روزنامه تجارت- اشكان خسروپور؛
از همان بعدازظهري كه عكس قدرتهاي جهاني و ايران پاي پرچمهاي
كشورشان در وين انداخته شد، حتي قبل از اينكه رييسجمهوريهاي ايران و
آمريكا بخواهند پاي تريبون رفته و از توافق دفاع كنند، واكنشها به
روزگار پساتحريم شروع شد. هنوز چند ساعت نگذشته، سايتهاي خبري خارجي
درباره ايران گزارشهايي كار كردند و درباره گردشگري كشورمان تبليغات
كردند. بعدتر كه بحث افزايش مناسبات تجاري به ميان آمد و حرف از حضور
آلمانيها در ايران شد، بعضي سايتهاي معتبر، خبري درباره حضور احتمالي
فروشگاههاي زنجيرهاي مكدونالد در ايران پخش كردند. منبع خبرشان هم،
تصويري از فرم نامنويسي سايت مكدونالد بود كه براي راهاندازي شعبه
در ايران نامنويسي ميكرد.
اين خبر چقدر صحت دارد و آيا اصلا
مكدونالد ميتواند سر سفره ايرانيها بيايد؟ اينها پرسشهايي است
كه اسدالله احمدي شهريور، رييس اتحاديه صنف اغذيهفروشان در گفتوگو
با «تجارت» دربارهاش پاسخ داد.
خبر واقعي است؟اولين عكسالعمل
رييس اتحاديه صنف اغذيهفروشان درباره راهاندازي شعبه مكدونالد در
ايران اين است: «واقعيتش را بخواهيد من كه نديدهام. عدهاي هستند
وديدهاند. شما خودتان ديدهايد؟ آدرس سايتشان چيست؟ از ديروز به
من زنگ ميزنند. يكي هم صبح به من زنگ زده بود و سوال ميپرسيد. مگر
ميشود واقعي باشد؟» اين سوال ما بود كه آيا راهاندازي اين
ساندويچيهاي ارزان در ايران امكانپذير هست يا نه. پرسشي كه «احمدي
شهريور» دربارهاش گفت: «فكر نميكنم اينطور باشد. چون كساني كه
بخواهند سردر مغازهشان تابلوي مكدونالد را بزنند، بايد بياييد به
اتحاديه درخواست بدهند. تازه ارشاد هم بايد تاييدشان كند. اماكن
واينها هم كه جاي خود. براي همين فكر نميكنم چنين چيزي شدني باشد.»
آيا شدني است؟اينطور
كه اسدالله احمديشهريور ميگويد: «اولين قدم براي حضور ساندويچيهاي
آنچناني در ايران، اين است كه اولا شركتشان در ثبت شركتها نامنويسي
شود. بعد بايد لوگو يا نشانه شركتشان را وزارت ارشاد تاييد كند.
مرحله بعدي اين است كه به اتحاديه ما درخواست صدور پروانه بدهند تا
ما بررسي كنيم، ببينيم اصلا صلاحيت دارند يا نه. صلاحيت از نظر اينكه
مكان ساندويچي چطور است، از نظر بهداشتي كارشان خوب است و مواردي از اين
دست. با اين وجود، نه از خود مكدونالد نامهاي داشتهايم، نه بقيه
مراكز و ارگانهاي دولتي.»
هشدار ميدهمبا وجود اينكه
نامنويسي از طريق سايت رسمي مكدونالد انجام شده، احمدي شهريور هشدار
ميدهد: «احتمال سواستفاده هست چون KFC يك زماني حدود يك سال پيش
آمد يك سري برند و تابلو فروخت. بعد هم گذاشت و رفت. كسي پيدا شده
بود كه گفت من مجوز دارم ولي مجوزي ارايه نداد. رفت در شهرستانها
تابلو فروخت و عدهاي دچار مشكل شده بودند. از كجا معلوم، اين يكي
مثل آنها نباشد.»
«احمدي شهريور» از حساسيتهاي گروهي از مردم
درباره برندهاي خارجي هم سخن به ميان مياورد. گرچه خاطرهاش مربوط به
سالهاي خيلي دور است. او ميگويد: «درباره مكدونالد مردم خاطره بدي
دارند. آن سالهاي خيلي دور، مردم مغازه كسي كه تابلوي يك مغازه خارجي
ساندويچي را زده بود، آوردند پايين و آنجا را به هم ريختند. براي
همين ميگويم بايد ببينيم مجوزي دارند يا نه.»
پيمودن مسير پر پيچ و
خم قانوني براي راهاندازي يك كمپاني بزرگ بينالمللي البته نبايد كار
چندان دشواري باشد اما بايد ديد مكدونالد ميتواند يا اصولا
ميخواهد از كوچهپسكوچههاي قانوني اينجا عبور كند و اولين شعبهاش را
در ايران داير كند يا نه. هرچه باشد، يكي از گامهاي اين هفت خوان،
مجوز گرفتن از اتحاديهاي است كه از غول مكدونالد به مراتب كوچكتر است.