به گزارش تجارت‌نیوز، پرویز مشرف، رئیس جمهور سابق پاکستان، در سن 79 سالگی در دبی درگذشت. حکومت هفت ساله او آمیخته‌ای از اقتدارگرایی و آزادسازی اجتماعی بود.
پرویز مشرف که در سن 79 سالگی در دبی درگذشت، پس از به دست گرفتن قدرت طی یک کودتا، از سال 2001 تا 2008 به عنوان رئیس جمهور پاکستان حکومت کرد و میراث متفاوتی به عنوان رهبر از خود به جای گذاشت.
دویچه‌وله می‌نویسد: حکومت او به ویژه در زمان پایان خود با نقض حقوق بشر شناخته می‌شد. با این حال، او همچنین لیبرالیسم اجتماعی را تحت آنچه که «برنامه اعتدال روشنگرانه» نامید، ترویج کرد. در زمینه اقتصادی، او در زمان ریاست جمهوری خود، تولید ناخالص داخلی پاکستان را حدود 50 درصد افزایش داد.
سیاست اقتصادی پرویز مشرف
اصلی‌ترین مولفه‌های سیاست اقتصادی پرویز مشرف شامل آزادسازی، خصوصی‌سازی، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی، صنعتی‌سازی و بهبود سیستم آبیاری و حمل‌ونقل بود.
او برنامه مقررات اقتصادی را با هدف آزادسازی اقتصاد ملی بر اساس الزامات سازمان تجارت جهانی (WTO) معرفی کرد. به این ترتیب راه اقتصاد را برای تجارت بین‌المللی و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی باز کرد. کاهش سریع عوارض صادرات و واردات و حذف سهمیه، هزینه اضافه و سایر وظایف نظارتی مربوط به واردات از الزامات این اقدام بود.
مشرف با هدف بهبود نرخ تولید ناخالص داخلی، یک برنامه سختگیرانه خصوصی‌سازی را آغاز کرد. او تلاش کرد تا تمام شرکت‌های دولتی را بفروشد و همچنین برای خصوصی‌سازی کامل بخش بانکی تلاش کرد.
تا پایان سال 2007، دولت مشرف 80 درصد صنعت بانکداری را به مالکیت خصوصی فروخت. خصوصی‌سازی از همان ابتدا منجر به افزایش سریع رشد اقتصادی شد. پرویز مشرف فرآیند خصوصی‌سازی خود را در سال 2003 آغاز کرد و در پایان سال 2004، رشد اقتصادی در محدوده 90/8 تا 9 درصد قرار گرفت.
یکی دیگر از تأثیرات مثبت آن کاهش شدید نرخ تورم بود. نرخ تورم در پاکستان پیش از خصوصی‌سازی ۱۰ درصد بود و پس از آن به ۳.۵ درصد کاهش یافت.
دولت مشرف در دو بخش نفت و گاز و مخابرات توانست سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی را تشویق کند اما در جذب و تنوع بخشیدن به جریان سرمایه‌گذاری در سایر بخش‌ها شکست خورد.
مشرف مرزهای اقتصاد کشور را به روی جهان خارج باز کرد. برای تشویق سرمایه‌گذاری خارجی و داخلی، رژیم نظامی مشوق‌های زیادی را از جمله کاهش و حذف تعرفه‌ها، زمین رایگان، قراردادهای تجاری، برای سرمایه‌گذاران فراهم کرد.
پاکستان در سال 2007 بیش از پنج میلیارد دلار سرمایه خارجی دریافت کرده بود و شاهد افزایش بی‌سابقه ذخایر خارجی بود. ورود دلاری به کشور به بهبود تراز پرداخت (کسری تجاری) کمک کرد.
با افزایش سرمایه‌گذاری، صنعتی‌شدن رونق گرفت که منجر به افزایش فعالیت‌های بازرگانی و تجاری شد که همین مساله به نوبه خود فرصت‌های شغلی بیشتری را ایجاد کرد.
در سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ اقتصاد این کشور پس از هند و چین سومین اقتصاد با رشد سریع بود و درآمدی بالغ بر 1.002 میلیارد روپیه داشت.
چالش‌های سیاسی پرویز مشرف
مشرف که چهار سال قبل از استقلال پاکستان و هند از بریتانیا در اوت 1947 در دهلی نو به دنیا آمد، قبل از بازگشت به پاکستان در سال 1956 دوران کودکی و مدرسه خود را در ترکیه گذراند. او در سال 1961 به عنوان یک افسر کارآموز در ارتش پاکستان مأموریت یافت.
