شرمندگی از پشت کردن به تولیدکننده

کورش شرفشاهی

روزنامه نگار

بزرگترین چالش کشور ما در تمامی سال های گذشته، نبود یک برنامه ریزی مشخص و مدون برای حمایت از بخش های مولد و مقابله با عوامل مخرب بوده است. نبود برنامه ریزی باعث شده تا دائم در نگرانی و اضطراب باشیم. آنچه امروز بیش از همه خودنمایی می کند، بحران هایی . که در نتیجه تحریم ها گریبان اقتصاد کشور را گرفته و بخش سیاسی را نیز به چالش کشیده است. امروزه مردم کاری ندارند که در عرصه سیاست چه اتفاقی رخ میدهد، اما گرانی، تورم، بیکاری و بحران‌های اقتصادی زندگی مردم را به هم میریزد و باعث ناامیدی میشود. اگر امروزه بحثهای سیاسی و انتخاباتی جدی شده، نه به خاطر این است که کدام جناح روی کار بیاید، بلکه تمام بحث بر سر این است که چه کسی قرار است مدیریت اقتصادی کشور را به عهده بگیرد و چگونه می‌خواهد به تمام این بحران‌های اقتصادی سامان بدهد. یکی از مواردی که این روزها بسیار جدی مطرح می شود، بازگشت به برجام و رفع تحریم هاست. نکته ای که بسیاری از صاحب نظران و البته دولتمردان به آن دل بسته اند و آنچنان در مورد آن سخن گفته می‌شود که گویا قرار است پس از امضای برجام، بار دیگر همه چیز به روزهای خوش گذشته بازگردد یعنی دلار ارزان و به تبع آن فضای اقتصادی رویایی را تجربه کنیم. اینکه به این رویا برسیم یا نرسیم، یک بحث است، اما نکته‌ای که آزاردهنده به نظر می‌رسد، تجربه ایست که فرصت طلبان و سودجویان از دوران تحریم به دست آورده‌ و می‌توانند از آن تجربیات به عنوان ابزاری برای سوء استفاده بهره ببرند. این یک واقعیت است که در تمام دوران تحریم به دلیل محدودیت هایی که داشتیم، سعی کردیم نیاز داخل را با استفاده از تخصص و تجربه نخبگان و دلسوزان داخلی تامین کنیم. بسیاری از نیازها را در داخل تولید کردیم و به دلیل ناچاری و نه با اعتقاد، به تولید کننده داخلی روی خوش نشان دادیم. اما اکنون این نگرانی وجود دارد که در نتیجه بازگشت به برجام، باردیگر دلارهای نفتی وارد عرصه مصرف‌گرایی شود و به جای آن که به تولید کننده داخلی که در دوران سخت تحریم به دادمان رسید، توجه کنیم، با خیال راحت به کشورهای خارجی برویم و کالاهای متنوع خارجی وارد کنیم. برای خرید کالای مرغوب به کشورهای اروپایی و آمریکایی سر بزنیم و کالاهای ارزان و به کیفیت را نیز از چین بیاوریم، تا کالای با کیفیت و بی کیفیت همچون دو اهرم یک قیچی تولیدکننده داخلی را هدف قرار دهند. حواسمان باشد که کشور ما در معرض تهدیدهاست و هر لحظه امکان دارد بار دیگر تحریم شویم و درهای بازارهای جهانی به روی ما بسته شود، بنابراین روی خوش به تولیدکننده داخلی نشان دهیم و کاری کنیم که فردا شرمنده تولیدکننده داخلی نباشیم.