زمانی برای تکریم خبرنگار

نامگذاری یکی از روش های بزرگداشت است. روزکارگر، معلم، مهندس، مادر، پدر و... برای آن است که جامعه از تلاشها و نقش اقشار در پیشبرد اهداف، قدردانی کند. یکی از این روزها به نام خبرنگار مزین شده است. اما سوال اینجاست که چه هدفی را از نامگذاری روز خبرنگار ....دنبال می کنیم. اگر قصد آن را داریم که اهمیت انتشار خبررسانی را مطرح کنیم، بهتر بود به جای روز خبرنگار، روز خبررسانی را نامگذاری می کردیم تا در این روز تمامی سخنرانی ها در زمینه اهمیت، کیفیت، سرعت، دقت، سلامت و... خبر باشد. اما هنگامی که روز خبرنگار نامگذاری می شود، باید خبرنگار محور باشد. مسوولان در این روز باید آماری از وضعیت خبرنگاری در ایران و جهان بدهند و مشکلات خبرنگاران را بررسی کنند. درد خبرنگاران را بشنوند و راهکارهایی برای رفع مشکلات آنها بیندیشند. دردسرهای آنان را هنگام خبررسانی بررسی و چاره اندیشی کنند. مشکلات معیشتی و زندگی خبرنگاری باید برجسته شود و حتی می توان در رسانه ملی در این زمینه برنامه ساخت یا فیلم سینمایی ملموس در زمینه مشکلات خبرنگاران تهیه کرد. اما با کمال تاسف چنین چیزی وجود ندارد. در روز خبرنگار هرگز از خبرنگاران سوال نمی شود که آیا حقوقی که می گیرند، کفاف هزینه های زندگی شان را می کند؟ هرگز نمی پرسند که چرا عده بسیاری از خبرنگاران خانه ندارند؟ هرگز از برخی توهین ها و تحقیرهای خبرنگاران سخنی به میان نمی آید و حتی از کتکهایی که خبرنگاران هنگام تهیه گزارش یا مصاحبه متحمل می شوند، سخنی به میان نمی آید. بلکه تمامی نشست ها و جلساتی که به منظور بزرگداشت خبرنگار برگزار می شود، سرشار از نصیحت است. «خبرنگار باید دقیق بنویسد. رسالت خبرنگار تهیه درست خبر است. خبرنگار نباید این کار را بکند. خبرنگار نباید این طور باشد و...». مگر در روز مادر به مادران می گوییم چگونه به نوزاد شیر بدهند، چگونه آشپزی و گردگیری کنند یا دیگر مسوولیت هایشان را انجام بدهند؟ کدام بار در روز پدر به پدران گفتیم که چگونه کار کنند و مخارج زندگی را از کجا تامین کنند. کدام دفعه در روزکارگر به کارگران گفتیم که چگونه وارد کارگاه شوند و چه کار کنند و بسیاری موارد دیگر که در این مقوله نمی گنجد. البته این را می پذیریم که رسالت خبرنگاری سنگین است و با انتشار خبری کذب می توان آبروی انسانی را برد یا کشوری را به آشفتگی کشید یا با مخفی کردن خبر یک فساد، آن دستگاه یا مسوول مدتها در مسیر فساد حرکت می کند. حتی می توان با ابزار خبرنگاری باعث افشای اسراری شد که به زیان کشور باشد. درنهایت اینکه به نظر می رسد فراموش کرده ایم که خبرنگاری نیز یکی از مشاغل جامعه است و خبرنگار مانند بسیاری از آحاد جامعه، به غذا، پوشاک، سرپناه، تفریح، تحصیل و... نیاز دارد.