احمدرضا مسعودی
سردبیر روزنامه تجارت
ای داغ از قلب پریشانم چه میخواهی ؟
ای جای زخم کهنه از جانم چه میخواهی؟
ای وای از این از دست دادن‌ها
ای مرگ از جان رفیقانم چه میخواهی؟
تخته سنگی روی قلبم گذاشته‌اند و تمام شهر را تیره و تاریک میبینم. هنوز منتظر صدایی هستم که بیاید و بگوید همه چیز دروغ است.حتی دستم میلرزد که دارم این جملات را می‌نویسم. ای کاش همه اینها خواب بود.هرگاه عزیزی از خانواده مطبوعات،رسانه و یا آشنایان از دنیا می‌رفت آن عزیز سفرکرده همواره اولین نفر بود که با خانواده متوفی ابراز همدردی می‌کرد و تا آخرین لحظه پیگیر آن بود که پیام مناسبی جهت تسلیت منتشر شود و حالا امروز در اوج بُهت و ناباوری باید برای مدیرمسئول مهربانمان یادنامه‌ای منتشر کنیم.
رابطه من با دکتر نعمتی عزیز در سال‌های اخیر فراتر از رابطه مدیرمسئول و سردبیر یک رسانه بود . قریب به ده سال پیش که به عنوان خبرنگار وارد موسسه افق رسانه پویا شدم، آمده بودم که بعد از چندماهی حضور موقت به جای دیگری بروم اما این آمدن موقت به رفاقت عمیق پدر و فرزندی با دکتر نعمتی و ماندگاری طولانی در موسسه ختم شد.
سالها با این مرد بزرگ کار کردم اما جز صبوری، مهربانی و محبت چیزی از او ندیدم. هنوز باورم نمی‌شود که در شغل پرتنش و پراسترس روزنامه‌نگاری حتی یکبار هم عصبانیت او را ندیدم.باور کردنی نیست. حقیقت را بگویم اگر وجود نازنین این مرد نبود تحمل مشقت‌ها و تنگناهای عجیب این روزهای مطبوعات اصلا ممکن نبود اما فقط بخاطر این بزرگمرد انگیزه فعالیت داشتم و امروز حقیقتا نه حوصله خبر دارم و نه بستن صفحه یک .انگار من هم تمام شده‌ام.
هر وقت احساس تنگی و سختی و اندوه داشتم فورا با دکتر حرف میزدم تا آرام شوم. تمام تصمیمات مهم زندگی‌ام را با مشورت او میگرفتم و دلسوزانه راه چاره میداد.
دکتر نعمتی در این روزگار و زمانه دورنگی و سیاهی همانند جواهری کمیاب بود که نظیرش را هیچوقت ندیدم.
اگر نماز می‌خواند در خفا و دور از چشم همه می‌خواند و اهل ریاکاری نبود . اگر دست کسی را می‌گرفت در سکوت بود.مردی عاشق کار که به زادگاهش و پیشه کشاورزی و دامداری افتخار می‌کرد و آخرین لحظات حیات را هم در باغ و میان درختانی که دوستش میداشت گذراند. ایران و این آب و خاک را عمیقا دوست داشت و خلاصه بگویم اصیل به معنای واقعی بود که با جماعت تازه به دوران‌رسیده و فِیک فرسنگ‌ها فاصله داشت.
ناگفته پیداست که طی روزهای اخیر حتی همکارانی که برخی از آنها سالهاست از موسسه رفته‌اند به سوگ دکتر عزیز نشستند و در مراسم تشییع پیکر و ترحیم با حضور خود نشان دادند که خوشنامی و زیست انسانی از یادها نخواهد رفت.
آخرین بار ۴۸ ساعت قبل از سفرش به سوی ابدیت در مکالمه تلفنی‌مان به بهانه کمبود بنزین در کشور، از فشارهای کاری گلایه داشت و نجیبانه افسوس می‌خورد که چرا سیاستگذاران، صاحبان کسب و کار را دلسرد میکنند. از من پرسید چرا کسی از افرادی که سالم کار میکنند تشکر نمی‌کند و دنبال کار نکردن و خانه‌نشینی آنهاست؟!
در آخرین ناهاری که در دفتر موسسه با یکدیگر صرف کردیم و ساعتها درباره وضعیت روزنامه تجارت گپ زدیم دائما دغدغه آینده ایران را داشت و باهمان نجابت همیشگی، اعتدال و سیاست‌گریزی ذاتی‌اش پیشنهادهایی مطرح کرد.
همگان دکتر نعمتی را به طبع بلند و مهربانی می‌شناختند و آن روز هم به سیاق همیشگی‌اش که دوری از رفتارهای سیاسی و هیجانی بود،تنها دغدغه برقراری ثبات اقتصادی و رفاه مردم را داشت.
در محضر خدای بزرگ و همه خوانندگان گرامی روزنامه تجارت شهادت میدهم در تمام سال‌های اخیر دکتر نعمتی عزیز عمیقا بر روی انتشار حقیقت تاکید داشت و تلاش می‌کرد از راه نقد منصفانه، دقیق و فارغ از هیجان‌زدگی، قدمی جهت بهبود اقتصاد ایران بردارد.شهادت میدهم که او هیچگاه حاضر نشد جهت کسب منافع مالی از اصول خود عقب‌نشینی کند.
او در تمام سال‌های اخیر که نفس مطبوعات بدلیل بحران کاغذ و گرانی نرخ ارز به شمارش افتاده تلاش کرد چراغ روزنامه روشن بماند و افسوس که بعد از این همه رنج و کوشش در اوج پختگی و توانمندی ما را تنها گذاشت.
بنیان‌گذار خوشنام موسسه افق رسانه پویا تحصیل کرده دوره دکتری مدیریت رسانه بود و صدحیف که پس از عمری تلاش در راه تحصیل و سپس حضور در کسوت استادی دانشگاه‌های مطرح کشور امروز دانشجویان هم از وجود این انسان نازنین محروم هستند.
دکتر نعمتی عزیز مثل کوه در تمام سال‌های پر فراز و نشیب زندگی‌ام پُشت و پناهم بود و با رفتن بدون خداحافظی‌اش داغی بر دلم گذاشت که برای اولین بار در عمرم احساس یتیمی و درماندگی کردم. امیدواریم که با تلاش و همیاری همه همکاران،میراث معنوی باارزش دکتر نعمتی که همان مجموعه‌های تحت مدیریت ایشان است حفظ گردد تا راه مقدس و اهداف بزرگ او جاودان شود و برقرار بماند چرا که شخصا در تمام ایام همکاری شاهد آن بودم که به روزنامه‌نگاری عشق می‌ورزید و آجر به آجر این موسسه را با شوق وصف ناشدنی بنا نهاد. به سهم خود درگذشت ایشان را اهالی رسانه،اساتید و دانشجویان و همکاران موسسه افق رسانه پویا و روزنامه تجارت صمیمانه تسلیت عرض میکنم.
در پایان مجددا این مصیبت و فقدان تلخ و غیرقابل جبران را به خانواده محترم ایشان خصوصا سرکار خانم عبادی همسر گرامی دکتر نعمتی، آذین و امیرمهدی فرزندان نازنینش تسلیت عرض میکنم و از خداوند متعال میخواهم آنان را سلامت و تندرست در پناه خود بدارد و انشالله در جهت حفظ و توسعه میراث باارزش آن یار سفر کرده توان مضاعف بدهد.
