبرو می شود. آیا می توان باور کرد که این رفتار زشت در باور پرواز پروانهای بدون تاثیر است؟ اتفاقاتی که همزمان و پس از این حرکت رخ داد، نشان داد که این سیلی به اندازهای سوال برانگیز بوده که پرده از چهره بسیاری از افراد برداشته است. اولین بازتاب این سیلی را در همان محل و با واکنش شدید مردم خشمگین شاهد بودیم. واکنش دوم را درفضای مجازی از سوی مردم شاهد بودیم که با انتشار گسترده انتقاد به این حرکت زشت، تکلیف خود را با این نماینده قانون شکن نشان دادند. حرکت سوم بازتاب رسانه ای در داخل و خارج از کشور بود تا بقیه افراد قانون شکن، حساب کار خود را بکنند. اما آنچه در ادامه شاهد بودیم، این سیلی پرده از چهره مدعیان انقلابیگری، اصولگرایی و مبارزه با رانت و فساد برداشت. اول اینکه مجلس انقلابی هیچ واکنش سریع و حتی دیرهنگامی به این سیلی نشان نداد و هنوز هم در انتظار هستیم تا هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان با این مساله برخورد کند. دوم اینکه حاجی دلیگانی دیگر نماینده انقلابی به تحسین از رفتار همکار خود پرداخت . سوم اینکه هنوز از شوک این تحسین بیرون نیامده بودیم که بهروز محبی نجم آبادی دیگر نماینده مجلس انقلابی، رسانه ها را که به عنوان رکن چهارم دموکراسی پیگیر این رفتار زشت و زننده و مجازات خاطی هستند، به عدهای شعبان بی مخ تشبیه کرد که از کاه کوه می سازند. سوال بزرگی که از نجم آبادی نماینده دیگر سبزوار مطرح میشود این است که آیا شما مفهوم رکن چهارم دموکراسی و رسانه را می دانید؟ در شرایطی که مجلس یازدهم مدعی انقلابی گری، با عنابستانی این نماینده خاطی که از خط قرمزها عبور کرده، برخورد نمیکند و دیگر نمایندگان مجلس یازدهم نیز در سکوت و بی تفاوتی فرو رفته اند، چه کسی باید پیگیر حق ضایع شده سرباز راهور و "قانون مظلوم واقع شده" کشور باشد؟ اکنون با فشار رسانه ها هر از چندگاهی مسئولان ناچار به پاسخگویی هستند، اما به راستی چرا برخوردی نشده است؟ چرا ناجا از این نماینده مجلس شکایت نکرده است؟ چرا مدعیالعموم به این قضیه ورود نمی کند؟ مهمتر اینکه چرا افرادی که وارد نمایندگی مجلس می شوند، به جای شورای نگهبان، از فیلترهای روانشناسی عبور نمی کنند؟ روان سالم و شخصیت مثبت نشان می دهد که فرد قانونگذار در وهله اول خودش می بایست به قانون احترام بگذارد، در وهله دوم هنگام سختی ها صبر پیشه کند و از همه مهمتر خود را از دیگر شهروندان بالاتر نبیند، اما مجلس مدعی انقلابی گری تاکنون نشان داده، حتی درک درستی از انقلابیگری نداشته است! مجلس یازدهم باید بداند که انقلابیگری سیلی زدن به گوش مامور قانون نیست، انقلابیگری تحسین نماینده سیلی زننده نیست و انقلابی گری به کار بردن ادبیات زشت و زنندهای همچون شعبان بی مخ نیست. نکته مهمتر اینکه لازم است تمامی مسئولان در تمامی رده های کشور نسبت به این نماینده سیلی زننده و حامیان عجیب و غریبش واکنش نشان دهند. در شرایطی که وزیر یک کشور خارجی به خاطر تماس تلفنی شخصی از سیستم دولتی به عنوان سوء استفاده گر معرفی و ناچار به استعفا یا برکنار می شود و از مردم عذرخواهی میکند، چگونه است که یک نماینده سیلی می زند، تحسین می شود و مورد حمایت آنچنانی قرار می گیرد؟ البته نگاهی به ادبیات بکار رفته در مجلس یازدهم نشان می دهد که چه افرادی وارد این مجلس شده اند. هنگامی که تنها پس از گذشت چند ماه با تذکر جدی مقام معظم رهبری به دلیل افترا و توهین روبرو می شوند، بیش از این نمی توان انتظار داشت که ادبیات شعبان بی مخی را به کار ببرند. رفتار، گفتار و کردار نمایندگان مجلس یازدهم نشان دهند که باید در انتخاب خود بیش از این دقت میکردیم.
