دولت، بزرگترین بدهکار مالیاتی

زمزمه های کسری بودجه جدی است و اظهار نظرها نشان می دهد وضعیت بودجه ای کشور خوب نیست چرا که تحریم ها مساله دار شده است. با توجه به اینکه قیمت ها در فروش نفت کاهش پیدا کرده، بودجه به سمت اخذ مالیات و فاصله گرفتن از نفت رفته است.

کارخانه ها و شرکتهای بزرگ اولین دستگاه ها در بحث پرداخت مالیات هستند که برای رونق تولید باید مالیات را بپردازند، اما سوال اینجاست که تا چه اندازه می توانیم مالیات بگیریم. با توجه به اینکه مقام معظم رهبری دغدغه معیشت و اقتصاد مملکت
را دارند، نامگذاری سال ها را اقتصادی و معیشتی اعلام می کنند و امسال را هم به جهش تولید نام گذاری کرده اند.

در جهش تولید تنها راه این است که سود شرکت ها و کارخانه ها و تولید را بالاببریم در غیر این صورت اگر نتوانیم سود را بالا ببریم مشکل قبل از جمله، سودجویی، دلالی ها و فرار مالیاتی را خواهیم داشت. در حال حاضر بیش از ۵۰ هزار میلیارد تومان فرار مالیاتی داریم علاوه برآن ۴۰ هزار میلیارد تومان هم معافیت مالیاتی داریم که در بسیاری از موارد می توان آن ها را جذب کرد؛ با راه اندازی سامانه های جامع مالیاتی، تجارت و سامانه جامع مجوزها میتوانیم تولید، جهش تولید و در نهایت سود را داشته باشیم. اما ابتدا لازم است وضعیت کسب و کار را بسنجیم و ببینیم می توانیم از بخش خصوصی مالیات بگیریم. فضای کسب و کار ایران رتبه ۱۲۰ جهانی است که اگر بخواهیم این عدد را پایین بیاوریم، باید در بحث صدور مجوزها سامانه جامع راه اندازی شود.

البته اکثر فعالان اقتصادی مالیات را پرداخت می کنند امّا عده ای تهاتر می کنند، تولید ندارند و در زمینههای مختلف ماشین، خانه، زمین و ... فرار مالیاتی دارند. در قانون جدید جلوگیری از فرار مالیاتی این است که بر اساس عملکرد باید مالیات پرداخته شود. اما نکته مهمتر این است که دولت بزرگترین کارفرما در کشورمان است به نوعی که دولت از کل بدهی مالیاتی اش تنها ۲ درصد را پرداخت کرده و دولت بیشترین بدهکاری مالیاتی دارد.