محمدرضا اسلامی
ششم آگوست هفتادمین سالگرد انفجار بمب اتم در هیروشیماست. نهم
آگوست هم بمب دوم در ناگاساکی منفجر شد. یعنی سه روز بعدش . رادیو میشیگان
را گوش می کردم گزارشی می داد از سفر خبرنگارش به شهر هیروشیما. در مجاورت
همین ساختمان تصویر، صحبت می کرد با پیرمردی ژاپنی که زنده مانده بود از
انفجار . پیرمرد می گفت:
«نباید ایالات متحده را سرزنش کرد، بمب اتم حق ما بوده است. اگر آمریکایی ها بمب را نمی انداختند، امر ظالمانه تری بود. چون ما جنگ را ول نمی کردیم. »
جوان ژاپنی دیگری که در آنجا بود مخالف بود با این نظر.
شاید در نگاه جاری ضد امپریالیسم در دنیا، به نظر برسد که این گزارش، روایتِ آمریکایی هاست از این ماجرا. و قلب واقعیت. اما من خودم تک تک این کلمات را از زبان پیرمرد ژاپنی مهربان دیگری شنیده ام. او هم بازماندۀ زمان جنگ بود. آن زمان تازه به ژاپن رفته بودم و از شنیدن صحبت های آن پیرمرد هشتاد و پنج ساله سخت یکه خوردم. حتی خیلی بدم آمد. اما پس از آن، بارها مشابه این مضمون را از زبان نسل سالخورده ژاپن شنیدم . با این وجود زمانی که از نزدیک از موزه بمب اتم در هیروشیما بازدید کردم (موزه ای که به آن می گویند موزه
صلح(؟) ) بیش از حد تصور تکان دهنده بود ابعاد عظمت ماجرا. مشاهده اسناد و تصاویر نابود شدن یک شهر با دمای بیش از هزار درجه در چند ثانیه. پس از بازدید از موزه تا چند روز در حال و هوایی سنگین بودم و برایم ثقیل بود این کلمات ... برای ما سنگین است باور این حرف . ولی ظاهرا برای آنها که از نزدیک تجربه کرده اند آن زمان را، روایت از جنگ با روایت ما که از دور شنیده ایم متفاوت است. حقیقت کجاست؟
پی نوشتها:
1 : تصویر، بازدید از محل انفجار بمب به اتفاق آقای پروفسور تاکادا، استاد بازنشسته و رییس سابق دانشکده عمران دانشگاه کوبه . در سفری که برای بازدید از
شریان های حیاتی آسیب دیده در جریان سیل و زمین لغزه سال پیش رفته بودیم ،بعد از جلسه در شهرداری و سازمان آب هیروشیما ، ایشان علاقمند بود که من را برای بازدید به موزه صلح ببرد. بر خلاف انتظارم در طول بازدید هیچ نگفت الا یک جمله. وقتی که از ساختمان موزه بیرون می آمدیم زیر لب گفت: «خیال می کردن که دیگه نمی تونیم بسازیمش . ولی ببین چطوری ساختیمش شهر رو ».
2 : از دوستان عزیز ژاپنی ام که می توانند فارسی بخوانند عذرخواهی می کنم که درباب موضوعی که برای مردم سرزمینشان مهم است و خاطره ای تلخ است ، قدری صریح صحبت می کنیم. ولی شاید لازم باشد شنیدن این روایت های مختلف از جنگ . جنگ این حادثه شوم .
منبع : خبرآنلاین
«نباید ایالات متحده را سرزنش کرد، بمب اتم حق ما بوده است. اگر آمریکایی ها بمب را نمی انداختند، امر ظالمانه تری بود. چون ما جنگ را ول نمی کردیم. »
جوان ژاپنی دیگری که در آنجا بود مخالف بود با این نظر.
شاید در نگاه جاری ضد امپریالیسم در دنیا، به نظر برسد که این گزارش، روایتِ آمریکایی هاست از این ماجرا. و قلب واقعیت. اما من خودم تک تک این کلمات را از زبان پیرمرد ژاپنی مهربان دیگری شنیده ام. او هم بازماندۀ زمان جنگ بود. آن زمان تازه به ژاپن رفته بودم و از شنیدن صحبت های آن پیرمرد هشتاد و پنج ساله سخت یکه خوردم. حتی خیلی بدم آمد. اما پس از آن، بارها مشابه این مضمون را از زبان نسل سالخورده ژاپن شنیدم . با این وجود زمانی که از نزدیک از موزه بمب اتم در هیروشیما بازدید کردم (موزه ای که به آن می گویند موزه
صلح(؟) ) بیش از حد تصور تکان دهنده بود ابعاد عظمت ماجرا. مشاهده اسناد و تصاویر نابود شدن یک شهر با دمای بیش از هزار درجه در چند ثانیه. پس از بازدید از موزه تا چند روز در حال و هوایی سنگین بودم و برایم ثقیل بود این کلمات ... برای ما سنگین است باور این حرف . ولی ظاهرا برای آنها که از نزدیک تجربه کرده اند آن زمان را، روایت از جنگ با روایت ما که از دور شنیده ایم متفاوت است. حقیقت کجاست؟
پی نوشتها:
1 : تصویر، بازدید از محل انفجار بمب به اتفاق آقای پروفسور تاکادا، استاد بازنشسته و رییس سابق دانشکده عمران دانشگاه کوبه . در سفری که برای بازدید از
شریان های حیاتی آسیب دیده در جریان سیل و زمین لغزه سال پیش رفته بودیم ،بعد از جلسه در شهرداری و سازمان آب هیروشیما ، ایشان علاقمند بود که من را برای بازدید به موزه صلح ببرد. بر خلاف انتظارم در طول بازدید هیچ نگفت الا یک جمله. وقتی که از ساختمان موزه بیرون می آمدیم زیر لب گفت: «خیال می کردن که دیگه نمی تونیم بسازیمش . ولی ببین چطوری ساختیمش شهر رو ».
2 : از دوستان عزیز ژاپنی ام که می توانند فارسی بخوانند عذرخواهی می کنم که درباب موضوعی که برای مردم سرزمینشان مهم است و خاطره ای تلخ است ، قدری صریح صحبت می کنیم. ولی شاید لازم باشد شنیدن این روایت های مختلف از جنگ . جنگ این حادثه شوم .
منبع : خبرآنلاین
آخرین اخبار