علی بیگدلی
تحلیلگر مسائل بین‌الملل
متأسفانه اقتصاد در ایران به طور کاملاً پررنگی تحت تأثیر دیپلماسی قرار گرفته است و به همین دلیل باید با این موضوع کنار بیاییم که قرار نیست، گره‌های معیشتی به این زودی‌ها باز شود چرا که ما در حال حاضر با نظام بین‌الملل بنای تعامل نداریم و به همین دلیل، لاجرم باید مهیای تداوم تهدید‌های اقتصادی از سوی جامعه جهانی باشیم. اروپا را باید مرکز صنعت دنیا بدانیم و همچنین باید این را در نظر بگیریم که کشور‌های اروپایی در تجارت جهانی حرف اول را می‌زنند. این در حالی است که اروپا به ویژه کشور‌های مهمی چون فرانسه، آلمان، انگلیس و ... نگاه توأم با تهدیدی به ایران دارند و به همین دلیل فرصت‌هایی که می‌تواند در گره گشایی از اقتصاد ایران تأثیرگذار باشد از ما سلب شده است. همچنین در شرایطی که سه کشور آلمان، انگلیس و فرانسه که همچنان در برجام مانده اند، رسماً اعلام کرده اند اگر ایران بعد از ۱۸ اکتبر سال جاری که از ممنوعیت خرید و فروش اسلحه بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ آزاد می‌شود، اقدام به خرید و فروش اسلحه کند، نه تنها در مسئله برجامه همراهی‌ای نخواهیم داشت بلکه پرونده ایران را به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع خواهیم داد که اگر این تهدید عملی شود، همه تحریم‌های پیش از قرارداد ۲۰۱۵ دوباره فعال خواهند شد.این فضای تقابل با اروپا در حالی ماندگار است که دولت بنا دارد، رابطه با همسایه‌ها را ترمیم کند. در واقع هیچ کس نمی‌تواند همکاری با کشور‌های حوزه خلیج فارس را سود ده نداند، اما این را باید در نظر گرفت، یک کشور نفتی مثل ایران نیاز شدیدی به داد و ستد با کشور‌های صنعتی‌ای دارند که در اقتصاد به شکوفایی رسیده اند. اساساً رابطه با همسایه ای، چون عربستان به دلیل پتانسیل‌های مشترک اقتصادی نمی‌تواند اثری قابل توجه در ترمیم فضای شلخته اقتصاد ایران داشته باشد. وقتی یک کشوری نمی‌تواند نظم اقتصادی لازم را به وجود بیاورد، در قدم اول باید بررسی الزام‌های خروج از بحران را در دستور کار قرار بدهد.