بعدها، مشرف به سرعت در رده‌های نظامی بالا رفت و همچنین در دو جنگ علیه همسایه پاکستان یعنی هند در سال‌های 1965 و 1971 شرکت کرد.
او در سال 1998 توسط نواز شریف، نخست وزیر وقت، به ژنرال چهار ستاره ارتقا یافت و رئیس ستاد ارتش شد. او مسئول عملیات نفوذی کارگیل بود که منجر به وقوع جنگ بین هند و پاکستان در سال 1999 شد.
پس از تلاش شریف در سال 1999 برای برکناری مشرف از سمت رهبر نیروهای مسلح پاکستان، کودتای بدون خونریزی علیه شریف به راه انداخت و توانست در سال 2001 رئیس جمهور شود.
پرویز مشرف که در تلاش برای کمک به ایالات متحده به ویژه در افغانستان بود، به دلیل سیاست‌های خود در داخل کشور با انتقادات زیادی روبرو بود و در طول هفت سال ریاست جمهوری خود حداقل از سه حمله که توسط شبه نظامیان طالبان پاکستان طراحی شده بود، جان سالم به در برد.
در زمان حکومت مشرف بود که حملات گروه‌های محلی طالبان در پاکستان افزایش یافت. بینظیر بوتو، نخست وزیر سابق پاکستان و رهبر حزب اپوزیسیون خلق پاکستان نیز در سال 2007 در پایان یک گردهمایی انتخاباتی در راولپندی در دوران حکومت مشرف به قتل رسید.
مشرف همیشه می‌گفت که می‌خواهد پاکستان را تغییر دهد و آن را به کشوری صلح‌طلب، توسعه‌یافته و مرفه تبدیل کند. در دوران حکومت او و پس از آن، پاکستان تغییرات زیادی کرد نه اما آنطور که او در نظر داشت و شاید نا آنطور که اکثریت 220 میلیون پاکستانی می‌خواستند.
مشرف به عنوان رئیس جمهور پاکستان، اختلافات زیادی با قوه قضائیه داشت. او پس از اینکه دادگاه عالی پاکستان خواستار بررسی قانونی بودن انتخاب مجدد مشرف به عنوان رئیس جمهور در اکتبر 2007 شد، افتخار چودری، قاضی عالی پاکستان را از سمت خود معلق کرد.
زندگی سیاسی مشرف زمانی چالش‌برانگیزتر شد که در 7 اوت 2008، نواز شریف، رقیب و نخست وزیر پیشین مشرف و آصف زرداری، همسر بینظیر بوتو، طرحی را برای استیضاح او اعلام کردند.
یازده روز پس از آن، پرویز مشرف استعفای خود را از ریاست جمهوری اعلام کرد و به او قول داده شد که اجازه دارد کشور را ترک کند و به لندن مهاجرت کند.
هنگامی که او در پایان مارس 2013 به پاکستان بازگشت، برنامه داشت از طریق حمایت عمومی به قدرت بازگردد. با این حال، جمعیتی که از او در کراچی استقبال کردند، کمتر از آن چیزی بود که پیش‌بینی می‌کرد.
او پس از بازگشت گفت که می‌خواهد پاکستان را از تروریسم رهایی بخشد و جانش را برای وقوع این امر به خطر می‌اندازد. طالبان پس از ورود او به پاکستان، تهدید کرده بود که او را خواهد کشت.
با این حال، در پایان، پس از صدور حکم بازداشت برای او و شوکت عزیز، نخست وزیر سابق، به دلیل دست داشتن در قتل نواب اکبر بوگتی، سیاستمدار پاکستانی و بی نظیر بوتو، در نهایت وی از شرکت در انتخابات عمومی آن سال رد صلاحیت شد.
شریف که در انتخابات مجدداً به عنوان نخست وزیر انتخاب شده بود، مشرف را به دلیل اجرای احکام اضطراری و تعلیق قانون اساسی در سال 2007 متهم به خیانت کرد.
پرویز مشرف در سال 2016 به دبی نقل مکان کرد که منجر به این شد که در پرونده ترور بوتو به عنوان فراری شناخته شود. سپس به اتهام خیانت غیابی به اعدام محکوم شد، اما این حکم بعداً توسط دادگاه عالی لاهور لغو شد.
او در 5 فوریه در دبی پس از ابتلا به یک مورد طولانی مدت بیماری آمیلوئیدوز درگذشت.
