واقعا پیدا کردن مقصر ورزشگاه تبریز مهم است؟!

درهفته آخر لیگ برتر فوتبال کشور، اتفاقی افتاد که فقط در فوتبال ما و کلا در کشور گل و بلبل ما ممکن است از این اتفاقات بیفتد : در حالی که تیم تراکتورسازی امید اول قهرمانی با نتیجه مساوی بازی را ادامه می داد در ورزشگاه تبریز اعلام شد که تیم سپاهان مساوي كرده و به این ترتیب تراکتورسازی قهرمان شده است! بعد از پایان بازی مربی، بازیکنان و تماشاگران به شادی پرداختند، غافل از اینکه در روزی که ارتباطات در تبریز کمی تا قسمتی ناممکن شده بود، یک نفر شیطنت کرده و یک خبر کذب را داده بود تا تراکتور سازی را از قهرمانی دور کند؛ کسی که حالا بعد از پایان ماجرا، همه دنبال او هستند ولی گویا مثل برف، آب شده و به زمین فرو رفته است! انگار که چنین کسی اصلا وجود خارجی نداشته است؛ مثل اسیدپاشی که در اصفهان اسیدپاشی می کرد و الان یک سال است غیب شده است!
البته اگر منطقی و واقع بین باشیم باید قبول کنیم که اگر آن یک نفر هم پیدا شود، چیزی تغییر نمی کند. این را هم عقل می گوید و هم تجربه! حتما مطلع هستید که هفته پیش در مجلس شورای اسلامی مرکز قانونگذاری کشور، یک نماینده از زور دلواپسی و شاید هم دل‌پیچه، طرحی درباره مذاکرات هسته ای را به بعضی نمایندگان داده بود و امضا گرفته بود اما بعد از امضا متن طرح را عوض می کند تا کمی از دلواپسی ارزشمندش کم شود، غافل از اینکه ممکن است ماجرا لو برود که لو هم رفت! اما فکر می کنید بعد از اینکه تشت رسوایی این کار از بام افتاد ،چه شد؟! آب از آب تکان نخورد، ضمن اینکه کم مانده بود بعضی برادران از این عمل دلواپس مابانه تشکر هم کنند. مثلا يكي از عزیزان اعلام کرد : صرفنظر از درستی یا نادرستی این کارها، نیت کسانی که اقدام می‌کنند، خیرخواهانه است! خوب به این ترتیب می توان درباره کسی که در ورزشگاه تبریز ، آن عمل را انجام داده گفت‌: صرفنظر از درستی یا نادرستی این کارها، نیت کسانی که اقدام می‌کنند، خیرخواهانه است! نمی شود؟! به قول «آن مرد که رفته است » : «می شود و می توانیم » یا به عبارت دیگر «توانستیم و شد»!